Μοντέρνα βαμπίρια άνευ κυνοδόντων, η Κατρίν Ντενέβ και ο Ντέιβιντ Μπόουι ψωνίζουν θύματα στα κατασκότεινα κλαμπ της Νέας Υόρκης. Μόνο που ενώ η Ντενέβ, ως μέλος μιας πανάρχαιας φυλής, έχει τον απέθαντο (και αγέραστο), ο σύντροφός της αρχίζει ξαφνικά να μαραζώνει στο fast forward και αναζητά σωτηρία στο πρόσωπο της Δρ. Σούζαν Σαράντον, η οποία θα πέσει με τη σειρά της στα δίχτυα της Μίριαμ–Ντενέβ.

Το υπερστυλάτο, μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Τόνι Σκοτ έχει βρει κορυφαία θέση σε πολυάριθμες «bad movies we love» λίστες κριτικών και σινεφίλ εξίσου. Αυτό, όμως, είναι απλώς μια καλή δικαιολογία για να παραδοθείς χωρίς ενοχές στο πιο iconic λεσβιακό πήδημα όλων των εποχών, στο υπέροχα πολυσυλλεκτικό σάουντρακ (που περιλαμβάνει από Bauhaus μέχρι το χιτ απόσπασμα από την όπερα «Lakmé» του Ντελίμπ), στο overdose φωτογένειας του πρωταγωνιστικού τρίο (παρά τον αθέμιτο ανταγωνισμό από αθάνατα 80s αξεσουάρ που απειλούν να κλέψουν την παράσταση!) και στην αιθέρια ατμόσφαιρα ακαταμάχητης παρακμής. Έστω κι αν το σενάριο χάνεται κάπου ανάμεσα στις μονίμως θροΐζουσες κουρτίνες.