Με σημείο αναφοράς το βλέμμα ενός μικρού αγοριού, οι καθημερινές κακοτοπιές μιας φτωχικής οικογένειας σε χωριό της Βεγγάλης απογειώνονται από την κοινοτοπία του κοινωνικού ρεαλισμού σε μια γενναιόδωρη, λυρική συμφωνία εικόνων. Το πρώτο μέρος της «Τριλογίας Του Απού» (θα ακολουθήσουν τα «Αparajito» και «Αpur Sansur») συστήνει στους Δυτικούς τη σημαντικότερη μορφή του ινδικού σινεμά. Συνάμα έναν μεγαλόκαρδο, ανθρωπιστικό κινηματογράφο, με μια συγκινησιακή δύναμη που παραμένει οικουμενική και διαχρονική. Κ.Σ.