Ηλικιωμένος καθηγητής κερδίζει αυτογνωσία και εκπλήρωση καθώς ταξιδεύει προς παραλαβή τιμητικού βραβείου και ο Μπέργκμαν ξανακοιτά (αμέσως μετά την «Εβδομη Σφραγίδα»), ατρόμητα και κατάματα τον θάνατο πριν τα 40 γενέθλιά του. Αυτή τη φορά πηγή της - ανάμεσα στην πραγματικότητα του παρόντος και τη διαβρωμένη από τη φαντασία ανάμνηση του παρελθόντος- αφήγησης είναι η ανθρώπινη καρδιά - ζουμερή, κατακόκκινη και αδάμαστη σαν άγρια φράουλα. Ι.Π.