Εχοντας πλήρη συνείδηση της πληθώρας αντιδανείων από το αμερικανικό στο ιταλικό και το ιαπωνικό σινεμά και τούμπαλιν (ας μην ξεχνάμε τους «Επτά Σαμουράι» και το «Γιοζίμπο»), ο Τακάσι Μίικε πλημμυρίζει την οθόνη με φανταχτερά ηλιοβασιλέματα, αιματηρές μονομαχίες και αμέτρητες αναφορές στη μυθολογία της Αγριας Δύσης. Αφού συνέλθει, όμως, κανείς από το σοκ του ιαπωνικού καστ που ντουμπλάρει τον εαυτό του σε δυσνόητα αγγλικά και το cameo του Κουέντιν Ταραντίνο που φτύνει της ατάκες του με ιαπωνική προφορά δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει ότι αυτή τη φορά η προσπάθεια του Μίικε να ξεπεράσει σε εκκεντρικότητα τον εαυτό του με ένα επιφανειακό και επιτηδευμένο homage στο γουέστερν απέτυχε παταγωδώς.

Μήπως πρέπει πλέον να ξεπεράσουν και οι δυο τα κολλήματά τους; Παρά την εκθαμβωτική δουλειά σε επίπεδο καλλιτεχνικής διεύθυνσης και (κυρίως των) σκανδαλωδώς αναχρονιστικών κοστουμιών, αυτό το σούσι - γουέστερν μοιάζει εν τέλει με ένα ακριβοπληρωμένο αστείο που εξαντλείται πολύ γρήγορα.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΒΟΣ