Εκεί ο πάτερ φαμίλιας ανακοινώνει πως αποσύρεται, αφήνοντας τη διοίκηση στα χέρια του συζύγου της και του πρώτου της γιου, του ιδεαλιστή Εντο, που φαίνεται να έχει άλλα σχέδια, όπως να ανοίξει ένα εστιατόριο με τον φίλο του και σεφ Αντόνιο. Με τον θάνατο του πεθερού της, στο πλαίσιο ανατροπών στο στάτους κβο της επιχείρησης, η απομακρυσμένη από τα γεγονότα Εμα γοητεύεται από το γαστριμαργικό ταλέντο του Αντόνιο και βγαίνει από το «κουκούλι» της...

Μοντέρνο, σαγηνευτικό μελόδραμα για τη φθορά της ευρωπαϊκής μπουρζουαζίας με τις μεταβολές στις διεθνείς αγορές στο μπαγκράουντ, το στιλάτο φιλμ του Λούκα Γκουαντανίνο εκθέτει τελετουργικά κάθε λεπτομέρεια της αριστοκρατικής ζωής των Ρέκι. Χείμαρρος συνταγών και γεύσεων απλώνεται στα τραπέζια ταυτόχρονα με την ανάγλυφη έκθεση του μπαρόκ διακοσμητικού μεγαλείου μέσα από μια απόλυτα ρυθμική εναρκτήρια σεκάνς, με μοντάζ ακριβείας, που κάνει παύση στο οικογενειακό δείπνο. Εδώ συστήνονται τα πρόσωπα και οι εσωτερικές ισορροπίες (το θέμα της διαδοχής) σε μια αφηγηματική δομή που παραπέμπει κατευθείαν στους κινηματογραφικούς χειρισμούς του Βισκόντι και του Κόπολα στον «Νονό». Μαεστρικός ο χειρισμός της κάμερας σε τούτη τη φιλμική όπερα, ακολουθεί με τέρψη την απελευθέρωση της Εμα, με την Τίλντα Σουίντον να διαχειρίζεται επιδέξια κάθε ίντσα των εκφράσεών της.

Ομως, ο ξαφνικός έρωτάς της για τον νεότερό της, κατώτερης ταξικής καταγωγής, άντρα, ως αιχμή του δόρατος της ιστορίας σε αντιδιαστολή με τις οικογενειακές ίντριγκες, είναι ένα κλισέ-αφελές αμπαλάζ που κάτω από το λούστρο της εικόνας δεν έχει ιδιαίτερη ουσία. Ωστόσο, η Σουίντον δίνει υπόσταση στην ταινία με τη στιβαρότητά της, ακόμα και στο πομπώδες φινάλε όπου το μουσικό ντελίριο του Τζον Ανταμς εμποδίζει την πραγματική εμπλοκή του θεατή με τα τεκταινόμενα.

Για τον ρόλο της στην ταινία, η Τίλντα Σουίντον, που βραβεύτηκε για την ερμηνεία της στο φεστιβάλ του Δουβλίνου, έμαθε ιταλικά και ρωσικά.

Αντα Δαλιάκα