Επί 3 ώρες σαλπάραμε για μακρινά λιμάνια, μπήκαμε στα σκοτεινά καμπαρέ της Μασσαλίας, γνωρίσαμε τις γυναίκες της ζωής του ποιητή, αναζητήσαμε και εμείς με τα κυάλια τον Αστερισμό του Νότου στον έναστρο ουρανό, πήραμε μία γεύση από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, ενώ παράλληλα είδαμε να παίρνουν σάρκα και οστά όλα όσα αφηγείται ο μεγάλος Έλληνας ποιητής στα γραπτά του, από τον «ταύρο του Πικάσο» του Federico Garcia Lorca μέχρι το «Πειρατικό του Κάπτεν Τζιμ» και το «δυσεύρετο θαλασσινό κοχύλι» της Πικρίας.
Η παράσταση αυτή, της οποίας το σενάριο συνέθεσε ο Θέμης Μουμουλίδης (με τη συμβολή των συνεργατών του -Παναγιώτας Πανταζή, Μαρούσκας Παναγιωτοπούλου και Βίκης Παναγιωτοπούλου) πατούσε στέρεα σ΄ένα στιβαρό πολυπρόσωπο κείμενο με έντονη σκηνική δράση που άγγιζε τα όρια της υπερπαραγωγής. Η σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη, που είχε σύμμαχο τα εξαιρετικά σκηνικά του Γιώργου Πάτσα, ήταν διαρκώς… παρούσα με έντονη κινηματογραφική χροιά, καθώς σε όλη τη διάρκεια της παράστασης γίνεται χρήση βιντεοπροβολών.
Ένστασή μας; Η υπερβολική εξωστρέφεια. Ο Σταυρός του Νότου είναι ένα ποιητικό και μουσικό έργο που έχει περάσει στο dna μας, από τα εφηβικά μας χρόνια, σαν ένα έργο εσωτερικής αναζήτησης. Γι΄αυτό και περιμέναμε μία παράσταση με μεγαλύτερη εσωτερική δυναμική και λιγότερο «βροντερή», μία παράσταση που εναρμονιζόταν απόλυτα με τον ίδιο τον ποιητή και το πιο …μετρημένο ύφος που αποπνέουν τα έργα του. Επιπλέον, δεν ήταν και λίγες οι φορές που νιώσαμε «ξένα» τα μοντέρνα χορευτικά της Σεσίλ Μικρούτσικου, αλλά και περιττές όλες τις εξαντλητικές εικονικές αναπαραστάσεις των λεγομένων των ποιημάτων, καθώς μας στερούσαν το προσωπικό ¨δικαίωμα¨ στη φαντασία.
Ως προς τις ερμηνείες της παράστασης, ο Στέλιος Μάινας ανταποκρίθηκε με άνεση στο ρόλο του Νίκου Καββαδία και κατάφερε να μας βάλει σ΄έναν ικανοποιητικό βαθμό μέσα στο πολυτάραχο ψυχισμό του. Καλός, αν και μονοδιάστατος ο Σταύρος Ζαλμας στο ρόλο του καπετάνιου, πειστική η Ελισάβετ Μουτάφη και εξαιρετικός ο Νίκος Αρβανίτης. Στο ρόλο του νοερού Μποντλέρ ο Ιωάννης Παπαζήσης έδωσε μία δυναμική σωματικοποιημένη ερμηνεία. Έκπληξη αποτέλεσαν και οι πολύ συμπαθητικές ερμηνείες των Μιχάλη Μαρίνου και Μαριάννας Πολυχρονίδη.
Και βέβαια δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την σαρωτική παρουσία του Θάνου Μικρούτσικου, που μπήκε στη σκηνή σχεδόν… τυχαία, έπαιξε με το δικό του μοναδικό τρόπο πιάνο, τραγούδησε και διηύθυνε παράλληλα τους μουσικούς. Το ζωντανό μουσικό σύνολο ερμήνευσε ιδανικά τα τραγούδια του έργου με τη συνοδεία της εξαιρετικής Ρίτας Αντωνοπούλου, του Κώστα Θωμαΐδη και του νεότερου Γιάννη Μαθέ.
Αξίζει να δει κάποιος το Ταξίδι στο Σταυρό του Νότου; Ναι, υπό την προϋπόθεση πως οι φανατικοί αναγνώστες του Καββαδία γνωρίζουν πως πηγαίνουν να παρακολουθήσουν μία εμπορική παράσταση που απευθύνεται στο ευρύ κοινό.
Γεωργία Οικονόμου
[email protected]
