Χοντροκομμένη, άνιση αλλά και εύστοχη κωμωδία που βασίζεται στις χαρισματικές παρουσίες των Ντιζαρντάν και Λελούς για να αποζημιώσει για τα τηλεοπτικής λογικής σκετσάκια της, που ξεχειλώνουν γρήγορα.

Μία από τις πιο διασκεδαστικές ενδείξεις του πόσο αναπάντεχη ήταν η επιτυχία του "Artist", που έφτασε τον πρωταγωνιστή του Ζαν Ντιζαρντάν, μέχρι τα Όσκαρ, είναι η ταινία που εκείνος επέλεξε για να την ακολουθήσει: όποια και αν είναι η 'σωστή' (έξυπνη, ευυπόλυπτη, οτιδήποτε) κίνηση για να εκμεταλλευθεί κανείς την φήμη και το κύρος που απολαμβάνουν οι οσκαρικοί νικητές, αυτή σίγουρα δεν είναι οι "6+1 Απιστίες".

Η χοντροκομμένη, άνιση αλλά και ενίοτε εύστοχη κωμωδία, που επιστρέφει τον Ντιζαρντάν στο είδος των ρόλοων που τον έκαναν διάσημο, πρόκειται ουσιαστικά ένα κολάζ από τηλεοπτικής λογικής σκετσάκια που στην πλειοψηφία τους ξεχειλώνουν σχετικά γρήγορα, αφήνοντας μόνο τους χαρισματικούς πρωταγωνιστές τους, Ντιζαρντάν και Λελούς, να αγωνίζονται να τα σώσουν ως το τέλος. Υιοθετώντας την χαρακτηριστικά γαλλική αμοραλιστική (και ενίοτε μια ενοχλητικά σεξιστική) νοοτροπία, τα καλύτερα σκετσάκια είναι αυτά που στοχεύουν σε κάτι παραπάνω από το εφηβικά χυδαίο χιούμορ και υπαινίσσονται πιο σκοτεινές πτυχές στην κατά συρροήν μοιχεία των πρωταγωνιστών, όπως η ξεκαρδιστική συνάντηση των Ανώνυμων Άπιστων ή ο ολονύχτιος τσακωμός που φέρνει κοσμογονικές αποκαλύψεις μοιχείας εκατέρωθεν σε ένα παντρεμένο ζευγάρι.

Χριστίνα Λιάπη