Για όποιον τολμά να μη γνωρίζει τι είναι το «Lost», ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Μετά από μία σειρά μυστηριωδών συμπτώσεων και γεγονότων, ένα αεροσκάφος σε υπερατλαντική πτήση από το Σίδνεϊ στο Λος Αντζελες πέφτει σε ένα έρημο νησί. Επιζήσαντες από την καταστροφή 48 άνθρωποι, θα επιβιώσουν και θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να συμβιώσουν. Ανάμεσά τους ένας γιατρός (ο Τζακ), μία κρατούμενη (η Κέιτ), ένας τυχοδιώκτης (ο Σόγιερ) και ακόμη έντεκα «αγνοούμενοι» (όπως είναι και η ελληνική μετάφραση του «Lost»). Μέσα από αλλεπάλληλα flash - backs, ο θεατής θα μάθει τις ιστορίες τους, πώς έφτασαν στη μοιραία πτήση και την αδιόρατη σύνδεση που μπορεί να έχουν με κάποιον άλλο από τους επιζώντες του δυστυχήματος. Οι ήρωες του «Lost» έχουν να αντιμετωπίσουν από τη μία τους κινδύνους ενός νησιού που μοιάζει να κρύβει πολλά περισσότερα από όσα φαντάζεται ο ανθρώπινος νους και από την άλλη τις διαπροσωπικές τους σχέσεις, που βρίσκονται συνεχώς υπό μία εύλογη ένταση. Το τέλος του πρώτου κύκλου (ίσως του πιο καινοτόμου - αν όχι του σπουδαιότερου που έγινε ποτέ για τηλεοπτική σειρά) τους βρήκε να έχουν ήδη γνωριστεί μεταξύ τους (έχοντας εκδηλώσει τις απαραίτητες ερωτικές τους προτιμήσεις καθώς και τις προσωπικές τους αντιπάθειες) και να έχουν αποκαλύψει στον θεατή (φωτεινές και σκοτεινές) πτυχές του εαυτού τους. Κυρίως, όμως, τους βρήκε να έχουν ανακαλύψει πως το νησί στο οποίο βρίσκονται κρύβει περίεργες μεταφυσικές δυνάμεις και μία καταπακτή, που, αν ανοίξει, μπορεί και να τους αποκαλύψει την αλήθεια. Μαζί με οτιδήποτε άλλο πρέπει να ξέρει κάποιος για να επιβιώσει σε ένα έρημο, αλλά τόσο όμορφο νησί!

Ο δεύτερος κύκλος ξεκινάει όταν η καταπακτή έχει ανοίξει. Και εδώ σταματάει -δεοντολογικά- η οποιαδήποτε αναφορά μου στα 23 επεισόδια που θα ακολουθήσουν. Κυρίως γιατί αν ξέρετε οτιδήποτε από όσα (αληθινά, αληθοφανή, εξωφρενικά, απίστευτα κ.τλ.) συμβαίνουν στις 23 περίπου αυτές ώρες, δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να τις χάσετε.

Οσοι όμως ανήκουν στους φανατικούς του «Lost» ξέρουν πως αν υπήρξε κάτι στο οποίο η σειρά υπήρξε εξυπνότερη από οποιαδήποτε άλλη τα τελευταία χρόνια, ήταν ο τρόπος με τον οποίο εκμεταλλεύτηκε (μέχρις εσχάτων) την

ελευθερία του θεατή να μαντεύει, να υποθέτει, να στοιχηματίζει ότι κατάλαβε τι ακριβώς έχει συμβεί. Και την εκμεταλλεύτηκε απλά και μόνο γιατί είχε την ικανότητα να του δώσει τη χαρά ενός παιχνιδιού που, θεωρητικά, θα μπορούσε να μην τελειώσει ποτέ.

Κάθε επεισόδιο του «Lost» είναι φτιαγμένο ώστε να συμπληρώνει μερικά κομμάτια ενός από τα δεκάδες μισοτελειωμένα παζλ που έχει δημιουργήσει, μοιάζοντας ταυτόχρονα να μεγαλώνει τα αινίγματα ενός άλλου. Κάθε βήμα που μας φέρνει πιο κοντά σε μία λύση γίνεται η αφορμή για ένα καινούργιο πρόβλημα. Κάθε πληροφορία για κάποιον από τους ήρωες ολοκληρώνει το δικό του πορτρέτο, αλλά ανοίγει «τρύπες» στο πορτρέτο ενός άλλου. Κάθε φορά που νομίζεις ότι έχεις καταλάβει τι στο διάολο συμβαίνει σε αυτό το νησί (αν είναι νησί), έρχεται ένα καινούργιο επεισόδιο για να το ανατρέψει. Κάθε φορά που πίστευες ότι δεν μπορεί να υπάρξει πιο αναπάντητη ερώτηση από το «ποιος δολοφόνησε τη Λόρα Πάλμερ;» (το σλόγκαν που έκανε το τηλεοπτικό σίριαλ του Ντέιβιντ Λιντς «Τwin Ρeaks» θρυλικό), το «Lost» έρχεται να σε διαψεύσει με την πιο ευφυή σπαζοκεφαλιά που σκέφτηκε ποτέ κανείς για να δώσει νέα δύναμη σε ένα σίριαλ.

Και ο δεύτερος κύκλος του «Lost» είναι ακριβώς αυτό: Ενα ευφυές, ενίοτε εκνευριστικό, ενίοτε ανέμπνευστο (για λίγο όμως και ξανά προς τη δόξα τραβά), αλλά σε κάθε περίπτωση ένα σύνολο επεισοδίων που δεν αντέχεις να περιμένεις ούτε δευτερόλεπτο για να τα δεις. Και να ξαναδείς πολλές φορές, μέχρι το καταληκτικό επεισόδιο που ανατρέπει τα πάντα ξαναγυρίζοντας το ρολόι από την αρχή.

Μετά την απνευστί κατανάλωσή τους, μπορείς να ανοίξεις τα αυτιά σου και να μάθεις πως ο τρίτος κύκλος, που αυτή τη στιγμή παίζεται στην Αμερική είναι... καλύτερος!

Dvd extras Πλήρης κυκλοφορία με όλα όσα θέλατε να συνοδεύουν τα 23 επεισόδια του δεύτερου κύκλου. Από συνεντεύξεις, θεωρίες για τα όσα συμβαίνουν στο νησί έως κομμένες σκηνές, μικρά ντοκιμαντέρ για συγκεκριμένα επεισόδια, αποκλειστικά γυρίσματα μόνο για το DVD, συν οι αγαπημένοι ήρωες σε προσωπικές στιγμές, όλα συνηγορούν ότι αυτό δεν είναι απλά ένα box set. Είναι ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στην αλήθεια. Οποια κι αν είναι, τελικά... Μανώλης Κρανάκης

Ο Μάθιου Φοξ (Τζακ) μιλάει...
Για την εμφάνιση των «άλλων» που ζουν στο νησί: Οσα περάσαμε εμείς οι ηθοποιοί στον πρώτο κύκλο ήταν αυτά ακριβώς που ο θεατής έβλεπε στην οθόνη του. Υποδυθήκαμε ανθρώπους χωρίς καμία προϊστορία, που κάποιος τους πέταξε σε ένα νησί. Η εμφάνιση και άλλων χαρακτήρων -που ήρθαν αργότερα- πρόσθεσε μία ενδιαφέρουσα νέα ενέργεια και στη σειρά και στη δική μας εμπειρία.

Για την παγκόσμια επιτυχία του «Lost»: Είναι μια σειρά για το ανθρώπινο είδος, όχι για οποιονδήποτε προέρχεται από κάποια συγκεκριμένη χώρα κι έχει συγκεκριμένη εθνικότητα ή θρησκευτική πεποίθηση.

Για τη ζωή στη Χαβάη (σ.σ. όπου γυρίζεται το σίριαλ): Είναι φανταστικά. Ζω εκεί με τη γυναίκα μου και τα δυο μου παιδιά, αφού περνάω τον περισσότερο καιρό μου εκεί. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς.

Για το αν ο Τζακ και η Κέιτ θα ομολογήσουν τον έρωτά τους: Νομίζω πως αυτό είναι κάτι που η σειρά έχει προβλέψει. Υπάρχει στην πραγματικότητα μία βαθιά έλξη ανάμεσά τους και, ενώ κανείς από τους δύο δεν μπορεί να το αρνηθεί, βρίσκονται πάντα εμπόδια που τους εμποδίζουν να προχωρήσουν. Εχουμε πάντα στο μυαλό μας τη ρομαντική πλευρά αυτής της σχέσης, αλλά αν εξελιχθεί σε μία μεγάλη, επική ερωτική ιστορία θα δείχνει ψεύτικη. Ο θεατής μοιάζει να ξεχνάει σε πόσο τρομακτικές και απειλητικές για τη ζωή τους συνθήκες βρίσκονται οι ήρωες. Και γι αυτό είναι ανίκανοι να εκφράσουν τα συναισθήματά τους.

Για το πόσο θα καθυστερήσουν οι δημιουργοί να αποκαλύψουν το «τέρας»: Νομίζω πως μπορούν να καθυστερούν για πάντα. Αν κάποιος βλέπει το σίριαλ επειδή θέλει να μάθει ποιο είναι το «τέρας», θα περιμένει για πολύ. Δεν έχω την παραμικρή ιδέα για το τι μπορεί να είναι τα τέρατα που ζουν στον νησί. Οι συγγραφείς του σίριαλ είναι στην πραγματικότητα αρκετά έξυπνοι ώστε να κρατάνε και τους ηθοποιούς στο σκοτάδι. Δεν θέλουν να γνωρίζουμε τίποτε περισσότερο από όσα γνωρίζει ο ήρωας που υποδυόμαστε. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι δεν είναι δεινόσαυρος. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, ο φόβος είναι δημιούργημα αυτού που δεν βλέπεις!