Έχει μεγαλώσει και περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από το δριμύ φως της δημοσιότητας. Είναι 31 χρονών αλλά δουλεύει ως ηθοποιός εδώ και 24 (!) χρόνια. Είναι ταυτόχρονα βετεράνος του σινεμά και ένας από τους πλέον υποσχόμενους σταρ του και – το κυριότερο – ένας από τους πιο ανήσυχους καλλιτέχνες του: ασχολείται ενθουσιωδώς με όλα τα είδη της τέχνης (τη συγγραφή, την σκηνοθεσία, τις εικαστικές τέχνες, τα νέα μέσα) και ενθαρρύνει την ίδια δημιουργική περιέργεια στους άλλους, μέσα από την διαδικτυακή του κοινότητα, hitRECord.
Ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ έδωσε συνέντευξη στο Playboy και μίλησε για την πολυετή καριέρα του, το εναλλακτικό, 'ψαγμένο' προφίλ του και για τις ταινίες στις οποίες εμφανίζεται το (ιδιαίτερα παραγωγικό για τον ίδιο) 2012. Αυτά είναι μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα αποσπάσματα.
• «Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ένα φυσιολογικό παιδί. Ήμουν ένα τυχερό παιδί, γιατί δυστυχώς δεν είναι φυσιολογικό να έχεις εξαιρετικά καλούς γονείς που σε αγαπούν και σε στηρίζουν. Έπαιζα μπέιζμπολ, έκανα γυμναστική και πιάνο… άρχισα την υποκριτική σαν άλλο ένα χόμπι, δεν με πίεσε κανείς. Απλά ήταν αυτό που αγάπησα. Βέβαια το να είμαι σε τηλεοπτική σειρά στην εφηβεία μου, όταν πήγαινα και σχολείο, ήταν ό,τι δυσκολότερο έχω βιώσει. Με προετοίμασε για τη δουλειά στην σόου μπίζνες.»
• «Οι γονείς μου είναι πολιτικοποιημένοι με την έννοια ότι διαβάζουν πολύ και ενημερώνονται. Για μένα αυτό είναι πολιτικός ακτιβισμός, το να επιλέγεις να είσαι ενημερωμένος και όχι απλά να παρακολουθώ CNN ή όποιο ηλίθιο ψυχαγωγικό σόου. Κάθε φορά που κάθομαι για να δω τηλεοπτικές ειδήσεις, σκέφτομαι ότι αυτό είναι σόου μπίζνες, είναι αυτό που κάνω κι εγώ. Προτιμώ να μπαίνω στο Ίντερνετ και να βρίσκω τις ειδήσεις μέσα από το BBC, τους σταθμούς, τις εφημερίδες, τα μπλογκ και το twitter. Είναι αστείο όταν οι άνθρωποι λένε ότι το κανάλι Fox είναι κακό. Σίγουρα είναι κακό, αλλά δεν νομίζω ότι το CNN και το MSNBC είναι καλύτερα. Υπάρχουν ένα τρισεκατομμύριο παραδείγματα γιατί η Goldman Sachs, τα McDonald’s, και το Walmart μας γαμάνε όλους, αλλά το CNN, το Fox και το MSNBC ανήκουν στην Fortune 500, οπότε δεν πρόκειται να δείξουν τίποτα από αυτά.»
• «Σαν έφηβος στην δεκαετία του ’90, μου άρεσαν οι ανεξάρτητες ταινίες που έβγαιναν από το Σάντανς: ταινίες όπως το “Pulp Fiction”, το “Big Night”, το “Sling Blade”, το “Trees Lounge” και το “Swingers”. Πήγα πανεπιστήμιο, άφησα την υποκριτική για λίγο και όταν γύρισα όλοι ήθελαν να κάνω άλλη μία τηλεοπτική σειρά και να βγάλω λεφτά. Δεν ήθελα. Πήρα μια απόφαση να κάνω μόνο ό,τι με ενέπνευσε δημιουργικά, όχι ό,τι υποτίθεται ήταν καλό για την καριέρα μου.»
• «Η στάση του «Σε θέλει τόσο πολύ» στο «(500) Μέρες με τη Σάμερ» μπορεί να μοιάζει ελκυστική σε κάποιους, ειδικά νεότερους αλλά θα πρότεινα σε όποιους ελκύονται από τον χαρακτήρα που υποδύομαι, να ξαναδούν την ταινία και να εξετάσουν πόσο εγωιστής είναι. Έχει μια περίπου εμμονική ψευδαίσθηση για ένα κορίτσι πάνω στο οποίο προβάλλει όλες του τις φαντασιώσεις. Νομίζει ότι θα δώσει νόημα στη ζωή του γιατί δεν νοιάζεται για ό,τι άλλο συμβαίνει στη ζωή του. Πολλά αγόρια και κορίτσια νομίζουν ότι οι ζωές του θα έχουν νόημα αν βρουν έναν σύντροφο που δεν θέλει τίποτα άλλο στη ζωή εκτός από αυτούς. Αυτό δεν είναι υγιές. Αυτό θα πει ότι ερωτεύεσαι την ιδέα ενός ατόμου, όχι το ίδιο το άτομο. […] Αυτό που δεν αναφέρεται πολύ είναι ότι μόλις η Σάμερ τον χωρίσει, αυτός ξαναχτίζει τη ζωή του χωρίς την στήριξη μιας ανύπαρκτης σχέσης, και συναντά ένα νέο κορίτσι.»
• «Το Ίντερνετ είναι ένα συναρπαστικό πράγμα γιατί εκφράζεσαι ανώνυμα χωρίς τις συνέπειες. Έχω αναπτύξει πολλές ουσιώδεις και δημιουργικές σχέσεις με κάθε είδους ανθρώπους στο Ίντερνετ. Χρησιμοποιώ το twitter πολύ και έχω μια εταιρεία, τη hitRECord, μέσω της οποίας συνεργάζομαι με διάφορα άτομα και κάνουμε τέχνη. […] Τώρα είναι η πιο συναρπαστική περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας. Η δυνατότητα να επικοινωνούμε, η τεχνολογία του Ίντερνετ και όλα αυτά που εκείνο φέρνει, είναι σίγουρα το πιο εντυπωσιακό πράγμα που έχει συμβεί. Είναι συναρπαστική εποχή να ζει κανείς, και ιδιαίτερα ως καλλιτέχνης.»
• «[Το «Lincoln»] απίστευτα συναρπαστική ταινία. Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις έχει μια μοναδική, φοβερή διαδικασία που σε απορροφά. Δεν άκουσα ποτέ την πραγματική του φωνή και δεν τον είδα χωρίς να φορά τα κοστούμια. Γνώρισα τον πρόεδρο, γνώρισα τον πατέρα μου αλλά δεν γνώρισα τον Ντέι Λιούις μέχρι να τελειώσουν τα γυρίσματα.»
• «Λατρεύω αυτά που κάνει ο Ράιαν Τζόνσον. Είναι ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης του “Looper”, και έκανα και το “Brick” μαζί του. Είναι ένας αγαπημένος φίλος του και ένας ιδιοφυής κινηματογραφιστής, φοβερός σεναριογράφος, φοβερό μυαλό. Η ταινία φέρνει όλη την αδρεναλίνη που θέλεις από μια ταινία δράσης και επιστημονικής φαντασίας. Αλλά ο Ράιαν σού δίνει ένα κόνσεπτ που σου γαργαλά το μυαλό, λέγοντας μια ειλικρινή ιστορία για την κυκλική φύση της βίας και πώς η βία φέρνει βία».
