Kai Schiemenz στην Αίθουσα Tέχνης Καππάτος

03.01.2008
Η Αίθουσα Tέχνης Καππάτος εγκαινιάζει την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008 την πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα του Γερμανού καλλιτέχνη Kai Schiemenz.
Η Αίθουσα Tέχνης Καππάτος εγκαινιάζει την Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2008 την πρώτη ατομική έκθεση στην Ελλάδα του Γερμανού καλλιτέχνη Kai Schiemenz.

Ο καλλιτέχνης θα παρουσιάσει Γλυπτά, Ζωγραφικά έργα και Σχέδια.

Ο Kai Schiemenz σπούδασε στο Kunsthochschule του Βερολίνου-Weissensee και το Πανεπιστήμιο για τις Τέχνες του Βερολίνου. Έχει παρουσιάσει έργα του σε πολλές Εκθέσεις διεθνώς. Η καλλιτεχνική παραγωγή του κυμαίνεται από τα σχέδια και την ηλεκτρονική ζωγραφική ως τη διαμόρφωση χώρων, την αρχιτεκτονική και τις εγκαταστάσεις. Τα γλυπτά του μπορούν να ιδωθούν είτε ως μεγάλης κλίμακας εσωτερικές εγκαταστάσεις, είτε ως αρχιτεκτονικές μικρογραφίες. Παίρνουν τη μορφή των σταδίων, θεάτρων, πλανηταρίων, έλκοντας αναφορές από το ρωσικό κονστρουκτιβισμό και την ουτοπιστική αρχιτεκτονική. Τα έργα του προσκαλούν το κοινό να εισχωρήσει σε αυτά, να περπατήσει και να μείνει μέσα σε αυτά, αλλά και χρησιμεύουν ως κινηματογράφοι και ως χώροι για παρουσιάσεις, συζητήσεις και αλληλεπιδράσεις.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τη δομή και τον χώρο των Μουσείων Τέχνης για να επιδείξει τις γλυπτικές ιδιότητες των εσωτερικών περίπτερων που κατασκευάζει. Προσκαλεί το κοινό στις διαλέξεις που δίνονται μέσα σε αυτά, έτσι ώστε τα γλυπτά του να βλέπονται και ως έργα αλλά και να χρησιμοποιούνται και ως αρχιτεκτονικοί χώροι. Υπό αυτήν τη μορφή, μπορούν να περιγραφούν ως "πρωτόγλυπτα" που υπογραμμίζουν την ιδιαιτερότητά τους ως μορφές για την ιδέα και τη για δράση, που συνδυάζουν την τέχνη (γλυπτό - έννοια), την αρχιτεκτονική (περίπτερο), και την εκδήλωση (εργαστήρια, συνέδρια).

Οι διαφοροποιημένες μορφές παρουσίασής τους συνθέτουν και παίρνουν έναν διαδικαστικό χαρακτήρα, ο οποίος επαυξάνει την καλλιτεχνική πράξη επάνω στις έννοιες που εμπλέκονται. Κατασκευάζει χώρους - παραφράσεις της σφαιρικής αρχιτεκτονικής και κατευθύνει τις προθέσεις του στην επικοινωνία του κοινού πρόσωπο με πρόσωπο σαν σε μια ενεργή και ιδανικά δημοκρατική κοινότητα.

Ένα στάδιο στη μικρογραφία δεν έχει πλέον την επίδραση ενός σταδίου. Ο Schiemenz αντιστρέφει το βλέμμα, μετατρέπει το εσωτερικό σε στάδιο, και επιτρέπει στον καθένα την πρόσβαση σε αυτό μέσω μιας συγκεκριμένης στενής εισόδου. Οι επισκέπτες μπορούν μόνο να εισέλθουν με μια δραματουργική ακολουθία κινήσεων που ορίζονται από την αρχιτεκτονική. Για μερικούς η εμπειρία είναι ενοχλητική, για άλλους ευπρόσδεκτη. Κάθε επισκέπτης εκτίθεται σε μια πλατφόρμα και αναγκάζεται να παρουσιαστεί επάνω σε αυτή. Κατά συνέπεια το « αρχιτεκτονικό μέτρο» του Schiemenz προκαλεί την αντίληψη του καθενός για την φυσική του παρουσία και συγχρόνως την ενδυνάμωση της συνειδητοποίησης των ορίων του.

Ο Schiemenz αναφέρεται στην ιστορία της πολιτιστικής σύγκρουσης. Σαν τιμή προς το έργο «Πρόταση για ένα Μνημείο στην Τρίτη Διεθνή» του Vladimir Tatlin (1919-20), σαν δομή χρησιμοποιείται μια στριφτή, γερμένη κατασκευή σκαλοπατιών. Η προφανής αναφορά στο ρωσικό κονστρουκτιβισμό φέρνει στην σκέψη τον αποτυχημένο ιδεαλισμό, και εκθέτει μια χαμένη στιγμή της ιστορίας όταν ενσωματώθηκαν η τέχνη και η τεχνολογία με τον κοινωνικό σκοπό. Ίσως η σύγκρουση των συστημάτων και των απόψεων και η ιδεολογική κατάρρευση έγιναν σημαντικές στον Schiemenz όταν ήταν σπουδαστής στο Ανατολικό Βερολίνο κατά τη διάρκεια της πτώσης του τοίχου και της επόμενης απότομης μετάβασης σε άλλο πολιτικό καθεστώς.

Η εργασία του προκύπτει από μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική σκηνή του Βερολίνου, που ήταν προεξέχουσα στην πρόσφατη δεκαετία του '90, και η οποία εστιάζει συγκεκριμένα στη πολιτική του χώρου και της Αρχιτεκτονικής. Αυτή η συγκεντρωμένη ενέργεια έχει παραγάγει πολλές περίπλοκες δημοσιεύσεις, σειρές διαλέξεων, κύκλους ταινιών, ακόμη και επιδείξεις μόδας και συναυλίες, καθώς επίσης και εγκαταστάσεις και εκθέσεις. Με κάποιο τρόπο η εργασία του Schiemenz είναι μια κριτική και μια αντίδραση στο πλήθος των φόρουμ για τη «δημοκρατική συζήτηση» που αποτυγχάνουν να αποκαλύψουν τις δομικές ιεραρχίες.

Αυτό εντοπίζεται ως μια συνέχεια της τέχνης που εξετάζει τις κοινωνικές δομές, και που περιλαμβάνουν, ειδικά στο γερμανικό πλαίσιο, τα κοινωνικά γλυπτά του Joseph Beuys, ο οποίος θεώρησε την τέχνη ένα επαναστατικό εργαλείο για να μετασχηματίσει την καθημερινή ζωή.

Οι Εγκαταστάσεις του Schiemenz συνδυάζουν τη γλυπτική απόλαυση με μια ρεαλιστική άποψη της συλλογικής κατάστασης και υπογραμμίζουν τη προσωπική ευθύνη και την ποικιλομορφία και όχι μια εξιδανικευμένη και απάνθρωπη πλαστή εξομάλυνση των ιεραρχιών.

Διάρκεια μέχρι 23 Φεβρουαρίου 2008
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Παρασκευή 12:00 - 20:00,
Σάββατο 12:00 - 16:00
Αίθουσα Τέχνης Καππάτος, Αθηνάς 12,
Αθήνα 10554, Τηλ.:210 3217931