Ο Γιώργος Παπαγεωργίου μπλεγμένος σ΄ένα παράξενο ερωτικό τρίγωνο [συνέντευξη]

01.02.2016
Οι «Ιδιοτροπίες της Μαριάννας», το πρώιμο αριστούργημα του Γάλλου ρομαντικού ποιητή και συγγραφέα του 19ου αιώνα, Αλφρέ Ντε Μυσσέ παρουσιάζεται στο θέατρο Πορτα σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου με τους Ξένια Καλογεροπούλου, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Χρήστο Σαπουντζή, Γιώργο Παπαγεωργίου, Ντένη Μακρή, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο και Παντελή Βασιλόπουλο.

Το πρώτο αριστούργημα του «τρομερού παιδιού» του γαλλικού ρομαντισμού, καταγράφει με συγκίνηση και λεπτό χιούμορ τους στρόβιλους της ερωτικής δίνης μέσα στην οποία περιπλέκονται ένα ή και περισσότερα ερωτικά τρίγωνα. Πρόκειται για ένα έργο αντισυμβατικό και τολμηρό που ταυτόχρονα δικαιώνει τον όρο «κλασικό» μέσα από την ορμητική δύναμη της ιδιάζουσας ποιητικότητάς του και την αγέραστη πρωτοτυπία του.

Εμείς μιλήσαμε με τον Γιώργο Παπαγεωργίου, έναν εκ των βασικών πρωταγωνιστών της παράστασης που περιπλέκεται μέσα στα ερωτικά δίχτυα και τις ιδιοτροπίες της Μαριάννας ξεχωρίζοντας με την ερμηνεία του.

Πείτε μας λίγα λόγια για τις «Ιδιοτροπίες της Μαριάνννας»

Είναι ένα έργο γραμμένο από τον Αλφρέ Ντε Μυσσέ το 1832, όταν ήταν μόλις 22 χρόνων. Έχει χαρακτηριστεί ένα μικρό κομψοτέχνημα του γαλλικού ρομαντισμού, στο οποίο βλέπουμε το πώς εξελίσσεται ένα ερωτικό τρίγωνο το οποίο προκύπτει από την επιθυμία ενός νέου (Σέλιο) να εκφράσει τον έρωτα του προς τη Μαριάννα, χρησιμοποιώντας όμως ως διαμεσολαβητή τον φίλο του (Οκτάβιο).

Τι σας γοητεύει ιδιαίτερα στο έργο;

Καταρχήν η εξαιρετική, σχεδόν «λεξιλαγνική» γραφή του. Από κει και πέρα με γοητεύει η αμφισημία που έχει. Δεν ξέρεις αν πρέπει να το χαρακτηρίσεις ως κωμωδία ή δράμα. Το έργο ξεκινάει σαν μια χαριτωμένη κωμωδία και καταλήγει με ένα θάνατο. Και αυτή η διαδρομή που κάνει είναι άκρως ρομαντική. Από τα «χρώματα» του έρωτα καταλήγει στα «χρώματα» του θανάτου.


Μιλήστε μας λίγο για τα τρίγωνα του έργου

Το έργο είναι γεμάτο από τρίγωνα! Ο Οκτάβιος είναι μοιρασμένος ανάμεσα στη Μαριάννα και στο φίλο του τον Σέλιο. Η Μαριάννα ανάμεσα στον άντρα της τον Κλαύδιο και στον Οκτάβιο. Ο Σέλιο ανάμεσα στην Μαριάννα και στη… μαμά του την Ερμεία. Η Ερμεία ανάμεσα στον γιο της και στο.. φάντασμα του εραστή της Ορσίνι… Τα πάθη όμως έχεις την αίσθηση σε αυτό το έργο ότι παραμένουν κρυφά, ιδιωτικά.. Τα φαινόμενα στο έργο απατούν, αλλά στην ουσία κανείς δεν απατά κανένα.


Εσείς ποιον ήρωα ενσαρκώνετε;

Τον Οκτάβιο. Είναι ένας χαρακτήρας που με γοήτευσε το σκοτάδι που κρύβει, το σαρκαστικό του χιούμορ και η διαδρομή που κάνει μέσα στο έργο.. Είναι σαν να ενηλικιώνεται απότομα. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι ο Οκτάβιος είναι ο φίλος που θα ήθελα να έχω. Και επίσης η glamrock εκδοχή που του έδωσε ο Θωμάς Μοσχόπουλος μου αρέσει πολύ!


Πρόκειται για ένα προκλητικό έργο ως προς τον τρόπο που το ανεβάζετε;

Δεν μου αρέσουν τα προκλητικά ανεβάσματα. Γιατί κρύβουν μέσα τους ματαιοδοξία και ενίοτε βλακεία. Μου αρέσουν τα έργα που σε προ-σκαλούν στον κόσμο τους. Και αν βυθιστείς εκεί, μπορεί μετά να βγεις λίγο αλλιώς, με νέες ιδέες, πιο καθαρός.


Πώς αγγίζει το σήμερα ένα έργο του 1832;

Με τον ίδιο τρόπο που σε αγγίζει οτιδήποτε μιλάει με αλήθεια και τέχνη. Σήμερα δεν έχω ανάγκη να πάω στο θέατρο και να δω κάποιον να μου κουνάει το δάκτυλο για να καταλάβω πως πρέπει να δράσω στην καθημερινότητα μου. Προσωπικά έχω ανάγκη να έρθει κάποιος ¨σοφός¨ από το παρελθόν και να μου δείξει τα φώτα του, ένα δρόμο. Αυτό έχω ανάγκη.


Αυτή την περίοδο στο Νέο Κόσμο παρουσιάζετε και την “Ωραία του πέραν”. Πώς επιλέξατε το έργο αυτό;

Σχεδόν τυχαία. Έπεσα πάνω του σε μια έρευνα που έκανα για τους λαϊκούς θιάσους στην Ελλάδα του 1930-1940. Η «Ωραία του Πέραν» ήταν ένα από τα πιο πολυπαιγμένα έργα της εποχής. Το έπαιζαν σε καφενεία, σε πλατείες χωριών. Και έτσι σκέφτηκα την αναβίωση αυτού του λαϊκού ρομάντζου, με ένα ανέβασμα που να στοχεύει στο να κάνει το θεατή να νοιώθει ότι βλέπει μια παράσταση σε μία πλατεία ενός χωριού, με τον ίδιο βαθμό συναισθηματικής και διανοητικής εμπλοκής.

Επικοινωνούν σε κάποιο επίπεδο τα δύο έργα;

Είναι και τα δύο από σύμπτωση έργα της ρομαντικής περιόδου. Η διαφορά τους είναι ότι οι «Ιδιοτροπίες της Μαριάννας» είναι ένα έργο που μιλάει για τον έρωτα ανάμεσα σε ανθρώπους της καλής κοινωνίας, ενώ η «Ωραία του Πέραν» είναι ένα ρομάντζο που μιλάει για τον έρωτα ανάμεσα σε μια αριστοκράτισσα και σε ένα φτωχό νέο..


Μελλοντικά σχέδια...

Προς το παρόν να τρέξουν «Οι Ιδιοτροπίες της Μαριάννας» και να χαρούμε την παράσταση! Επίσης μια παράταση της «Ωραίας του Πέραν» λόγω αυξημένης προσέλευσης.


Γεωργία Οικονόμου
[email protected]