Μπορεί ο Μάρτιν Σκορσέζε πρόσφατα να δήλωσε πως αν γύριζε σήμερα ξανά τον «Ταξιτζή» θα το έκανε σε 3D, αλλά ο απλός σινεφίλ που έχει απολαύσει την αρχετυπική εμπειρία της κατάδυσης στο μανιασμένο σύμπαν του αντιήρωα Τράβις Μπικλ, δυσκολεύεται να φανταστεί τι θα μπορούσε να προσθέσει στο magnum opus του ο σπουδαίος σκηνοθέτης. Αυτή η ιστορία απόγνωσης και μοναξιάς ενός «ξεχασμένου άνδρα που θέλει παράφορα να αποδείξει ότι είναι ζωντανός», όπως ισχυρίζεται το tagline της εποχής, αντηχεί με δύναμη μέχρι σήμερα, γιατί εντρυφεί στη μοναξιά ως αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης κατάστασης, «ειδικά σε μία πόλη που είναι εκ φύσεως αδιάφορη για τους εκατομμύρια κατοίκους της».

Η Νέα Υόρκη του πρώην βετεράνου του Βιετνάμ που συνειδητοποιεί σταδιακά την ασημαντότητά του μέσα στη φανταχτερή μητρόπολη και παρανοεί, είναι στραγγισμένη από τα χρώματα της ζωής - όπως το αίμα στην εμβληματική σκηνή με τον αιμόφυρτο Τράβις, λίγο πριν το νόμισμα στον αέρα δείξει πως είναι ήρωας και όχι δολοφόνος. Ο Μπόμπι Ντε Νίρο στον ομώνυμο ρόλο δίνει την καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του μετά μήνες δουλειάς σαν οδηγός ταξί, ενώ ο Σκορσέζε σκοράρει την παγκόσμια αναγνώριση και τέσσερις οσκαρικές υποψηφιότητες. Το ότι θα χάσει την Καλύτερη Ταινία από την υποκριτική πλευρά του Χόλιγουντ που προωθεί ακόμη το σάπιο αμερικάνικο όνειρο το οποίο πυροβολεί ο «Ταξιτζής» -τον all American «Ρόκι» του Σταλόνε- είναι ειρωνικά ταιριαστό.

Φαίδρα Βόκαλη