Η υπόθεση του έργου αφηγείται μία σειρά από παρεξηγήσεις που προκύπτουν όταν ο Πέτρος Χαρμίδης, στρατιώτης στο μέτωπο και σύζυγος της Κικής, αποφασίζει να υποδυθεί τον βαφτιστικό της Βιβίκας, τον οποίο εκείνη δεν θυμάται οπτικά, και με αυτή την ιδιότητα να την επισκεφτεί στο σπίτι όπου μένει με το σύζυγό της Ζαχαρούλη και στο οποίο φιλοξενεί, συμπτωματικά, τη φίλη της Κική.
Έκπληξη η ανάληψη της σκηνοθεσίας της ελληνικής αυτής οπερέτας από τον ταλαντούχο σκηνοθέτη Σίμο Κακάλα (ο οποίος ουκ ολίγες φορές έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του με παραστάσεις, όπως η Γκόλφω και ο πιο πρόσφατος Ορέστης, με τον οποίο μάλιστα "κατέβηκε" και στο θέατρο της Αρχαίας Επίδαυρου) στην πρώτη του συνεργασία με την Εθνική Λυρική. Ο Κακάλας κατόρθωσε μεν να διατηρήσει μια κλασική ματιά πάνω στο έργο, ανέδειξε δε με ξεχωριστή οξυδέρκεια την ισχυρή κωμική διάσταση του (ξεκαρδιστική η σκηνή του πως μας συστήθηκε ως Βαφτιστικός ο Χαρμίδης, αλλά και η ερμηνεία του στο «Ψηλά στο Μέτωπο) και παράλληλα εμπότισε με ισχυρές δόσεις χιούμορ τις σκηνές των παρεξηγήσεων. Δεν έλειψε και η τόσο προσφιλής στις δουλειές του χρήση της μάσκας. Έτσι, ξεχώρισαν από την πρώτη κιόλας σκηνή τρεις υπηρέτες με μάσκες, φουστανέλες και τσαρούχια, ενώ αργότερα είδαμε σε δεύτερο πλάνο ευφάνταστες φιγούρες με μάσκες να αναπαριστούν τις αναμνήσεις του γάμου της Βιβίκας και του Ζαχαρούλη.
Τελικά, παρά την σχεδόν πεπερασμένη κλασικότητά της, η παράσταση ήταν πέρα ως πέρα απολαυστική, λόγω των τόσο προσφιλών από τις ελληνικές ταινίες παρεξηγήσεων των ηρώων, αλλά και των εντυπωμένων στο υποσυνείδητό μας -γι΄αυτό και γνώριμων- μελωδιών των τραγουδιών και των εξαιρετικών ντουέτων των πρωταγωνιστών (όπως το «Στο στόμα, στο στόμα» που τραγούδησαν η Βιβίκα με τον υποτιθέμενο Βαφτιστικό της και το ανάλαφρο «Η καρδιά μου πονεί για σας» που τραγούδησε η Κική με τον Συνταγματάρχη).
Ίσως λίγο υπερβάλλον κλασικό και αναμενόμενο το σκηνικό του Αντώνη Δαγκλίδη που αναπαριστά μια βίλα στην Κηφισιά της δεκαετίας του 1920 και κλασικά, αλλά ενδιαφέροντα τα κοστούμια εποχής της Κλαιρ Μπρέισουελ. Οι χορογραφίες της Ιρίνας Ακριώτη-Κολιουμπάκινα στα μουσικά νούμερα του έργου (βαλς, μαζούρκα, πόλκα και τανγκό) ήταν απολύτως πιστές στο βιενέζικο πρότυπο και ανέδυαν μία ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
Τις εντυπώσεις μας κέρδισε ο Δημήτρης Πακσόγλου στον ομώνυμο ρόλο του Βαφτιστικού με την ξεχωριστή δυναμική και το κέφι του. Εξαιρετικός στα τραγουδιστικά μέρη και το ίδιο καλός και στην πρόζα, προκάλεσε τη συμπάθεια του κοινού με τις απατεωνιές και τις… ψευτιές του και απέσπασε ουκ ολίγες φορές το γέλιο του. Εξαιρετικές οι Αννα Στυλιανάκη και η Διαμάντη Κριτσωτάκη, στο ρόλο της Βιβίκας και της Κικής αντιστοίχως, καθώς μας χάρισαν πολύ όμορφες ερμηνείες των τραγουδιών και κατάφεραν να ανταποκριθούν με αξιοπρέπεια στις ανάγκες της πρόζας. Εμφανώς πιο αδύναμος ο Σταμάτης Μπερής στο ρόλο του Ζαχαρούλη έδωσε μεν συμπαθητικές ερμηνείες στα τραγούδια τραγουδιών, δεν κατάφερε ωστόσο να μας πείσει καθόλου ούτε με την κινησιολογία ούτε στους διαλόγους του. Πολύ συμπαθητικές ερμηνείες έδωσαν και οι Κωστής Ρασιδάκης και Θανάσης Ευαγγέλου ως Συνταγματάρχης και Μαρτής αντιστοίχως.
Αξίζει να δει κάποιος αυτόν το Βαφτιστικό; Επιβάλλεται θα λέγαμε! Καταρχάς απευθύνεται σ΄όλες ανεξαιρέτως τις ηλικίες και η εκδοχή του αυτή είναι τόσο φρέσκια μέσα στη γοητευτική της κλασικότητα που θα προκαλέσει στα χείλη σας ένα ευχάριστο μειδίαμα.
Γεωργία Οικονόμου
