Τρεις ιστορίες για τους διαφορετικών εθνικοτήτων επιβάτες ενός τρένου που διασχίζει την Ευρώπη.

Οπως συμβαίνει με την εκκίνηση όλων των οχημάτων, το τρένο της ζωής αναχωρεί βραδέως. Το επεισόδιο του Ερμάνο Ολμι είναι συγκινητικό αλλά κάπως φλύαρο, σαν αμήχανη περίληψη του «Αγριες Φράουλες» του Μπέργκμαν, με κεντρικούς ήρωες έναν ηλικιωμένο επιστήμονα και την όμορφη βοηθό του- μια φαντασίωση, ίσως;

Στάση και αλλαγή βάρδιας με πλοηγό τον Αμπάς Κιαροστάμι στο πιο εύθυμο επεισόδιο των τριών. Μια υπέρβαρη χήρα τσακώνεται με έναν νεαρό συνεπιβάτη, ταλαιπωρώντας την ίδια ώρα τον «βοηθό» της. Θλίψη και γέλιο παίζουν πινγκ πονγκ στην πρώτη φιλμική εμπειρία του Κιαροστάμι εκτός Ιράν, που είναι η καλύτερη μικρού μήκους ταινία του.

Τα αίματα ανάβουν, όταν στην τελική ευθεία μπαίνει ο Κεν Λόουτς με το πιο ζωντανό και πολιτικό επεισόδιο, στο οποίο πρωταγωνιστεί το τρίο των νεαρών του «Γλυκά Δεκάξι». Τρεις οπαδοί της Σέλτικ οδεύουν προς τη Ρώμη στο πλαίσιο του Champions League και, μέσα σε μια χούφτα πλάνων, το ταξίδι μετατρέπεται σε άμεσο σχόλιο του δημιουργού πάνω στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης που πλήττει τους καιρούς μας.

Μια μικρογραφία του κόσμου μας, «αιχμάλωτου» μέσα στη στεγανότητα ενός κινούμενου οχήματος...

Γιάννης Ζoυμπoυλάκης