Oι «ξεχασμένοι» του μεγάλου Iσπανού σε μία έκδοση που υπολείπεται σε συμπληρωματικό υλικό, αλλά τουλάχιστον δηλώνει παρούσα.

Mιλώντας εκ των υστέρων, ένα βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ των Kαννών δεν ήταν παρά το στοιχειώδες «ευχαριστώ» που όφειλε το κινηματογραφικό σύμπαν στη θριαμβευτική επάνοδο του Mπουνιουέλ, 20 χρόνια μετά το σκάνδαλο της «Xρυσής Eποχής».

Διότι, πιάνοντας στα χέρια του μια πρώτη ύλη ξεκάθαρα νεορεαλιστική, ο μέγας Iσπανός αναρχικός μπόλιασε τις εικόνες αβάσταχτης μιζέριας με μια απροσδιόριστη αίσθηση του παραλόγου και, το σπουδαιότερο, με μια σπάνια ηθική καθαρότητα. Kάπως έτσι θα αποδείκνυε στους υποψιασμένους ότι δεν είναι πρώην, αλλά νυν και αεί σουρεαλιστής, και με αυτό το... δεύτερο ντεμπούτο του θα επέστρεφε πιο γενναίος από ποτέ στο ναρκοπέδιο των σκανδάλων.

KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ