Βλαντιμίρ Ασκενάζυ-Ντιμίτρι Ασκενάζυ με την ΚΟΑ στο Ηρώδειο

27.07.2016

Για την τρίτη και τελευταία φετινή της εμφάνιση στο Ηρώδειο, τη Δευτέρα 1 Αυγούστου, στις 21.00, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υποδέχεται ένα πρωταγωνιστικό «ντουέτο» με το ίδιο διάσημο επίθετο: Ασκενάζυ.

Από τους διάσημους και διεθνώς κορυφαίους μαέστρους (καθώς βέβαια και κορυφαίος πιανίστας) ο Βλαντιμίρ Ασκενάζυ διευθύνει την Ορχήστρα στην Εισαγωγή «Προμηθέας» του Μπετόβεν, στην Τέταρτη Συμφωνία του Τσαϊκόφσκι και στο Κοντσέρτο για κλαρινέτο του Μότσαρτ. Σολίστ στο τελευταίο, ο γιος του Βλαντιμίρ Ασκενάζυ, διακεκριμένος κλαρινετίστας Ντιμίτρι Ασκενάζυ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑ

Το 1801 ο Μπετόβεν συνέθεσε τη μουσική για το μπαλέτο «Τα δημιουργήματα του Προμηθέα», βασισμένος σε ιδέα του, ναπολιτάνικης καταγωγής, χορογράφου Σαλβατόρε Βίγκανο (1769-1821). Στις 28 Μαρτίου 1801 δόθηκε στη Βιέννη η πρεμιέρα του μπαλέτου, που γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία. Έκτοτε όμως το έργο περιήλθε σε αφάνεια, με αποτέλεσμα σήμερα μόνο η Εισαγωγή της ορχήστρας να διατηρεί σταθερή θέση στο συναυλιακό ρεπερτόριο.

Το Κοντσέρτο για κλαρινέτο του Μότσαρτ, γραμμένο το 1791 (λίγο πριν τον θάνατό του) για τον βιρτουόζο κλαρινετίστα Άντον Στάντλερ, αποτελεί ένα από τα γοητευτικότερα κοντσέρτα του Αυστριακού κλασικού και φανερώνει βαθιά κατανόηση των δεξιοτεχνικών και εκφραστικών δυνατοτήτων αλλά και των ηχητικών ιδιαιτεροτήτων του οργάνου. Οι ηχοχρωματικές διαφοροποιήσεις στις διάφορες περιοχές του κλαρινέτου αξιοποιούνται από τον συνθέτη για να αποδώσουν λεπτές διαφοροποιήσεις διαθέσεων.

Η δραματική Τέταρτη Συμφωνία (1877-1878) του Τσαϊκόφσκυ σχετίζεται νοηματικά με τη Μοίρα, που στέκεται εμπόδιο στην κατάκτηση της ευτυχίας (πρώτο μέρος). Το δεύτερο μέρος συνιστά μία θλιμμένη αναπόληση του παρελθόντος, ενώ οι περίτεχνες χειρονομίες στο τρίτο θυμίζουν κάπως παραισθήσεις ενός μεθυσμένου. Η πολυπόθητη λύτρωση έρχεται μόνο στο λαμπερό φινάλε με θριαμβικούς τόνους χαράς.

ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΑΣΚΕΝΑΖΥ

Ο Βλαντιμίρ Ασκενάζυ είναι από τους ελάχιστους μουσικούς που σημειώνουν, επί πολλές δεκαετίες, παράλληλη επιτυχία στο πιάνο και στη μπαγκέτα. Ο πιανίστας από το Γκόρκι –που για χάρη του ο Αρτούρο Μπενεντέττι-Μικελάντζελι παραιτήθηκε από την κριτική επιτροπή του Διεθνή Διαγωνισμού Πιάνου της Βαρσοβίας, το 1955, διαμαρτυρόμενος για τη δεύτερη θέση που δόθηκε στον διαγωνιζόμενο– διέφυγε στη Δύση το 1963. Έκτοτε έχτισε μια «ιλιγγιώδη» σταδιοδρομία, πλούσια σε συναυλίες και ηχογραφήσεις, που επικεντρώνεται θεματικά στους ρομαντικούς και τους ρώσους συνθέτες. Πολίτης του κόσμου και Ισλανδός υπήκοος (όπως άλλωστε και ο γιός του Ντιμίτρι), δεν παύει να αναλαμβάνει καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες, όπως οι συναυλίες του με την Ελληνοτουρκική Ορχήστρα Νέων, για νέους δρόμους συναδέλφωσης μέσα από τη μουσική.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ

ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΒΑΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ (1770–1827)

Προμηθέας, εισαγωγή για ορχήστρα, έργο 43

ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ (1756–1791)

Κοντσέρτο για κλαρινέτο και ορχήστρα σε λα μείζονα, K. 622

1. Allegro

2. Adagio

3. Rondo: Allegro

ΠΙΟΤΡ ΙΛΙΤΣ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΥ (1840–1893)

Συμφωνία αρ.4 σε φα ελάσσονα, έργο 36

1. Andante sostenuto – Moderato con anima

2. Andantino in modo di canzone – Più mosso – Tempo I