Με τους «Πέρσες» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Θεόδωρου Τερζόπουλου έκανε την φετινή του πρεμιέρα το Φεστιβάλ Επιδαύρου την Παρασκευή 30 Ιουνίου. Μία πρεμιέρα «λουσμένη» όχι από φως... αλλά από ατυχίες και άλλα «δεινά», γεγονός που στέρησε από την παράσταση του Τερζόπουλου τη μαγεία που δικαιωματικά της ανήκε.

Ετσι, το κοίλον του αρχαίου θεάτρου δυστυχώς δεν κατάφερε να γεμίσει το βράδυ της Παρασκευής. Την παράσταση παρακολούθησαν γύρω στους 3.500 χιλιάδες θεατές, πολύ λίγοι δηλαδή, για πρεμιέρα Επιδαυρίων. Λίγο το ότι η παράσταση ήταν τρίγλωσση, λίγο ο καύσωνας που ήταν ιδιαίτερα αισθητός την συγκεκριμένη ημέρα, λίγο το σαμποτάζ που -όπως φαίνεται- πολλοί προσπαθούν να κάνουν στον πρόεδρο του Ελληνικού Φεστιβάλ Γιώργο Λούκο επειδή μείωσε αισθητά τον φετινό αριθμό των παραστάσεων, όλα μάλλον συντέλεσαν στην μικρή προσέλευση του κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης και ενώ η σκηνοθετική ματιά του Θεόδωρου Τερζόπουλου μας είχε συνεπάρει, είχαμε μία περίεργη αίσθηση ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο φωτισμός ήταν μονίμως λευκός και αρκετές φορές άναψαν τρεμάμενα τα φώτα όλης της πλατείας. Η απορία μας λύθηκε στο τέλος της βραδιάς, όταν πληροφορηθήκαμε ότι η παράσταση «επλήγη» από διακοπή ρεύματος της ΔΕΗ και πως διεξήχθη με γεννήτρια που -ευτυχώς- διέθετε το αρχαίο θέατρο (και λέω ευτυχώς...γιατί στη Μικρή Επίδαυρο, η παράσταση διεκόπη απότομα λόγω έλλειψης της σχετικής γεννήτριας!)

Να σημειωθεί ότι η λαϊκή ρήση «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» επιβεβαιώθηκε στην περίπτωσή μας: Φτάσαμε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου μία ώρα πριν την έναρξη της παράστασης και -ανήξεροι όντας- πήγαμε για ένα καφέ στο Ξενία που βρίσκεται ακριβώς έξω από το θέατρο. Τότε διαπιστώσαμε ότι το μπαρ του ξενοδοχείου ήταν κλειστό, και, όπως πληροφορηθήκαμε από τους υπεύθυνους, ανοίγει καθημερινώς έως τις 5 το απόγευμα, ενώ με τη μείωση των παραστάσεων θεωρείται ασύμφορη η λειτουργία του κατά τις βραδινές ώρες!
Έτσι λοιπόν για να δροσιστούμε με λίγο νεράκι, ήμασταν αναγκασμένοι να περιμένουμε σε μία ατελείωτη ουρά που είχε σχηματιστεί εξ’ αιτίας της περίστασης στην καντίνα που ευτυχώς λειτουργούσε. Τα κακώς κείμενα συνεχίστηκαν όταν διαπιστώσαμε ότι εκτός από το ξενοδοχείο κλειστές ήταν και οι τουαλέτες του!

Η παράσταση των Περσών παρ’ όλες τις ατυχείς συγκυρίες της πρεμιέρας, μας άρεσε και μας γοήτευσε καθώς ανέδειξε τον θρήνο των Περσών μέσα από τρεις διαφορετικές εκδοχές. Ο θρήνος ακούστηκε στα ελληνικά, στα τουρκικά και στα αρχαία ελληνικά, ενώ οι ηθοποιοί ήταν μοιρασμένοι: 7 Έλληνες και 7 Τούρκοι. Οι διαφορετικές γλώσσες δεν δυσκόλεψαν καθόλου στην κατανόηση του αρχαίου δράματος, αντίθετα βοήθησαν ακόμη πιο πολύ καθώς η τουρκική σαν γλώσσα ταίριαξε απόλυτα με τους Αισχύλειους «Πέρσες»- βαρβάρους.

Από τους υποκριτές ξεχώρισε ο Ηλίας Μελέτης στο ρόλο της Aττόσας, της μητέρας του βασιλιά των Περσών, Ξέρξη που διηγείται το προφητικό της όνειρο σχετικά με την καταστροφή του Περσικού στρατού. Ο χορός ήταν καλογυμνασμένος και απόλυτα εναρμονισμένος μεταξύ του. Κορυφαία στιγμή του, αυτή του θρήνου όπου τα μέλη του  περιστρέφονται εντυπωσιακά, γονατιστοί, στο κέντρο της ορχήστρας παραπέμποντας σε δερβίσηδες και δίνοντας έτσι έντονο το τουρκικό χρώμα.


Η παράσταση παρουσιάστηκε στην 4η Θεατρική Ολυμπιάδα στην Κωνσταντινούπολη, στις 16 Μαΐου 2006, στον Βυζαντινό Ναό της Αγίας Ειρήνης και σε συνεργασία με το Διεθνές Φεστιβάλ Κωνσταντινούπολης.

Συντελεστές της παράστασης
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου - Γιουνγκόρ Ντιλμέν Καλιονσού
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επεξεργασία: Θεόδωρος Τερζόπουλος
Σκηνικά-Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας
Μουσική σύνθεση: Τάκης Βελλιανίτης
Φωτισμοί: Θεόδωρος Τερζόπουλος, Κωνσταντίνος Μπεθάνης
Ερμηνεύουν: Ντεβρίμ Νας, Σάββας Στρούμπος, Ερόλ Μπαμπάογλου, Γιίτ Οτσενέρ, Μελέτης Ηλίας

Στην παράσταση συμμετέχουν 14 νέοι ηθοποιοί (7 Τούρκοι και 7 Ελληνες): Ντεβρίμ Νας, Μελέτης Ηλίας, Σάββας Στρούμπος, Κερέμ Καραμποκά, Αντώνης Μυριαγκός, Γιότ Ιτσενέρ, Μιλτάδης Φιορέντζης, Ερόλ Μπαμπάογλου, Νικηφόρος Βλάσσης, Κανέρ Κανταρλί, Δημήτρης Ζωγραφάκης, Φερντί Γιλντίζ, Παύλος Σταυρόπουλος. Γκιουβέν Ιντσέ.



Γεωργία Οικονόμου