Γεννήθηκε το 1933 και παντρεύτηκε το 1961 το διακεκριμένο τραγουδοποιό και συνθέτη Τάκη Μωράκη, πολλές από τις δημιουργίες του μάλιστα, τις πρωτοτραγούδησε εκείνη!

Είχε γράψει λαμπρή ιστορία στο «ελαφρό» τραγούδι. Ωστόσο, έγινε τραγουδίστρια από… τύχη! Εργαζόταν στη ραδιοφωνία ως μουσικός παραγωγός και ο διευθυντής της -που την άκουσε τυχαία να τραγουδάει βάζοντας δίσκους άλλων καλλιτεχνών- εντυπωσιάστηκε από τη φωνή της. Αμέσως της πρότεινε να ασχοληθεί με το τραγούδι. Ετσι, έκανε οντισιόν με τον Μίμη Πλέσσα και ξεκίνησε τη θριαμβευτική καριέρα της, αφήνοντας πίσω της τη ραδιοφωνία. Αλλωστε, απολύθηκε -λόγω του ασυμβίβαστου- όταν εμφανίστηκε στα «Αστέρια» αντικαθιστώντας τη Νάνα Μούσχουρη!

Από το 1960 έως το 1967, πέντε φορές συμμετείχε στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης και απέσπασε αντίστοιχα βραβεία. Το 1964, δε, κέρδισε το πρώτο βραβείο του φεστιβάλ με το τραγούδι «Ποιος».

Το πρώτο της τραγούδι σε δίσκο ήταν το «Θα σε αγαπώ κάθε μέρα πιο πολύ» του Ζοζέφ Κορίνθιου (1958). Με προτροπή του Γιώργου Μουζάκη εμφανίστηκε στο τότε «ελαφρύ» θέατρο, όπου και γνωρίστηκε με τον Μωράκη. Ανάμεσα στα τραγούδια του συζύγου της που έχει ερμηνεύσει είναι τα πολύ γνωστά κι αγαπημένα: «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη», «Ηταν κάποιο λούνα παρκ», «Πού πάτε κύριε», «Εκείνον», «Ξέρω ένα δρόμο», «Μαριλού», «Είδωλό μου», «Πες μπαλάλαϊκα», «Μια κάντιλακ γκρενά» κ.ά.

Σε πολλά από τα τραγούδια της είχε γράψει η ίδια τους στίχους. Επίσης, σημαντική θεωρείται η συνεργασία της με τον Κώστα Χατζή (Το τραγούδι του «Απ’ το αεροπλάνο» σε στίχους Σώτιας Τσώτου, που ερμήνευσε μοναδικά, έχει μείνει στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας!), ενώ είχε αποκτήσει έναν γιο, τον Πρίαμο Μωράκη.