Ιζαμπέλ Ιπέρ: Θεά, βασίλισσα, ιερή πόρνη, ερωτευμένη αυτόχειρας και ασυμβίβαστη στη σκηνή της Στέγης

20.12.2016

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ μεταμορφώνεται σε θεά, βασίλισσα, ιερή πόρνη, ερωτευμένη αυτόχειρα, ασυμβίβαστη σύγχρονη γυναίκα και ζωντανό είδωλο του αυτοκαταστροφικού πάθους και γίνεται ξανά η ακαταμάχητη μούσα του κορυφαίου Πολωνού σκηνοθέτη Κριστόφ Βαρλικόφσκι.

Μια αληθινή σταρ, με περισσότερες από εκατό ταινίες και ρόλους-φετίχ στο ενεργητικό της, βραβευμένη στις Κάννες και στη Βενετία, καταφθάνει στη Στέγη για ένα συγκλονιστικό ρεσιτάλ μεταμορφώσεων από τις 20 έως τις 22 Δεκεμβρίου 2016 στην Κεντρική Σκηνή.

Οι Phaedra(s) είναι ένας παιγνιώδης όσο και μεγαλειώδης σκηνικός στοχασμός για τον έρωτα ανά τους αιώνες, με αφορμή τον Ευριπίδη, τον Σενέκα και τρεις σύγχρονούς μας λογοτέχνες, σε σύλληψη και σκηνοθεσία ενός από τους κορυφαίους σκηνοθέτες των καιρών μας: του Πολωνού εικονοκλάστη Κριστόφ Βαρλικόφσκι.

Εγκιβωτίζοντας τον οχταμελή θίασό του σε ένα αρχιτεκτονικής υφής σκηνικό απαράμιλλης αισθητικής, ο Βαρλικόφσκι ξετυλίγει μια ιδιοσυγκρασιακή ελεγεία για τον έρωτα, βάζοντας σεκάνς από την Ψυχώ του Alfred Hitchcock και από το Θεώρημα του Pier Paolo Pasolini να διασταυρώνονται με τα ριφ της ηλεκτρικής κιθάρας και τις πυρφόρες ερμηνείες ενός εξαιρετικού θιάσου, με επικεφαλής την Ιπέρ.

Η εικονοκλαστική παράσταση Φαίδρες βασίζεται σε ένα περίτεχνο μωσαϊκό κειμένων, με αναφορές εξίσου στους αρχαίους ελληνικούς μύθους όσο και την ποπ κουλτούρα, τη φιλοσοφία και τη σύγχρονη πολιτική. Αποσπάσματα από τις τραγωδίες Ιππόλυτος του Ευριπίδη και Φαίδρα του Σενέκα διασταυρώνονται με τρία σύγχρονα έργα: το Φαίδρας έρως της εμβληματικής Βρετανίδας αυτόχειρας δραματουργού των ‘90ς, Σάρα Κέην, το μυθιστόρημα Ελίζαμπεθ Κοστέλο του Νοτιοαφρικανού νομπελίστα Τζ. Μ. Κουτσί και τα κείμενα του Καναδο-Λιβανέζου Ουασντί Μουαουάντ.

Συντελεστές

Κείμενα: Wajdi Mouawad / Sarah Kane / J.M. Coetzee

Σκηνοθεσία: Krzysztof Warlikowski

Δραματουργία: Piotr Gruszczyński

Σκηνικά & Κοστούμια: Małgorzata Szczęśniak

Φωτισμοί: Felice Ross

Πρωτότυπη Μουσική: Paweł Mykietyn

Βίντεο: Denis Guéguin

Χορογραφίες: Claude Bardouil, Rosalba Torres Guerrero

Μακιγιάζ, κομμώσεις & περούκες: Sylvie Cailler, Jocelyne Milazzo

Ήχος: Thierry Jousse

Σύνθεση της μουσικής που παίζεται επί σκηνής: Bruno Helstroffer

Με τους: Isabelle Huppert, Agata Buzek, Andrzej Chyra, Alex Descas, Gaël Kamilindi, Norah Krief, Grégoire Léauté, Rosalba Torres Guerrero

Βοηθός Σκηνοθέτη: Christophe Sermet

Συνεργάτης Ενδυματολόγου: Géraldine Ingremau

Ασκούμενος βοηθός σκηνοθέτη: Matthieu Dandreau

Εκγύμναση κειμένου για τον Andrzej Chyra: Maciej Krysz

Εμψύχωση κούκλας: Coralie Leguevaque, Claire Vialon

Κοσμήματα: Marina Gendre

Γούνες: Frédéric Keskinides

Γλυπτική ζώου: Gladys Le Bihan

Κατασκευή κοστουμιών: Atelier de création du Moulin Rouge

Κατασκευή σκηνικών: Atelier de construction de l'Odéon-Théâtre de l'Europe

Ηχογράφηση μουσικής: Paweł Mykietyn (ηλεκτρονική μουσική), Paweł Stankiewicz (ηλεκτρική κιθάρα), Sebastian Wielądek (αραβικό φλάουτο και ντουντούκ)

Ηχοληψία: Jarek Regulski

Το τραγούδι “Al-Atlal”, σε στίχους του ποιητή Ibrahim Nagi, μελοποιήθηκε από τον Riad Sunbati για τη θρυλική ντίβα Oum Kalthoum

Αποσπάσματα των ταινιών

Psycho του Alfred Hitchcock, 1960, ΗΠΑ © Shamley Productions Inc.

Frances του Graeme Clifford, 1982, ΗΠΑ © StudioCanal Films Ltd

Teorema του Pier Paolo Pasolini, 1968, Ιταλία © Αποκλειστική διανομή για τη Γαλλία, Sidonis production

Κυκλοφορία

Une chienne του Wajdi Mouawad, Leméac/Actes, Sud-Papiers, Μάρτιος 2016

Διαβάστε περισσότερα:

Οι Φαίδρες, διεθνής συμπαραγωγή με το Odéon-Théâtre de l’Europe, έκαναν πρεμιέρα στο Odéon στο Παρίσι, το Μάρτιο του 2016, και έκτοτε περιοδεύουν, με την Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση να συγκαταλέγεται στους μεγάλους ευρωπαϊκούς συμπαραγωγούς της.

Είναι η δεύτερη φορά που η Ιζαμπέλ Ιπέρ και ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι συνεργάζονται. Η πρώτη ήταν στην παράσταση Ένα Λεωφορείο, μια διασκευή στο Λεωφορείο ο Πόθος του Tennessee Williams, με την Ιπέρ στο ρόλο της Μπλανς Ντιμπουά.

Αρχικά βοηθός σκηνοθέτη του Peter Brook και του Krystian Lupa, ο Κριστόφ Βαρλικόφσκι (γενν. 1962, Πολωνία), με σπουδές ιστορίας, φιλοσοφίας, θεάτρου και σκηνοθεσίας στην Κρακοβία και τη Σορβόννη, έμελλε να ταράξει τα θεατρικά ύδατα ήδη από τις πρώτες του σκηνοθεσίες και να αναδειχθεί σε έναν από τους επιφανέστερους θεατρικούς δημιουργούς της γενιάς του, με πολλές διακρίσεις και σταθερή παρουσία στα μεγάλα θέατρα και τα διεθνή θεατρικά φεστιβάλ. Από το 2008 είναι ο ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής του Nowy Teatr (Νέο Θέατρο) στη Βαρσοβία.

Ο Βαρλικόφσκι έχει σκηνοθετήσει αρχαιοελληνικές τραγωδίες, κλασικά έργα, σαιξπηρικά δράματα και κωμωδίες, όπερα, καθώς επίσης πολλά σύγχρονα έργα. Στις σημαντικότερες παραστάσεις του συγκαταλέγονται οι Βάκχες του Ευριπίδη, η Τρικυμία και το Όνειρο θερινής νυκτός του Σαίξπηρ, το Καθαροί πια της Σάρα Κέην (2001), το Άγγελοι στην Αμερική του Tony Kushner, η σκηνική σύνθεση (Α)pollonia και η όπερα Λούλου του Alban Berg.

Ο Κριστόφ Βαρλικόφκσι ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2008, με την πρωτοποριακή ομάδα TR Warszawa, για να παρουσιάσει το έργο Κρουμ του Ισραηλινού Hanokh Levin, ένα μετα-τσεχοφικό έπος για το θαυμάσιο «τίποτα» της ύπαρξης. Το 2010 επέστρεψε με το Ένα λεωφορείο (με πρωταγωνίστρια την Ιπέρ), πάντα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.

Είναι η δεύτερη φορά που η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση καλεί τον Κριστόφ Βαρλικόφσκι. Η πρώτη ήταν το 2011, με τη βραβευμένη παράστασή του (Α)pollonia, ένα σκηνικό κολάζ πάνω στο Ολοκαύτωμα και την έννοια της θυσίας, σε κοινή μετάκληση της Στέγης και του Φεστιβάλ Αθηνών. Με αυτή την παράσταση «έκλεισε» η πρώτη σεζόν λειτουργίας της Στέγης.

Το 2015, το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου ανάθεσε στον Κριστόφ Βαρλικόφσκι να γράψει το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου. Κι εκείνος, μεταξύ άλλων τόνισε: «Τους καλύτερους καλλιτέχνες του θεάτρου πιο εύκολα τους βρίσκεις μακριά από τη σκηνή. Για τους περισσότερους από αυτούς, μάλιστα, το θέατρο δεν είναι μια μηχανή αντιγραφής δραματικών συμβάσεων και αναπαραγωγής κοινοτυπιών. Εκείνοι αναζητούν την πάλλουσα πηγή, τα ζώντα ρεύματα που έχουν την τάση να παρακάμπτουν τις θεατρικές αίθουσες και τα πλήθη των ανθρώπων, που τείνουν να μιμούνται τον έναν κόσμο ή τον άλλον. Μιμούμαστε, αντί να δημιουργούμε κόσμους, οι οποίοι να εστιάζονται ή έστω να βασίζονται στο διάλογο με ένα κοινό και σε αισθήματα που διογκώνονται κάτω από την επιφάνεια. Και πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να αποκαλύψει τα κρυμμένα πάθη καλύτερα από το θέατρο».

Αλλοτινή μούσα του Jean-Luc Godard, αξέχαστη ως Μαντάμ Μποβαρί στην ομώνυμη ταινία του Claude Chabrol, βιτριολική ως μία από τις Οχτώ Γυναίκες του François Ozon, αλλά και διεστραμμένα γοητευτική ως Δασκάλα του πιάνου στην ταινία του Michael Haneke, η Isabelle Huppert (γενν. 1953, Γαλλία) έχει αφήσει εποχή και με τους θεατρικούς της ρόλους ως Μήδεια, Ζαν ντ’ Αρκ, Έντα Γκάμπλερ και Ορλάντο, ακόμη και στην Ψύχωση 4.48 της Σάρα Κέην ή, πιο πρόσφατα, στις Δούλες του Jean Genet, όπου συμπρωταγωνίστησε με την Cate Blanchett.

Είναι η τέταρτη φορά που η Ιζαμπέλ Ιπέρ εμφανίζεται στην Ελλάδα ως θεατρική πρωταγωνίστρια. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, την έχουμε δει ως μαντάμ Μερτέιγ στο Κουαρτέτο του Heiner Müller σε σκηνοθεσία Robert Wilson, το 2007 στην Εθνική Λυρική Σκηνή, ως Μπλανς Ντιμπουά στο Ένα Λεωφορείο του Βαρλικόφσκι, το 2010 στην Πειραιώς 260, και ως Αραμίντ στις Ψευδοεξομολογήσεις του Pierre de Marivaux, που σκηνοθέτησε το 2014 ο Luc Bondy στη Στέγη.

Παράλληλες Δράσεις

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου

Masterclass από τον Krzysztof Warlikowski

Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές.

Συντονισμός: Γρηγόρης Ιωαννίδης, κριτικός θεάτρου και επίκουρος καθηγητής του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πληροφορίες

Στέγη Ιδρύματος Ωνάση- Συγγρού 107

Πληροφορίες: 210 900 5 800

20-22 Δεκεμβρίου 2016 | 20:00

Κεντρική Σκηνή

Διάρκεια παράστασης

3 ώρες και 10 λεπτά (με διάλειμμα)