Ο Χόρχε, μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο που υπέστη ο θυρωρός πατέρας του, αναγκάζεται να τον αντικαταστήσει στην δουλειά του. Παράλληλα μελετά για το πτυχίο του στις οικονομικές επιστήμες. Ο Χόρχε, εγκλωβισμένος σε μια ζωή που δεν επέλεξε, ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα ξεφύγει. Όταν ο αδελφός του Αντόνιο αποφυλακίζεται, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο για τον νεαρό Ισπανό. Ο Αντόνιο ανακαλύπτει ότι δεν μπορεί να κάνει παιδιά και προτείνει στον Χόρχε να «δωρίσει» το σπέρμα του, για να μείνει έγκυος η φυλακισμένη ερωμένη του...

Ο Ντανιέλ Σάντσεθ Αρέβαλο δείχνει να βρίσκεται εγκλωβισμένος στην κινηματογραφία του Αλμοδόβαρ. Σίγουρα, η υπερβολή αρέσει και στους δύο, αλλά κάπου πρέπει να μπαίνουν όρια. Δεν είναι ανάγκη για να καταλάβουμε την πολυπλοκότητα των σύγχρονων ανθρωπίνων χαρακτήρων και σχέσεων, να δούμε στην μεγάλη οθόνη έναν νεαρό να μοιράζεται με τον πατέρα του τον ίδιο εραστή, έναν άλλο να προσπαθεί να αφήσει έγκυο την γυναίκα του στείρου αδελφού του και ένα φτωχό Ισπανό να φροντίζει τον ανάπηρο πατέρα του διαβάζοντας, στις λίγες ελεύθερες ώρες του, για το πανεπιστήμιο. Τα βάναυσα κοινωνικά προβλήματα κρύβονται και στην καθημερινότητα, στις απλές στιγμές που κρύβουν τους μικρούς τους θησαυρούς.

Η ταινία του Αρέβαλο διαθέτει κάποια καλά στοιχεία και μερικές ευχάριστες στιγμές. Όμως καταπλακώνεται από την δομή του σεναρίου που πιέζει αφόρητα τον θεατή να συγκινηθεί και να συμπάσχει με τον Χόρχε, μέσα από τα αλλόκοτα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή του. Αν πιστεύατε ότι το «Όλα Για Τη Μητέρα Μου» ήταν η υπέρτατη ταινία ασύλληπτων περιστάσεων, κρατήστε κάποιες επιφυλάξεις... Το «Σκούρο Μπλε Σχεδόν Μαύρο» μπορεί να σας κάνει να αλλάξετε γνώμη.

ΓΙΑΓΚΟΣ ΑΝΤΙΟΧΟΣ