Η Γαλλία αυτές τις μέρες έχει αέρα ελληνικό αφού το θέατρο Odeon τιμά τον θεατρικό συγγραφέα, μυθιστοριογράφο, ποιητή Δημήτρη Δημητριάδη ανεβάζοντας τρία θεατρικά του έργα. Μετά την "Τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά", το πρώτο γαλλικό του έργο που ενθουσίασε τον Πατρίς Σερό και το παρουσίασε στο θεάτρο Ομπερβιλιέ, επιστρέφει στις σκηνές του Παρισιού.
Μέχρι τις 12 Νοεμβρίου θα παίζεται το «Πεθαίνω σαν χώρα» σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού,(το οποίο είχαμε δει στο Φεστιβάλ Αθηνών του 2007 όπου είχε κάνει πρεμιέρα) στη συνέχεια από τις 27 Ιανουαρίου μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου θ’ ακολουθήσει στα Ateliers Bertihier(δεύτερη σκηνή του Odeon) η «Ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή», σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Γκότσι και το τέλος από 14 Μαΐου μέχρι 12 Ιουνίου θα παρουσιαστεί το «La Ronde du carre» (Ο γύρος του τετραγώνου) σε σκηνοθεσία Τζόρτζιο Μπαρμπέριο Κορσέτι.
«Eνα μαύρο διαμάντι όπως αυτά που παράγονται από καιρού εις καιρόν στη λογοτεχνία, το οποίο διεισδύει στα κατάβαθα της ανθρώπινης ύπαρξης με τη δύναμη μιας ζέουσας γλώσσας, χειμαρρώδους», είχε γράψει η Le Μonde για το «Πεθαίνω σαν χώρα». Στο ανέβασμα του στο Παρίσι, ο θίασος που σχηματίζει μια ουρά και μπαίνει στο χώρο αυτή τη φορά είναι Γάλλοι και Έλληνες οι οποίοι οι μεν φωνάζουν συνθήματα από τις διαδηλώσεις των φοιτητών και πανεπιστημιακών στο Παρίσι για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του Σαρκοζί και οι δε από τα περσινά «Δεκεμβριανά».
Τόσο διαφορετικά και τόσο ίδια ταυτόχρονα, η επανάσταση μιλάει την ίδια γλώσσα. Σύμφωνα με διάφορες γνώμες κάποιων που έχουν βρεθεί εκεί, η παράσταση έχει εντυπωσιάσει με τη δύναμη της και έχει συγκινήσει με τον επίκαιρο λόγο της. Αναμένουμε τις επόμενες..
Κική Παπαδοπούλου
