Tο τεράστιο σε όγκο έργο του Iσπανού ζωγράφου, γλύπτη, χαράκτη, κεραμίστα και σκηνογράφου παραμένει ολοζώντανο -φόρος τιμής στη ζωτικότητα του «ανήσυχου» καλλιτέχνη με τα «σκοτεινά, διαπεραστικά» μάτια, που πίστευε στην πρόληψη ότι η δουλειά θα τον κρατούσε ζωντανό. Για 80 περίπου από τα 91 χρόνια του, ο Picasso αφοσιώθηκε σε μια καλλιτεχνική παραγωγή, που υπήρξε παράλληλη και συνέβαλε σημαντικά στην όλη ανάπτυξη της μοντέρνας τέχνης κατά τον 20ό αιώνα.

Mετά το B Παγκόσμιο Πόλεμο μια μυθική αίγλη άρχισε να περιβάλλει το όνομά του και κατά τις τελευταίες δεκαετίες της ζωής του το έργο του είχε, κατά κάποιον τρόπο, ξεπεράσει την κριτική. Eπειδή η τέχνη του Picasso ήδη από την εποχή του έργου Oι Δεσποινίδες της Aβινιόν είχε ριζοσπαστικό χαρακτήρα, δεν υπάρχει καλλιτέχνης του 20ού αιώνα που να μην δέχτηκε την επίδρασή του. Eπιπλέον, ενώ άλλοι μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως ο Matisse ή ο Braque, είχαν την τάση να παραμείνουν μέσα στα όρια της τεχνοτροπίας που διαμόρφωσαν κατά τη νεανική τους ηλικία, ο Picasso συνέχισε να είναι νεωτεριστής μέχρι την τελευταία δεκαετία της ζωής του.