Δύο πολύ ενδιαφέροντα βιβλία του Λευτέρη Φύτρα κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Στοχάστης, οι «50+ 4 Κραυγές» και η «Οδός Ναυαγών».

Πιο συγκεκριμένα:

50+4 Κραυγές
Ενα μικρό σύνολο από κείμενα που μοιάζουν με δοκίμια. Ίσως και ποιήματα με περισσότερες όμως λέξεις. Μπορεί, πάλι, να είναι οι αφαιρετικές σκέψεις ενός σκεπτόμενου νου ή ακόμη και οι εικόνες ενός εναλλακτικού ζωγράφου που χρησιμοποιεί για χρώμα το λόγο...

Ο Λευτέρης Φύτρας εμπνεύστηκε τη σύνθεση αυτού του βιβλίου μπροστά από την Γκουέρνικα του Πάμπλο Πικάσο. Ο ίδιος γράφει σχετικά στο εισαγωγικό του σημείωμα: «Οι Κραυγές είναι μια «πλάγια» ματιά του κόσμου, που ξεκίνησε από αδέσποτη σπίθα της Γκουέρνικα του Πάμπλο Πικάσο, καθώς ήμουν απορροφημένος μπροστά σε κάποιο αντίγραφό της...». Τα μικρά αυτά δοκίμια μοιάζουν με σύνθετες μυθοπλασίες που δανείζονται στοιχεία από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, ενώ μέσα τους ευδοκιμεί επιδέξια ο Σουρεαλισμός.

Στις «Κραυγές» οι ήρωες αρχίζουν από την εποχή του Πλάτωνα και πιο πίσω, για να φτάσουν μ’ ένα σύνθετο τρόπο μέχρι σήμερα, μέσα από μια έντονη ανάδυση σουρεαλιστικών εκλάμψεων... Μέσα στις σελίδες του παρόντος βιβλίου ο αναγνώστης θα ταξιδέψει σε ένα κόσμο όπου ο Λουδοβίκος ο ΙΔ΄ περπατά μαζί με το Δάντη στο δάσος της Βουλώνης, ο Μωυσής απλώνει το χέρι του στον Αραφάτ για να μεταφέρουν μαζί μια νεκρή καμήλα, ενώ ο Μπετόβεν τρώει μαζί με τον Σαίξπηρ σε ένα εστιατόριο κοντά στον Σηκουάνα. Κάπου άλλου, ο Μπλερ θα χαρίσει το ημίψηλο του στον Ρήγα Φεραίο, ο Ελευθέριος Βενιζέλος θα σβήσει το «EL.» μπροστά από κάθε πινακίδα του αεροδρομίου που γράφει «EL. VENIZELOS», ο Μαχάτμα Γκάντι θα ψάξει το Σωκράτη για ν’ ανταλλάξουν ιδέες, ενώ ο Ξέρξης θα περάσει τη νύχτα του μέσα σ’ ένα αστυνομικό τμήμα στο Αιγάλεω...


Οδός Ναυαγών

Η Οδός Ναυαγών είναι ένα στενό δρομάκι. Εκεί, βρίσκονται κάποιες ξεχασμένες στο χρόνο βιτρίνες μαγαζιών με σαραβαλιασμένα παράθυρα και σάπιες πόρτες. Κάποτε ήταν ένας πολυσύχναστος δρόμος όπου δέσποζαν χρυσοχοεία, κουρεία και καταστήματα «έτοιμων ενδυμάτων». Τίποτα δε θυμίζει την αίγλη του παρελθόντος. Όλα είναι κλειστά και αμπαρωμένα. Μόνο μια πόρτα μένει μισάνοικτη, αυτή του παλιού «υποδηματοποιείου»... Μέσα στα χαλάσματα, ένας τσαγκάρης καρφώνει και ξανακαρφώνει την ίδια πρόκα, πάνω σε κάποια σόλα παπουτσιού, σε οτιδήποτε βρει μπροστά του. Εδώ και δεκαπέντε χρόνια κάνει τη συγκεκριμένη δουλειά κάθε πρωί. Αυτός ο άνθρωπος - ναυάγιο, ο κυρ-Μάρκος, λένε πως τρελάθηκε όταν το μαγαζί του έπεσε έξω λόγω του ανταγωνισμού με τα καινούρια παπούτσια που χτύπησαν την αγορά. Μαζί με το κουφάρι του μαγαζιού του και τα κουφάρια των παπουτσιών του, σέρνει και το δικό του κουφάρι, βρίσκοντας μόνη παρηγοριά σε μια πρόκα... Εκείνη την πρόκα που κάποτε σαν μαθητευόμενος τσαγκάρης πρωτοκάρφωσε σε μια σόλα, εκείνη την πρόκα που χάρις σ’ αυτήν, όπως ο ίδιος λέει, έφτιαξε την οικο¬γένεια του...

Η Οδός Ναυαγών του Λευτέρη Φύτρα είναι ένα βιβλίο γεμάτο ανησυχίες, πνευματικές, μεταφυσικές, κοινωνικές, πολιτικές... Οι ήρωες των ιστοριών του είναι ναυαγισμένοι μέσα στα όνειρα τους, τις ελπίδες τους, τα αδιέξοδά τους, τον έρωτα, το πάθος, τα ασήμαντα της καθημερινής ζωής.