Η σύζυγος καθωσπρέπει αστού εγκαταλείπει τον άντρα της για την αγκαλιά ενός εραστή, ξαναγυρίζει όμως για να ξεκαθαρίσει μια και καλή τα πάντα μαζί του.

Ο επικήδειος μιας συζυγικής σχέσης του 19ου αιώνα που αργοπεθαίνει, επειδή η γνήσια σαρκική ηδονή και η εις βάθος γνώση του ενός για τον άλλον απουσιάζουν πλήρως. Ο Σερό δίνει οπερετικές διαστάσεις σε μια νουβέλα του Τζόζεφ Κόνραντ, προσεγγίζοντάς την ως ένα δράμα εγκλωβισμένο στους τέσσερις τοίχους ενός μεγαλοαστικού οικήματος. Ο Στρίντμπεργκ, ο Βισκόντι, ο Μπέργκμαν μοιάζουν να παίζουν κρυφτούλι μέσα στο αχανές σπίτι, την ίδια ώρα που ο σκηνοθέτης κινηματογραφεί την σπασμωδική πράξη χειραφέτησης μιας γυναίκας, την βίαιη ακύρωση ενός άντρα και την συντριβή ενός κατ επίφαση ιδανικού γάμου μέσα από περίτεχνα σινεμασκόπ κάδρα, εναλλαγή ασπρόμαυρου με έγχρωμο, εμβόλιμους διάτιτλους που θυμίζουν το βωβό σινεμά, μπαρόκ μουσική και άκρατο στιλιζάρισμα. Τα πάντα σε αυτό το παγερό αισθητικό απόγειο δίνουν την αίσθηση ενός απόλυτα φιλμικού σύμπαντος, πνιγμένου, ωστόσο, στη θεατρικότητα και τις μεθόδους αποστασιοποίησης που επιλέγει ο δημιουργός για να πλαισιώσει την ιστορία του.

Η «Gabrielle» δείχνει να σφύζει από το πάθος που πυρπολεί τους δυο ήρωές της, αναγκάζει εντούτοις τον θεατή να παρακολουθεί από μια απόσταση που του στερεί την όποια συναισθηματική εμπλοκή και σταδιακά τον αποξενώνει.

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΤΣΙΚΑΣ