Ο Ντέιβιντ Κεπές, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και διάσημος παρουσιαστής πολιτιστικής εκπομπής στην τηλεόραση, έχει περάσει τα εξήντα και ζει ως «χειραφετημένος άντρας» ελεύθερος από τα δεσμά της οικογένειας, ακόμη και της μόνιμης συντρόφου του, αφιερώνοντας τη ζωή του στο σεξ και την... αισθητική.
Όταν γνωρίζει όμως την Κονσουέλα, μια όμορφη και πνευματώδη εικοσιτετράχρονη Αμερικανο-Κουβανέζα φοιτήτριά του, τα πάντα στη ζωή του θα ανατραπούν, καθώς στο πλευρό της θα έρθει αντιμέτωπος με καταστάσεις πρωτόγνωρης και ακραίας ζηλοτυπίας.
Η σκηνοθέτιδα των "H Ζωή χωρίς Εμένα" και "Η Μυστική Ζωή των Λέξεων", Ιζαμπέλ Κοϊξέ, επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη έχοντας στα χέρια της ένα λογοτεχνικό θησαυρό. Ο λόγος για το «Ζώο που Ξεψυχά»* του διάσημου αμερικανού Φίλιπ Ροθ, μία σπαρακτική ερωτική ιστορία που, με επίκεντρο την έντονη σεξουαλική και συναισθηματική σχέση ενός εξηντάχρονου άνδρα με μία γυναίκα τριάντα χρόνια νεώτερή του, διαπραγματεύεται τη σχέση του ανθρώπου με τα γηρατειά και το θάνατο.
Παράλληλα, εκτός από το στιβαρό λογοτεχνικό υπόβαθρο η Κοϊξέ είχε την τύχη να επιλέξει και εξαιρετικά αξιόλογους συνεργάτες/πρωταγωνιστές: Ο λόγος για την Πενέλοπε Κρουζ και τον Μπεν Κίνγκσλεϊ.
Τα δύο αυτά στοιχεία, δυστυχώς είναι και τα μόνα θετικά στην κινηματογραφική μεταφορά της ταινίας. Ακρως αποτυχημένη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η επιλογή του Νίκολας Μέγιερ ως σεναριογράφου, καθώς όσο δεν είχε καταφέρει να κατακρεουργήσει το «Ανθρώπινο Στίγμα», την έτερη δηλαδή κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Ροθ με τον Αντονι Χόπκινς και την Νικόλ Κίντμαν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, κατακρεούργησε τη συγκεκριμένη ταινία.
Η «Ελεγεία ενός Ερωτα» σαν ταινία χάνει λοιπόν εμφανώς στα σημεία, καθώς η σκηνοθέτιδα, λαμβάνοντας ισχυρή "χείρα βοηθείας" από το σενάριο Μέγιερ, δεν μπόρεσε να αποδώσει το βάθος του πρωτότυπου κειμένου και αντ΄αυτού αναλώθηκε σε φθηνούς εντυπωσιασμούς και υπερφίαλες εξηγήσεις όλων των «φιλοσοφιών» του βιβλίου.
Παρόλα τα αρνητικά της ταινίας, οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών ήταν δυνατές. Ο Μπεν Κίνγκσλεϊ είναι εξαιρετικός, καθώς κατόρθωσε να ταυτιστεί με την ψυχοσύνθεση του καθηγητή Κεπές και να δώσει μία συγκρατημένη ερμηνεία με περίσσια εσωτερική ένταση. Η Πενέλοπε Κρουζ, αντίστοιχα, μολονότι η ηλικία της δεν ταίριαζε μ΄ αυτή της Κονσουέλας (η Πενέλοπε είναι κατά πολύ μεγαλύτερη) έδωσε μία ξεχωριστά ευαίσθητη ερμηνεία που κορυφώθηκε μοναδικά στο τέλος.
* Όταν πρωτοεκδόθηκε το «Ζώο που Ξεψυχά» προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση εξαιτίας των τολμηρών ερωτικών περιγραφών του και ο Φίλιπ Ροθ έγινε στόχος πολλών κριτικών. O καθηγητής Κεπές είναι ο κεντρικός ήρωας άλλων δύο βιβλίων του Φίλιπ Ροθ, του «Βυζιού» (εκδ. Γράμματα) και του «Καθηγητή του Πόθου» (εκδ. Πόλις). Είναι τέλος, χαρακτηριστικό πως ο ίδιος ο Ροθ ταξινομεί τα τρία αυτά βιβλία με ήρωα τον Κεπές ως στην κατηγορία «τα βιβλία του Κεπές» (Kepesh Novels).
Γεωργία Οικονόμου
-
