Με μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της άνοιξε η αυλαία της Στοάς, με το έργο του Παναγιώτη Μέντη «Άννα, είπα!», εγκαινιάζοντας έτσι την εορταστική περίοδο αφιερωμένη στα σαράντα χρόνια της συνεχούς και αδιάλειπτης λειτουργίας του θεάτρου.
Για την ιστορία αναφέρουμε πως το εξαίρετο αυτό έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1996 και καθιέρωσε τον Παναγιώτη Μέντη ως συγγραφέα, ενώ η Λήδα Πρωτοψάλτη έλαβε το 1997 το Βραβείο Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών για την ερμηνεία της.
Κλεισμένη σε ένα θάλαμο ψυχιατρικής κλινικής μια γυναίκα, η Αννα, αναπολεί καθημερινά τη ζωή της. Κεντρικό πρόσωπο των αναμνήσεών της η μάνα της και η σχέση της μαζί της. Μια σχέση που τη σφράγισε καταστρέφοντας κάθε όνειρο που είχε για το μέλλον της.
Η Αννα ζει μέσα στο άρρωστο μυαλό της σκηνές και σχέσεις, που έγραψαν ανεξίτηλα μέσα της το μαρτύριο που έζησε εξ αιτίας των εμμονών, των νουθεσιών, των απαγορεύσεων και της νοοτροπίας γενικότερα μιας μάνας, που κι εκείνη πριν από την κόρη της έζησε μια άθλια και βασανισμένη ζωή, στην προσπάθειά της να στηριχτεί στα πόδια της και να στηρίξει μια οικογένεια που ένας άρρωστος και βασανισμένος πατέρας δεν μπορούσε να στηρίξει.
Ο Παναγιώτης Μέντης μέσα από το ατμοσφαιρικό, ηθογραφικό, αλλά και "βαρύ" «Αννα Είπα!» περιγράφει όχι μόνο την ιστορία της Άννας, αλλά και τη λεπτομερή ψυχογραφία ιστορία πολλών γυναικών, που μολονότι γλύτωσαν τον εγκλεισμό σε μια κλινική, έχουν αποτυπωμένα πάνω τους ανεξίτηλα τα σημάδια από μιας οδυνηρή σχέση Μάνας-Κόρης.
Ο Θανάσης Παπαγεωργίου έδωσε «ζωντανό» μάθημα σκηνοθεσίας αφενός μεν αξιοποιώντας στο έπακρο το σκηνικό της Αφροδίτης Κουτσουδάκη (απλώς και μόνο με την εναλλαγή του φωτισμού, το «σκηνικό» του σπιτιού της ηρωίδας, μετατρεπόταν σε σκηνικό ψυχιατρικής κλινικής) αφετέρου δε με το εύρημα των δύο και άλλες περιπτώσεις τριών διαφορετικών ηθοποιών να υποδύονται ταυτόχρονα τη μητέρα. Μέσω του ευρήματος αυτού, ο θεατής μπορούσε να διεισδύει πιο εύκολα, αλλά και πιο βαθιά στους λαβυρίνθους του μυαλού της ηρωίδας και να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της εσωτερικής της πίεσης και της καταδυναστευτικής σχέσης εξάρτησης που την έδενε με τη μητέρα της.
Η Λήδα Πρωτοψάλτη έδωσε μία κυριολεκτικά ανατριχιαστική ερμηνεία στο ρόλο της Αννας, ενσαρκώνοντάς την με τρόπο αξιοθαύμαστο, αποδεικνύοντας έτσι για ακόμη μια φορά τη μεγάλη θεατρική της στόφα. Η ελληνίδα ηθοποιός κατάφερε να καταδυθεί και να αναδείξει όλα τα σκαμπανεβάσματα, αλλά και τα πιο μύχια συναισθήματα της ηρωίδας του Μέντη χωρίς εξάρσεις, μανιέρες και εντυπωσιασμούς.
Ο Θανάσης Παπαγεωργίου στο ρόλο του, επίσης, ψυχωσικού πατέρα της, ήταν εξαιρετικός. Διατηρώντας εξαιρετικά χαμηλούς τόνους διέγραψε την συμπαθητική πατρική φιγούρα με πρωτόγνωρη τρυφερότητα.
Η Νίκη Χαντζίδου και η Ευδοκία Σουβατζή ως... μάνα, μας εξέπληξαν και μας ταρακούνησαν στο διπλό αυτό ρόλο. Τον καλύτερό τους εαυτό έδωσαν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί της παράστασης.
Μία παράσταση για πολύ γερά στομάχια, που δεν πρέπει να χάσετε...
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟΑ: Μπισκίνη 55, Ζωγράφου, τηλ. 210 7702830, www.theatrostoa.gr Παραστάσεις:
Τετάρτη (λαϊκή) ώρα 8.00 μ.μ.
Παρασκευή (λαϊκή) ώρα 9.15 μ.μ.
Σάββατο ώρα 9.15 μ.μ.
Κυριακή ώρα 8.00 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων:
Τετάρτη (λαϊκή) 15 €
Παρασκευή (λαϊκή) 10 €
Σάββατο, Κυριακή 22 €
Φοιτητικό 15 €
