ΠΡΙΝ ΠΑΣ
ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 210-32.25.337 & 210-32.25.558
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Λυσίου & Μνησικλέους 22, Πλάκα
ΗΜΕΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Πέμπτη-Κυριακή
ΕΝΑΡΞΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: Καθημερινά: 23:00 Πέμπτες & Κυριακές: 22:00

ΤΙΜΕΣ
Φιάλη Ουίσκι/4 άτομα: 125-145 ευρώ
Φιάλη Κρασί/2 άτομα: 52-58 ευρώ
Ποτό στο τραπέζι: 15 ευρώ

Ημουν κι εγώ εκεί...
Θα ξεκινήσω από το χώρο γιατί η "Μνησικλέους", για όσους δεν το ξέρουν, είναι χώρος ιστορικός από τον οποίο πέρασαν πολύ μεγάλα ονόματα του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού.
Εκεί πήγαινε η κοσμική και γλεντοκεφάτη Αθήνα τη δεκαετία του '60 (στου "Μοστρού", τότε) για να ακούσει τις μεγάλες φωνές της εποχής-των-μεγάλων-φωνών και να διασκεδάσει με άποψη και στιλ.
Να βάλω λοιπόν ένα άριστα δέκα για την επιλογή αυτού του χώρου από την Κατερίνα Κούκα φέτος.
Να βάλω κι ένα άριστα ακόμη γιατί το πρόγραμμα που είδα (στην πρεμιέρα παρακαλώ, που σημαίνει ότι είναι ακόμη αροντάριστο) ήταν αποτέλεσμα προφανώς πολλών ωρών πρόβας και σχεδιασμού ως προς τη ροή του.

Παρά τα κάποια πταισματικά 'ατοπήματα' που εντόπισα -λόγω επαγγελματικού βίτσιου (το λέω χρόνια ότι αυτή η δουλειά θα καταστρέψει εντελώς την ικανότητά μου να απολαμβάνω με αθωότητα τη μουσική κάποια στιγμή), το σύνολο αυτού που είδα και άκουσα ήταν πολύ αξιοπρεπές.
Και πολύ διασκεδαστικό.

The Unsinkable Κατερίνα
Είναι αδύνατον να παρακολουθήσεις την Κατερίνα Κούκα επί σκηνής και να μην σου έρθει στο μυαλό ο Τιτανικός.
Η ωστική δύναμη, η αντοχή και η όρεξη που δείχνει όση ώρα τραγουδάει είναι εντυπωσιακές.
"Αβύθιστη" ήταν η λέξη που ερχόταν συνεχώς στο μυαλό μου όσο την παρακολουθούσα, ψηλή και δεσπόζουσα να ρίχνει "στο κορμί της σπίρτο" ή να τα ρίχνει απλώς με ένα "Μας υποχρέωσες/μα δεν μας είπες πόσο μας χρέωσες" με όλη τη γυναικεία μαγκιά που κυκλοφορεί στην πρωτεύουσα.
Εντυπωσιακά όμορφη και σίγουρη για τον εαυτό της, με τη γνωστή δυνατή και κεφάτη φωνή της, καταφέρνει κάθε φορά που εμφανίζεται να αλλάζει το κλίμα εντελώς και να οδηγεί με ευκολία το κοινό της εκεί που πρέπει να είναι:
πάνω στο πάλκο να χορεύει και να γλεντάει.
Μπράβο της.

Και η μεγάλη φωνή του Λάμπρου Καρελά
Το έχω ξαναγράψει και θα επιμείνω. Ο Λάμπρος Καρελάς διαθέτει μία φωνή που σε έκταση, δύναμη και θέρμη (ειδικά στις χαμηλές περιοχές της) είναι μία από τις τρεις-τέσσερις καλύτερες που κυκλοφορούν στο λαϊκό τραγούδι σήμερα.
Της 'γενιάς' εννοώ.
Προχτές τον παρακολούθησα να παράγει με μεγάλη ευκολία νότες καθαρές και εντυπωσιακά δυνατές με μία σταθερότητα που θα ζήλευε και λυρικός τραγουδιστής.
Εξαιρετικά γυρίσματα, άπειρα χρώματα και μεγάλα 'βυθίσματα' που ζεσταίνουν την ψυχή όταν τα ακούς.
Ο Λάμπρος Καρελάς διαθέτει τα καλύτερα "α" που έχω ακούσει μετά τον Καζαντζίδη του οποίου προφανώς είναι φαν.
Αριστα δέκα πάλι λοιπόν για όλα τα τραγούδια που ερμήνευσε τόσο συγκινητικά.

Η καλύτερη στιγμή:
Οι καλύτερες στιγμές είναι μάλλον αυτές που τραγουδούν και οι πέντε μαζί σημαντικά λαϊκά τραγούδια σε καλοδουλεμένες και προφανώς πολυ-προβαρισμένες πολυφωνικές ερμηνείες.

Τελικά αξίζει να πάω;
Αξίζει να πας, λέω, γιατί είναι ένα mainstream λαϊκό καλλίφωνο, εύηχο και κατάλληλο για γλέντι με άποψη πρόγραμμα που σου επιτρέπει να διασκεδάσεις σε ανθρώπινες συνθήκες.
Εκτός κι αν επιμένεις να μαζοχίζεσαι πηγαίνοντας στις μεγάλες πίστες για να σε κάνουν σαρδέλα, να σε κουφαίνουν και να σε ποδοπατούν στο όνομα της μαζικής "διασκέδασης" υπό τους ήχους των σουξέ της μόδας.
Περιμένω χρόνια να δω μέχρι πότε θα δέχεσαι να παίζεις το ρόλο της "παράπλευρης απώλειας" πηγαίνοντας σε μαγαζιά που βομβαρδίζουν τα αυτιά και την ύπαρξη με τσιφτευτελή αισχρά ντεσιμπέλ.


Γεωργία Λαιμού.
Ησουν κι εσύ εκεί; Πες μου τι είδες μ' ένα mail...: [email protected]

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ & Ο ΗΧΟΣ:
Θανάσης Βασιλάς: πρώτο μπουζούκι
Θανάσης Καρακώστας: δεύτερο μπουζούκι
Βαγγέλης Κονταράτος: κιθάρα
Φώτης Αποστολάρας: μπάσο
Νίκος Τσιατσούλης: κρουστά
Στέλιος Μένος: τύμπανα
Χρήστος Πρόιος: πλήκτρα
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Νίκος Κούρος
Για την ορχήστρα μόνο καλά λόγια έχω να πω, αφού την άκουσα (παρόλο που πήγα στην πρεμιέρα, ξαναλέω), καλοκουρδισμένη και εύηχη.
Ενα ιδιαίτερο άριστα δέκα οφείλω στα μπουζούκια των δύο Θανάσηδων (και ειδικά του Θανάση Βασιλά) τα οποία παρακολούθησα να τιμούν τα λαϊκά τραγούδια που έπαιξαν με όλες τις δυνατότητες των ιερών οργάνων που κρατούσαν.
Οι τρεις νέες φωνές:
Γιώργος Περαντάκος:
Πολύ αγχωμένος έμοιαζε να μην μπορεί να βολευτεί πάνω στη σκηνή, και να δυσκολεύεται να βγάλει τις νότες από το λαιμό του γεγονός που οφείλεται, ελπίζω, στο στρες της πρεμιέρας.
Δήμητρα Κωστάκη:
Κατά σύμπτωση την είχα ακούσει την ίδια μέρα το πρωί σε ένα δίσκο που κυκλοφόρησε προσφάτως να λέει πολύ καλά ένα λαϊκό τραγούδι. Η φωνή που άκουσα όμως στο ζωντανό πρόγραμμα δεν ήταν ούτε διαυγής, ούτε δυνατή, ούτε είχε τη λαϊκότητα και τα χρώματα που είχα ακούσει στο δίσκο.
Και η σκηνική της εμφάνιση δεν είναι καθόλου καλή. Παρατήρησα επίσης ότι καθιστή τραγουδάει καλύτερα(!?)
Ελευθερία Ορδουλίδου:
όμορφη και κομψή 'σοπράνο' φωνή που κράτησε καλές και σταθερές δεύτερες φωνές, και γενικά παίρνει εύκολα ένα λίαν καλώς.
Με λίγη πείρα ακόμη (που θα ενισχύσει την εκφραστικότητά της) μπορεί να εξελιχθεί σε καλή τραγουδίστρια.