Καθώς χρονογραφεί την κατάληξη της Τρίτης Σταυροφορίας στους Αγίους Τόπους μέσα από τους ηρωισμούς ενός σιδερά, η εξτραβαγκάνζα του Ρίντλεϊ Σκοτ προσπαθεί και να τιμά τον χαρακτηρισμό ιστορική, και να λειτουργεί εξισορροπιστικά ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, και να δουλεύει ως παραβολή στο σύγχρονο πολιτικό τοπίο, και να εντυπωσιάζει ως πολεμική περιπέτεια. Κρίμα που δεν προσπαθεί αρκετά και στους χαρακτήρες, που περιφέρονται ως φιγούρες απλά ενός «κλασικού εικονογραφημένου».

Ρ.Ε.