Πρόσφατα ο Morrissey παραδέχτηκε ότι παλεύει με τον καρκίνο, έχει κάνει τέσσερις επεμβάσεις και αν και έβαλε τα δυνατά του στη σκηνή, όποιος τον έχει ξαναδεί live θα καταλάβαινε ότι αυτή η εμφάνιση είχε έναν κρυφό γλυκόπικρο απολογισμό… κάποιοι θεατές το χαρακτήρισαν κύκνειο άσμα …
«Θυμηθείτε το πρόσωπό μου, ξεχάστε τη μοίρα μου» φώναξε ο Moz, ενώ τα τελευταία του λόγια στη σκηνή «See I've already waited too long, And all my hope is gone» από το κομμάτι «How soon is now» και το «Είμαι δικός σας» συγκίνησαν πολλές ψυχές στο στάδιο που έχουν ερωτευτεί, έχουν ταξιδέψει και έχουν πληγωθεί, ακούγοντας τα κομμάτια του. Τριάντα δύο χρόνια καριέρα δεν είναι και λίγα...
Η συναυλία ξεκίνησε με ένα video jukebox αφιέρωμα σε γκρουπ που μάλλον θα ήθελε να μοιραστεί μαζί τους τη σκηνή. Κάτι σαν ... support στον Moz, είδαμε στην γιγαντο-οθόνη: τους Ramones, τους New York Dolls, ένα ασπρόμαυρο βίντεο από την εποχή Θάτσερ με υπόκρουση Ding Dong the Witch is Dead (Thatcher is dead LOL), μια drag queen σε stand up ντελίριο, τον Σαρλ Αζναβούρ (!!!), τον Άλεν Γκίνσμπεργκ και τέλος το νέο του τραγούδι «The Bullfighter Dies» με εικόνες από ταυρομαχίες [τις οποίες φυσικά ο Moz ως υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ζώων στηλιτεύει με τον πιο σκληρό τρόπο].
Ο Moz βγήκε στη σκηνή φωνάζοντας kalispera με το «Queen Is Dead», και ακολούθησε το «Suedehead» και το «Speedway»… Ένα πράγμα δεν μπορεί να αρνηθεί η μοίρα στον Morrissey αυτό είναι η στρατιά φανατικών οπαδών, που τον ακολουθούν με θρησκευτική εμμονή στην «γνώρισα τους ανθρώπους και αγάπησα τα ζώα» περσόνα του. Και ήταν όλοι εκεί, μάλιστα πολλοί του έδιναν αντικείμενα, τα οποία με ευγένεια άπλωνε το χέρι και έπαιρνε για να τα βάλει σε συγκεκριμένο σημείο στη σκηνή. Έχει γκριζάρει, αλλά η φωνή παραμένει άψογη ... κάθεται λίγο ανάμεσα στα κομμάτια … φυσικό, λόγω της καταπονημένης υγείας του.
«Χαιρόμαστε πολύ που μας δεχθήκατε στη χώρα σας». Κάποιος του φωνάζει: «Σε αγαπάμε Moz» ... για να ακούσει την απάντηση: «Μα γιατί; Βρες ένα χόμπι. Άρχισε σκι!».
Ακολουθούν τα «I'm throwing my arms around Athens...» και το «World Peace is None Of Your Business» όπου τονίζει με νόημα: «World, Greece is none of your business», και η ατμόσφαιρα βαραίνει επικίνδυνα με το «Trouble Loves Me».
Στην περίπτωση που υπήρχαν στεγνά μάτια στο χώρο τραγούδησε το «Asleep» των Smiths και μας αποτελείωσε:
Sing me to sleep, Sing me to sleep
And then leave me alone
Don't try to wake me in the morning
'Cause I will be gone
Don't feel bad for me
I want you to know
Deep in the cell of my heart
I will feel so glad to go
Bye bye
Στο «Meat is Murder» και στο βίντεο με το πώς θανατώνονται τα ζώα για να καταλήξουν στο πιάτο μας, ορκιστήκαμε ότι δεν θα ξαναφάμε κρέας (για 4 ώρες τουλάχιστον). Ακούσαμε τα «Scandinavia» και «Smiller With a Knife», ενώ δυνατή στιγμή της βραδιάς όταν όλο το στάδιο τραγούδησε το «Everyday Is Like Sunday»…
Το φινάλε βρήκε τον σταρ της βραδιάς με άλλο πουκάμισο τον κόσμο με συγκίνηση να ξεφωνίζει το υπέροχο «How soon is now»:
So you go and you stand on your own
And you leave on your own
And you go home
And you cry and you want to die
I am human and I need to be loved
Just like everybody else does
Ο Moz το ευχαριστήθηκε και λίγο πριν κατέβει από τη σκηνή - με μια κίνηση ματ - έβγαλε το πουκάμισό του και το πέταξε στον κόσμο … πάλι καλά που δεν είχαμε τραυματισμούς, καθώς όλοι «βούτηξαν» αυθόρμητα να πάρουν ένα κομμάτι ...ιδού το δικό μας... [για τους αξιότιμους sniffers εκεί έξω να πούμε ότι το κομμάτι από το πουκάμισο ευωδίαζε ακριβό ιταλικό άρωμα]
Ο Morrissey δεν πέθανε... not yet!
Χριστίνα Τσατσαράγκου
