Μετά το ιλουστρασιόν ριμέικ του «Σχιζοφρενούς Δολοφόνου Με Το Πριόνι» ο βιντεοκλιπάς Μάρκους Νίσπελ αναλαμβάνει να ξεπαστρέψει άλλο ένα κλασικό φιλμ του μοντέρνου σινεμά τρόμου. Μόνο που στην περίπτωση του «Παρασκευή Και 13» δεν μπορεί να κάνει και πολλά ούτε για καλό ούτε για κακό, γιατί -μεταξύ μας- το πρωτότυπο φιλμ δεν αποτελεί δα και κανένα αριστούργημα της έβδομης τέχνης και η επίδρασή του έγκειται στο ότι μετέτρεψε σε προσοδοφόρα επιχείρηση τις φτηνιάρικες ταινίες τρόμου, κληροδοτώντας μας εκατοντάδες φρικτούς απογόνους.


Στην πραγματικότητα η νέα «Παρασκευή Και 13» δεν αποτελεί καν ριμέικ της ταινίας του 1980. Πέρα από μια αναφορά στο φινάλε του πρωτότυπου φιλμ που συναντάμε στον τωρινό πρόλογο, ο Νίσπελ και οι σεναριογράφοι του απλά αναπαράγουν όλα τα κλισέ και τις ανέμπνευστες τεχνικές εκφοβισμού της αιματηρής σάγκα, κάτι που κανονικά θα έπρεπε να της χαρίσει έναν αύξοντα αριθμό δίπλα στον τίτλο. Καθώς ακόμα μία παρέα από ξετσίπωτες τσούλες και καβλωμένα κολεγιόπαιδα διαπράττουν τη μία ηλιθιότητα μετά τη άλλη για να βρουν αμέσως μετά φρικτό τέλος, δεν μπορούμε παρά να νυστάξουμε μπροστά σε μια κουρασμένη μυθολογία που όσους ανασκολοπισμούς, ακρωτηριασμούς και αποκεφαλισμούς κι αν σκαρφιστεί δύσκολα θα μας κάνει πλέον να ανατριχιάσουμε.


ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ