ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-34.73.835 & 210-34.73.914
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ιερά οδός 72 & Σπ. Πάτση
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμπτη-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: Καθημερινά: 23:15 Κυριακές: 21:15

ΤΙΜΕΣ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 170 ευρώ & 190 (κομπλέ)
Φιάλη Κρασί/2 άτομα: 90 ευρώ (κομπλέ)
Ποτό στο μπαρ: 15 & 20 ευρώ

Ημουν κι εγώ εκεί...
Θα τα γράψω συνοπτικά διότι ξέρω ότι έχεις βαρεθεί να διαβάζεις τα ίδια και τα ίδια.
Εφτασα λοιπόν στο Βοτανικό στις 9 και μισή (όπως μου ζήτησε η κυρία στο τηλέφωνο).
Το πρόγραμμα εκείνο το Σάββατο άρχισε στις δώδεκα παρά είκοσι. Τελείωσε στις τέσσερις.
Από τις δώδεκα παρά μέχρι τις τρεις και κάτι άκουσα πολλά από τα υπέροχα έντεχνα και λαϊκά τραγούδια που έχουν στο ενεργητικό τους οι δύο αυτές εξαιρετικές κυρίες να μου τρυπάνε τα αυτιά.
Από τα θηριώδη ηχεία που προσπαθούν να "καλύψουν" ηχητικά τον χαώδη χώρο του Βοτανικού έβγαινε (στις καλύτερες στιγμές) ένας ήχος τόσο αιχμηρός και "επιθετικός" που ακύρωνε τη φύση και την ουσία των τραγουδιών τους.
Στις χειρότερες στιγμές (γιατί υπήρξαν και τέτοιες) ο ήχος ήταν ένα αλλοπρόσαλλο αλαλούμ τόσο κακό που αναγκάστηκε κάποια στιγμή η Ελευθερία Αρβανιτάκη να ζητήσει την "κατανόησή μας".
Να τη διαβεβαιώσω λοιπόν ότι την έχει την κατανόησή μας.
Προσωπικώς κατενόησα για μία ακόμη φορά ότι Χατζιδάκις, (για παράδειγμα) με τον οποίο ανοίγει αυτό το πρόγραμμα, δεν μπορεί να ανασάνει μέσα σε τέτοιους χώρους. Μπορεί μόνο να πεθάνει.
Μαζί του δεν ανασαίνει ούτε ο Λοϊζος, ούτε ο Θεοδωράκης, ούτε ο Κραουνάκης, ούτε ο Παπαδημητρίου, ούτε ο Βαρδής (για να αναφέρω μερικούς μόνο από τους σημαντικούς καλλιτέχνες τραγούδια των οποίων λένε οι δύο κυρίες).

Για την ακρίβεια δεν ανασαίνει τίποτα μέσα στο Βοτανικό -ούτε βεβαίως και οι πελάτες που πνίγονται μέσα στην κάπνα, αρρωσταίνουν από τον εξαερισμό και κρατάνε το κεφάλι τους για να μην τους το πάρει ο σαματάς. Αν θέλεις λοιπόν να δεις σπουδαία τραγούδια να πεθαίνουν όρθια ξέρεις που να πας.
ΥΓ.
Να μην ξεχάσω να στείλω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στα μεγάλα μεροκάματα που οδηγούν τέτοιου επιπέδου τραγουδίστριες με αυτό το ρεπερτόριο σε μαγαζιά μαζικής παράκρουσης.
Επιλογές..

Τα πήρε όλα κι έφυγε μαζί με την ψυχή μου
Και ξαφνικά με το που βγαίνει η πρώτη νότα από το στόμα της Χαρούλας, καταλαγιάζει ο θόρυβος, γλυκαίνει ο ήχος των οργάνων, σταματάνε οι τρεις χιλιάδες παραζαλισμένοι και να μιλάνε ακόμη και ακούγεται το αριστούργημα:
Δε θέλω να...
γυρίσεις
και ας με καίει τόσο
παράτα με να ζήσεις
δεν έχω να σου δώσω
Τα πήρες όλα κι έφυγες
μα απ' τον καημό δεν ξέφυγες
σε πνίξανε οι πίκρες
Τα πήρες όλα κι έφυγες
μα τίποτα δεν έδωσες
γιατί εσύ δεν είχες
Πετάω κι εγώ το στυλό κάτω, σκύβω το κεφάλι και... χάνομαι.
Χάνομαι μέσα στο λαϊκό μεγαλείο της ερμηνείας αυτού του τραγουδιού που, στ' ορκίζομαι, θα ικέτευα γονατιστή για να μπορέσω να το ξανακούσω μια φορά ακόμα.
Μεγάλη συγκίνηση.
Για μία ακόμη φορά η Χάρις Αλεξίου με ανάγκασε να υποκλιθώ.
Και να θυμηθώ ότι για κάτι τέτοιες 'μικρές' στιγμές απέραντου μεγαλείου γυρνάω σαν την καταραμένη σβούρα κάθε νύχτα.
Πληρώνω όμως πολύ ακριβό τίμημα όπως καταλαβαίνεις..

Πρόγραμμα:
Που περιέχει πολλές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των δύο κυριών με τις μεγάλες επιτυχίες.

Τελικά αξίζει να πάω;
Αν θεωρείς ότι το 'γεγονός' αρχίζει και τελειώνει στη "συνάντηση" της Χάρις Αλεξίου με την Ελευθερία Αρβανιτάκη στη σκηνή τότε φαντάζομαι ότι θα πας.
Αν θέλεις όμως να ακούσεις ερμηνείες που θα εγκατασταθούν στο μυαλό και στην καρδιά σου για καιρό τότε δεν είμαι σίγουρη ότι ο Βοτανικός είναι το μαγαζί που ζητάς.

Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
1. Γιάννης Σπάθας: κιθάρα
2. Μάνος Αχαλινωτόπουλος: κλαρίνο, νέι, καβάλ, τζουράς
3. Ακης Κατσουπάκης: πλήκτρα, ενορχήστρωση
4. Νίκος Ζέρβας: πλήκτρα, ενορχήστρωση
5.Κώστας Λιόλιος: τύμπανα
6. Μάνος Θεοδοσάκης: τρομπέτα
7. Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος: μπάσο
8. Δημήτρης Μαργιολάς: μπουζούκι, λαούτο, μαντολίνο
9. Δημήτρης Μπαρμπαγάλας: κιθάρες
10. Χρηστάκης Βασιλείου: κρουστά
11. Θάνος Γκιουλετζής: βιολί
12. Σπύρος Γκούμας: μπουζούκι, τζουράς
13. Γιάννης Παπαναστασίου: σαξόφωνο
14. Χρήστος Περτσινίδης: κιθάρες
15. Δημήτρης Σαββανής: τρομπόνι
Μόλις διάβασες τα ονόματα δεκαπέντε εξαιρετικών μουσικών που δεν άκουσα προχτές.
Κι αυτό νομίζω πως λέγεται επίτευγμα.