Ζωγραφική, γλυπτική, μουσική ταινίες και βεβαίως θέατρο: όλες οι τέχνες συναντώνται στο Δουβλίνο για να τιμήσουν αυτή την άνοιξη το έργο του ιρλανδού συγγραφέα Σάμιουελ Μπέκετ με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των εκατό ετών από τη γέννησή του, στις 13 Απριλίου.
H πόλη σχεδόν από τις αρχές του μήνα διοργανώνει εορτασμούς δίνοντας τους τίτλους τους από λέξεις χαρακτηριστικές στα έργα του συγγραφέα, σε αρκετές συμβολικές τοποθεσίες της πόλης.
Απαισιόδοξος, ριζοσπαστικός, μοναχικός στο έπακρον ο δραματουργός Σάμιουελ Μπέκετ, με το έργο του να ανήκει στην κλασική λογοτεχνία και να παραμένει ένα από τα πλέον ξεχωριστά του 20ου αιώνα. Ο Σαμ, όπως τον αποκαλούσαν στο στενό του περιβάλλον, γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1906 στο Φόξροκ, ένα πλούσιο προάστιο του δυτικού Δουβλίνου. Ήταν ένας εξαιρετικά λαμπρός νέος που θα μπορούσε να είχε γίνει ακαδημαϊκός. Ωστόσο η έννοια του παραλόγου του κόσμου και κατά πρώτον το παράλογο της γλώσσας, τον προσέλκυσε και από πολύ νωρίς ο Μπέκετ άρχισε να ζει "παράλληλα με το χρόνο".
Το 1938 εγκαθίσταται στη Γαλλία και επιλέγει να γράφει τα έργα του στη γαλλική γλώσσα. Το 1969 τιμάται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα περνά μέσα στην απόλυτη μοναξιά. Το Δεκέμβριο του 1989 πεθαίνει στο Παρίσι.
Ηταν δίγλωσσος συγγραφέας. Έγραψε ποίηση, πεζογραφία και θέατρο με θέμα σχεδόν πάντα την αδυναμία και την άγνοια του ανθρώπου. Θεωρείται ιδρυτής του θεάτρου του παραλόγου.
Το έργο του Μπέκετ που είναι το θέμα πολλών συμποσίων, εκθέσεων με τα χειρόγραφά του και εκπομπών στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Οι ιρλανδικές αρχές έχουν στείλει χιλιάδες DVD των έργων του στα σχολεία. Στη σκηνή του Δουβλίνου, στο Gate Theatre, που έχει ήδη παρουσιάσει τρία φεστιβάλ Μπέκετ, παρουσιάζει δέκα έργα έως τις 27 Μαΐου, μεταξύ τους το "Περιμένοντας το Γκοντό", το "Τέλος του παιχνιδιού" αλλά και έργα λιγότερο γνωστά όπως το "Eh Joe", σε μια νέα διασκευή του τηλεοπτικού έργου που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης Ατόμ Εγκογιάν.
To Project Arts Center προβάλλει από την πλευρά του, τα Φαντάσματα του Μπέκετ, ένα σπάνιο συγκερασμό τεσσάρων έργων που έγραψε ο συγγραφέας στο τέλος της ζωής του.
Μια από τις σημαντικότερες εκδηλώσες είναι η έκθεση φωτογραφιών του δάσκαλου του παραλόγου από το φίλο του Ιρλανδό Τζον Μίνιχαν, η οποία παρουσιάζεται στα εθνικά φωτογραφικά αρχεία της Ιρλανδίας. Ορισμένα από τα πιο πορτρέτα αυτά είναι από τα πιο διάσημα του Μπέκετ, που εξετάζουν όλες τις όψεις ενός προσώπου εξαιρετικά στοχαστικού, εκφραστικού και αποκαλυπτικού, ίσως λίγο μυστηριώδους του συγγραφέα που δεν αγαπούσε περισσότερο τίποτε άλλο πέρα από τη μοναξιά και την ανωνυμία.
Στην έκθεση προβάλλονται επίσης ορισμένες σκηνές του φιλμ του 1984, όταν ο δραματουργός σκηνοθετούσε ο ίδιος το έργο του "Περιμένοντας τον Γκοντό" στην αγγλική εκδοχή του στο Λονδίνο.
Την εκατονταετία Μπέκετ εμπνεύστηκαν στο Δουβλίνο πολλοί καλλιτέχνες που ζωγράφισαν, συνέθεσαν, φιλοτέχνησαν γλυπτά έργα αφιερώνοντάς τα στη μνήμη του.
