Η Ισμήνη είναι μία νέα τραγουδοποιός, από τις ελάχιστες στην Ελλάδα που διαθέτουν όλο το πακέτο... (and more). Τη γνώρισα πολύ πριν κάνουμε τη συνέντευξη και το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε ήταν η ειλικρινής και διαρκής λάμψη στα μεγάλα της μάτια.
Και αντράκι, και γλυκιά, και σέξυ, και ανέμελη, και με νεύρο, και με άνεση...
Είναι η πρώτη φορά που ρώτησα μία νέα τραγουδίστρια αν είναι πολιτικοποιημένο ον. Γιατί είναι η πρώτη φορά που ήξερα ότι θα είχα μία ώριμη απάντηση...

Τα υπόλοιπα, παρακάτω....

Εβελίνα Σαρρή


Είσαι ήδη μικρή για να σε ρωτήσω αν ήθελες "από μικρή" να γίνεις τραγουδίστρια :) γι αυτό θα σε ρωτήσω, αν από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου ήθελες να ασχοληθείς με το τραγούδι ή σε κέρδισε κάπου στα μισά μιας άλλης πορείας που είχες πάρει?
Γενικά με τα τραγούδια είχα από πάντα μια ιδιαίτερη σχέση. Πιο μικρή δεν είχα τόσο θάρρος να πω ότι θα ανέβω σε μια σκηνή και θα τραγουδήσω αλλά πάντα με γοήτευε να γράφω στίχους και στη συνέχεια να τους ντύνω με μια μουσική. Το "ερμηνευτικό" κομμάτι προέκυψε στη συνέχεια, πριν από 8 χρόνια περίπου, που βρήκα αυτό το θάρρος.

Φαντάζομαι ότι αυτό το άλμπουμ αποτελεί πλέον 'ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα'. Νιώθεις τυχερή, (χωρίς να υποτιμάται το ταλέντο και η επιμονή σου) που κατάφερες σύντομα να δεις τους κόπους σου να γίνονται αλήθεια, ή νιώθεις ότι κουράστηκες πολύ και πάλεψες χρόνια για αυτή τη στιγμή?
Νιώθω πολύ τυχερή γιατί όταν αποφάσισα πως θέλω να κάνω κάτι δικό μου είχα ανθρώπους που με στήριξαν πάρα πολύ. Πρώτ’ απ’ όλα η οικογένειά μου και οι δικοί μου άνθρωποι. Αλλά εκεί που έπαιξε μεγάλο ρόλο η τύχη ήταν όταν γνώρισα τον Λάκη Παπαδόπουλο που πίστεψε στη δουλειά μου και σε μένα και θέλησε να αναλάβει την επιμέλεια της παραγωγής και την ενορχήστρωση αυτού του άλμπουμ κι έτσι μέσα από την μεγάλη εμπειρία του και τη συνύπαρξη μας στη σκηνή πήρα πάρα πολλά πράγματα. Και τέλος σίγουρα είμαι τυχερή γιατί είμαι σε μια εταιρία που με στηρίζει πολύ.

Σου έχουν πει σίγουρα πολλές φορές ότι 'έχεις το πακέτο'... Έχεις μια ιδιαίτερη και πανέμορφη φωνή, γράφεις μουσική και στίχους, είσαι μία κούκλα (κι από όσο θυμάμαι από κοντά, με το σωστό συνδυασμό γλυκύτητας και τσαμπουκά) και έχω μάθει και ότι είσαι και άνετη με τον φακό... δηλαδή έχεις περισσότερα από το 'πακέτο' .. :) εσύ το νιώθεις αυτό ή αισθάνεσαι ότι θα ήθελες και κάτι άλλο από τον εαυτό σου?
Πρώτ’ απ’ όλα σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια αλλά ούτως η άλλως θα τις απαντούσα τις ερωτήσεις (έχω και αίσθηση του χιούμορ!!!) Σοβαρά τώρα, ξέρω ότι έχω πολύ "δουλειά" ακόμα και δε θα ήθελα ποτέ να αισθανθώ πως δε χρειάζεται να κάνω κάτι παραπάνω για να είμαι ευχαριστημένη με μένα γιατί τότε δε θα έχει κανένα νόημα να συνεχίσω να κάνω οτιδήποτε. Δουλεύω τη φωνή μου, τη μουσική, τους στίχους μου και όσο μπορώ τη σκηνική μου παρουσία. Το καλό είναι πως μ’ αρέσει αυτή η "δουλειά".

Το ''Κάπως Έτσι'' είναι η πρώτη δισκογραφική σου απόπειρα με δέκα τραγούδια σε μελωδικούς ροκ και ποπ ρυθμούς. Οι "Κόκκινες Νύχτες", το "Σα Να Μαστε Μαζί" και το "Έρχομαι Χάνομαι", σε μένα ξεχώρισαν με το πρώτο άκουσμα, το καθένα για διαφορετικό λόγο... Σαφώς θα αγαπάς και τα δέκα, αλλά εσύ για ποιο κομμάτι του άλμπουμ είσαι ειλικρινά περήφανη ή/και αγγίζει περισσότερο την καρδιά σου?
Νομίζω οι "Άδειες Ώρες". Είναι πολύ δύσκολη ερώτηση αυτή.. Απλά οι "Άδειες Ώρες" είναι ένα τραγούδι που μου αρέσει να το τραγουδάω πάνω στη σκηνή. Μ’ αρέσει από ενορχιστρωτικής άποψης, μου δίνει ενέργεια. Αλλά και το "Μίλα Σιγά" (το ντουέτο με τον Λάκη Παπαδόπουλο) μου αρέσει πολύ με την ίδια άποψη. Δε μπορώ να ξεχωρίσω αλλιώς κάποιο γιατί όλα τα τραγούδια για μένα έχουν το "σημάδι" τους πάνω μου.

Τι μουσική ακούς και με τι μουσική μεγάλωσες?
Δε μου αρέσει κάποιο "είδος" μουσικής. Ανάλογα με την όρεξη, το ίδιο δυνατά θα βάλω να ακούσω Ξαρχάκο, το ίδιο Nirvana και το ίδιο Active Member. Ακούω οτιδήποτε έχει να μου "πει κάτι" αρχικά στιχουργικά και μετά μελωδικά. Στο σπίτι μου από πάρα πολύ μικρή θυμάμαι να παίζουν συνέχεια δύο δίσκοι, το "Ρεμπέτικο" του Ξαρχάκου και του Γκάτσου και ο "Σταυρός Του Νότου" του Μικρούτσικου σε ποίηση Καββαδία.

Τι σε ενοχλεί στην ελληνική μουσική πραγματικότητα?
Δε μπορώ να έχω μια πλήρη άποψη ακόμα γιατί είμαι πολύ νέα στον χώρο. Απλά πιστεύω πως έχει έρθει μια νέα τάξη πραγμάτων στο χώρο της μουσικής και η Ελλάδα είναι από τις χώρες που δε ξέρουν ακόμα τόσο καλά να το διαχειριστούν αυτό. Μιλάω για την ελεύθερη διακίνηση των δίσκων μέσω internet και για την ευκολία που έχει ο καθένας πλέον να φτιάξει ένα home studio και να κάνει μόνος του παραγωγή των τραγουδιών του. Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει και θα συμβαίνει πλέον όλο και σε μεγαλύτερο βαθμό.

Ισμήνη είσαι πολιτικοποιημένο πλάσμα? Ασκείς το δικαίωμα της ψήφου?
Βέβαια και ασκώ το δικαίωμα της ψήφου. Είναι το μόνο δικαίωμα που έχουμε για να παρεμβαίνουμε ουσιαστικά στο μέλλον μας όπως επίσης συμφωνώ και με μια ομαδική αποχή ψήφων αλλά με νόημα (όχι βαριέμαι και δε πάω να ψηφίσω). Με ενοχλεί που οι ψηφοφόροι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος βγαίνουν και φωνάζουν για ανεργία, για μισθούς κτλ ενώ δεν αντιλαμβάνονται πως εκείνοι με την ψήφο τους τα προκαλούν αυτά. Βέβαια τώρα πλέον που έχουμε πάθει ανοσία στα σκάνδαλα, στο να ακούμε συνέχεια για μείωση μισθών και συντάξεων, για όλο και αυξανόμενο δείκτη ανεργίας, για επικείμενους πολέμους και φυσικές καταστροφές δε ξέρω που μπορεί να βγάλει όλο αυτό. Σίγουρα είναι επιτακτική η ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής κι ελπίζω προς το καλύτερο.

Λειτουργείς καλύτερα και δημιουργικότερα όταν συναισθηματικά είσαι γαλήνια ή όταν είσαι πολύ πολύ ερωτευμένη?
Λειτουργώ καλύτερα και δημιουργικότερα όταν είμαι συναισθηματικά ταραγμένη, είτε ερωτευμένη, είτε χαρούμενη, είτε εκνευρισμένη, είτε στεναχωρημένη. Σίγουρα όμως όχι γαλήνια.

Σκέφτεσαι πόσο περίεργο είναι ότι κάτι που έγραψες μπορεί να συντροφεύει αναμνήσεις και στιγμές ενός παντελώς άγνωστου σε σένα ανθρώπου;
Νιώθω ότι ζω μέσα από τα τραγούδια, και δε μιλάω για τα δικά μου τραγούδια, οπότε ο σκοπός μου είναι όσοι ακούνε τα δικά μου τραγούδια να νιώσουν αυτά που ένιωθα όταν τα έγραφα φιλτράροντάς τα μέσα από τις δικές τους αναμνήσεις και στιγμές. Δε μου φαίνεται περίεργο, είναι αυτό που εύχομαι να συμβεί.

Έχεις υποθετικά την τιμή να βάλεις σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας ένα άλμπουμ να ακούσουν όλα τα παιδιά. Ποια θα ήταν αυτή η επιλογή?
Το "Σταυρό Του Νότου" που ανέφερα και νωρίτερα. Έχει τόσο όμορφες εικόνες και ιστορίες επενδυμένες με την καλύτερη δυνατή μουσική, κατά τη γνώμη μου, οπότε ίσως αυτή να ήταν η πρώτη μου σκέψη.