«...Ένα πρωί η χώρα ξύπνησε χωρίς πατέρα. Ο Πάπα Ντοκ είχε λάβει τα μέτρα του και άφησε διάδοχο... Ο γιός άνοιξε τις πύλες στην ξένη μουσική, στο χτένισμα άφρο, στα πορνοσινεμά, στις ταινίες βίας και στα ναρκωτικά... Εκμεταλλευτήκαμε τη στιγμή για να ξεκόψουμε από τη γαλλική κουλτούρα... γιατί στην καρδιά αυτής της αμερικάνικης χλωρίδας και πανίδας νιώθαμε πολύ διαφορετικοί από τον Γάλλο υπαρξιστή. Εμείς θέλαμε να χορεύουμε, να κερδίζουμε χρήματα χωρίς κόπο, να βγαίνουμε συνοδεύοντας φανταχτερά κορίτσια και, φυσικά να οδηγούμε αστραφτερά αυτοκίνητα. Το χολλυγουντιανό όνειρο... Μας απασχολούσε περισσότερο το κορμί μας παρά το μυαλό.»

Οι έφηβοι και γενικά η νεολαία αποτελούν τα πλέον επικίνδυνα και συνάμα τα πλέον ακίνδυνα όπλα μιας πόλης. Η Σούζυ, η Φλόρα, η Ζουντίτ, η Αναμπέλ, η Τίνα, η Νίκι, η Τζουν, η Κλεμεντίν είναι ορισμένες από τις μορφές, τα βλέμμα, τα κορμιά που ζωντανεύουν μέσα από το μυθιστόρημα. Κινούνται μέσα σε μπαρ, σε θεατρικές πρόβες, σε συναυλίες, σε κοσμικές λέσχες. Βρίσκονται εκεί άλλοτε σαν θηράματα, αλλά πάντα στην καρδιά μιας ερωτικής περιπέτειας που τη ζουν σαν κυνήγι.
Ο Πορτ- ο Πρενς, που θα μπορούσε να μοιάζει με οποιαδήποτε αμερικανική πόλη, λίγο πολύ εξωτική, μια άπληστη νεολαία πειραματίζεται πάνω στον πόθο. Η φιληδονία επιτρέπει οποιαδήποτε παραβίαση των κοινωνικών.

Ο Ντάνυ Λαφερριέρ με ύφος καυστικά ειρωνικό και ταυτόχρονα ποιητικό γράφει ένα βιβλίο που ξεκινάει από την ερωτική καταδίωξη και φτάνει στον οργασμικό παροξυσμό.

Να σημειωθεί ότι η ταινία του Layrent Cantet «Προς τον Νότο» με τη Charlotte Rampling βασίζεται σε κάποιες από τις ιστορίες του βιβλίου.


Eκδόσεις Αγρα
Τίτλος: Η σάρκα του αφέντη
Συγγραφέας: Ντάνυ Λαφερριέρ
Σελίδες: 368