Χωρισμένο σε πέντε κεφάλαια, ένα για κάθε βασανιστική ημέρα που περνάει μέχρι το σοκαριστικό φινάλε, το «Τα Παπούτσια του Νεκρού» (που χρονολογείται από το 2004) είναι ό,τι δεν θα περιμένατε ποτέ από μία τυπική ταινία εκδίκησης.

Οχι μόνο γιατί ανατρέπει βασικές δομές του «είδους», αναμειγνύοντας φέτες από splatter και ζουμί από νουάρ, αλλά κυρίως γιατί πίσω από τη φαινομενικά χιλιο-ιδωμένη ιστορία του (ένας πρώην στρατιώτης που επιστρέφει στη γενέτειρά του, κάπου στην ενδοχώρα της Μεγάλης Βρετανίας, προκειμένου να εκδικηθεί τον θάνατο του αδελφού του) κρύβονται περισσότερα από ένα «σκοτεινά» σημεία προς ανάλυση.

Από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις Βρετανού σκηνοθέτη με έργο που ήδη αποτελεί cult φιλμογραφία σε σινεφίλ κύκλους («24:7», «Α Room For Romeo Βrass», «Οnce Upon Α Time In the Μidlands»), o Σέιν Μίντοους ακολουθεί τον ήρωα του (έναν ανατριχιαστικό Πάντι Κονσιντάιν) σε μία πορεία που ξεκινάει από μία προσωπική ιστορία εκδίκησης για να καταλήξει σε μία ανατομική χαρτογράφηση μίας κοινωνίας σε σήψη.

Εκεί όπου η «ριγμένη» εργατική τάξη και ένας κόσμος τον οποίο κυβερνούν οι νόμοι της ζούγκλας ζωντανεύουν ως οι πραγματικοί ήρωες που αναζητούν εκδίκηση. Χωρίς εκπτώσεις σε αγριότητα και αθώο αίμα.

ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΡΑΝΑΚΗΣ