Από τη Νατάσα Γιαννούση
photo: www.nikos-chrisikakis.net
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Θα μπορούσε να είναι ένας απλός μάστορας, ομως ο θαυμασμός για τη δημιουργία τον ώθησε σε άλλα μονοπάτια. Συνδυάζοντας ευαισθησίες και σκληρή δουλειά, το «δεξί χέρι» πολλών καλλιτεχνών συνέβαλε στην υλοποίηση του επιβλητικού έργου του γλύπτη Θόδωρου στο νεο ΧΑΑ.
Στο δελτίο παροχής υπηρεσιών του αναφέρει ως επάγγελμα τις «κατασκευαστικές εργασίες». Ομως ο Παναγιώτης Πετρόπουλος δεν κατασκευάζει σπίτια (εκτός δηλαδή από το δικό του, που το έχει φτιάξει «σχεδόν αποκλειστικά» με τα χέρια του). Αυτά που κατασκευάζει εδώ και 22 χρόνια είναι... έργα τέχνης, μερικά από τα οποία θεωρούνται ήδη κλασικά (όπως οι περίφημες Ομπρέλες του αείμνηστου Γιώργου Ζογγολόπουλου). Είναι ο τεχνίτης εκείνος στον οποίο απευθύνονται μερικοί από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Ελληνες καλλιτέχνες όταν έρθει η στιγμή να πραγματοποιήσουν την πολύτιμη έμπνευσή τους. Διαθέτει τεχνική κατάρτιση και πρακτικές γνώσεις κατάλληλες για να ξεπεραστεί κάθε εμπόδιο που προκύπτει στην υλοποίηση μίας ιδέας που μέχρι εκείνη τη στιγμή βρίσκεται αποτυπωμένη σε ένα κομμάτι χαρτί. Ειδικά μάλιστα όταν οι πραγματικές διαστάσεις του καλλιτεχνήματος είναι γιγαντιαίες και η τοποθέτησή του φαντάζει με άθλο του Ηρακλή!
Ενα παράδειγμα είναι το επιβλητικό έργο Μετέωροι Δείκτες του γλύπτη Θόδωρου, που πλέον κοσμεί την είσοδο του νέου κτιρίου του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών. Το έργο ήταν πρόταση του αρχιτέκτονα Γιώργου Παρμενίδη, που διαμόρφωσε τους εσωτερικούς χώρους. Πρόκειται για ένα σύνθετο έργο με αυξημένο βαθμό κατασκευαστικής δυσκολίας, μια και αναπτύσσεται σε ύψος 25 μέτρων από την επιφάνεια του εδάφους, κατακόρυφα. Είναι αναρτημένο πάνω σε συρματόσχοινα, όπου εξισορροπούν τροχοί διαμέτρου περίπου δύο μέτρων, από τους οποίους κρέμονται οι «μετέωροι δείκτες». Οπως εξηγεί στις Εικόνες ο ίδιος ο γλύπτης: «Από την αρχική μελέτη μέχρι την ολοκλήρωση χρειάστηκαν περίπου δέκα μήνες, στη διάρκεια των οποίων ξεπεράσαμε μαζί με τον Παναγιώτη διάφορες τεχνικές δυσκολίες που αφορούσαν την πολλαπλή ισορροπία των στοιχείων που συνθέτουν το έργο. Τα επιμέρους στοιχεία έπρεπε να ισορροπούν μεταξύ τους όχι μόνον από αισθητικής, αλλά και από καθαρά στατικής άποψης. Στο σημείο αυτό πιστεύω ότι αγγίξαμε υψηλό βαθμό τεχνικής τελειότητας. Η συνεργασία μας είναι αρμονική, διότι υπάρχουν αμοιβαία κατανόηση και συντονισμός στη διάρκεια της παραγωγής κάθε έργου». Πώς όμως βίωσε τη συγκεκριμένη εμπειρία ο πολυμήχανος τεχνίτης; «Ο Θόδωρος από την αρχή ήξερε τι ήθελε. Εφερνε το σχέδιο δουλεμένο στην εντέλεια. Οι αλλαγές στην πορεία ήταν ελάχιστες. Ο αποστάσεις ήταν από εκείνον υπολογισμένες στο κομπιούτερ μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Αυτό με βοήθησε να κατασκευάσω πιο γρήγορα το έργο του...».
Ο Παναγιώτης Πετρόπουλος μπήκε από νωρίς στον βιοπορισμό και τον αγώνα της ζωής. Ηταν δεν ήταν δεκατριών χρόνων όταν έπιασε δουλειά στην τότε κυρίαρχη εταιρεία λευκών ειδών Ιζόλα. Στα εργαστήρια δοκιμών, δίπλα σε πεπειραμένους ηλεκτρολόγους και μηχανολόγους, απέκτησε πολύτιμες γνώσεις που αργότερα έμελλε να θέσει στην υπηρεσία των καλλιτεχνών, με την παρότρυνση του φίλου του Λεωνίδα Γκίκα. «Ηθελα να γίνω και ηθοποιός, αλλά με κέρδισε η... τέχνη», λέει χαριτολογώντας. «Είναι μεγάλη ευχαρίστηση να βλέπεις ένα έργο εν τη γενέσει του. Καλούμαι να φτιάξω εκμαγεία από γύψο, να επεξεργαστώ διάφορα υλικά, από πλεξιγκλάς μέχρι μπρούντζο, να δουλέψω την οξυγονοκόλληση και την ηλεκτροκόλληση...». Αλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες που έχουν κατά καιρούς εμπιστευθεί τα μαγικά χέρια του είναι ο Νίκος Αλεξίου, ο Κυριάκος Κατζουράκης, η Νίκη Καναγκίνη, ο Γιώργος Λάππας, η Αφροδίτη Λίτη, ο Γιάννης Μόραλης, ο Κυριάκος Μορταράκος, ο Δημήτρης Μυταράς, ο αείμνηστος Γιώργος Νικολαϊδης κ.α. Το μυστικό της προτίμησής τους βρίσκεται, όπως θεωρεί ο ίδιος, στην καλή επικοινωνία. «Η συνεργασία με τους καλλιτέχνες απαιτεί περισσότερη προσπάθεια, γιατί πρέπει να μπεις στο πνεύμα της δημιουργίας τους πριν ξεκινήσει η κατασκευή. Μόνον έτσι το έργο θα μπορέσει να πάρει σάρκα και οστά ακριβώς όπως ο καλλιτέχνης το οραματίστηκε».
