Η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην ιστορία του Young Vic, ένα «Λεωφορείο» όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί, με τον εικονοκλάστη σκηνοθέτη Μπένεντικτ Άντριους να προτείνει ένα καινούργιο ταξίδι σε αυτό το τραυματικό, σύγχρονο κλασικό έργο, ταξίδι βίαιο, βαθιά ανησυχητικό, ακραία συγκινητικό, σκηνοθετημένο με σεβασμό στο πρωτότυπο, αλλά και με τόλμη.

Το Λεωφορείο Ο Πόθος είναι η δεύτερη της φετινής σειράς αναμεταδόσεων από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, που το Μέγαρο Μουσικής προσφέρει στο αθηναϊκό κοινό για πέμπτη συνεχή χρονιά, σε συνεργασία με τη Βρετανική Πρεσβεία και το Βρετανικό Συμβούλιο.

Απευθείας από τη σκηνή του Young Vic, η καυτή παράσταση-γεγονός του λονδρέζικου καλοκαιριού μεταδίδεται απευθείας από το Young Vic του Λονδίνου, στις 16 Σεπτεμβρίου, με ελληνικούς υπότιτλους.

Στο ρόλο της μαραμένης καλλονής του αμερικανικού Νότου Μπλανς Ντυμπουά, η Τζίλλιαν Άντερσον (από τη σειρά X-Files) σε κορυφαία ερμηνεία. Στάνλεϋ Κοβάλσκι, ο επίσης Αμερικανός Μπεν Φόστερ, και στο ρόλο της Στέλλας –αδελφής της Μπλανς και γυναίκας του Στάνλεϋ– η Βρετανίδα Βανέσα Κίρμπι.

Από την πρώτη του παράσταση, το 1947, το Λεωφορείο Ο Πόθος εξελισσόταν πάντα σε σκηνικό που παρέπεμπε στην περίοδο που γράφτηκε. Ο Μπένεντικτ Άντριους δεν ακολούθησε τον κανόνα και εμπιστεύτηκε στην ελβετίδα σκηνογράφο Μάγκντα Βίλλι, συνεργάτιδα επί πολλά χρόνια του Τόμας Οστερμάγερ, την κεντρική του ιδέα, που αλλάζει δραματικά την προσέγγιση του έργου. Το έργο εξελίσσεται στη σημερινή Νέα Ορλεάνη και όλη η πλοκή συμβαίνει σε ένα άψογο, σύγχρονο διαμέρισμα, με μεταλλικό πλαίσιο, ένα μίνιμαλ κλουβί, το οποίο περιστρέφεται διαρκώς σε όλη τη διάρκεια του έργου, έτσι που αυτό που παρακολουθούμε αποκτάει συνεχώς καινούργιες προοπτικές. Βλέπουμε τα πάντα, την κουζίνα, το μπάνιο, το καθιστικό, την αποθήκη και τους πρωταγωνιστές ταυτόχρονα, τον καθένα σ’ ένα χώρο και σε διαφορετικές δραστηριότητες.

«Βγήκα από αυτή τη συντριπτική παράσταση, συγκλονισμένος, ταραγμένος και έτοιμος να ξεσπάσω σε κλάμα. Δεν είχα ποτέ δει παραγωγή αυτού του έργου με τόσο έντονο συναίσθημα, τόσο βίαιη, τόσο βαθιά ανησυχητική» γράφει ο Τσαρλς Σπένσερ στην Daily Telegraph και συνεχίζει: «ο σκηνοθέτης μας κάνει να δούμε ένα οικείο έργο με φρέσκο τρόπο, σαν να το βλέπουμε για πρώτη φορά… Οι ερμηνείες είναι κορυφαίες, με την Τζίλλιαν Άντερσον στην ερμηνεία της καριέρας της. Στο τόσο διαφορετικό, σύγχρονο σκηνικό, οι πικρίες και οι απογοητεύσεις σιγοβράζουν στην υγρή ζέστη της Νέας Ορλεάνης, μέχρι που εκρήγνυνται με οργή, τρόμο, ενοχή και διανοητική κατάρρευση… Η παράσταση διαρκεί 3,5 ώρες, αλλά δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που να χαλαρώνει η ένταση ή να διασπάται η προσοχή. Είναι μια απόλυτη παράσταση».

«Η Μπλανς Ντυμπουά παραμένει ανάμεσα στους πιο σύνθετους γυναικείους χαρακτήρες του θεατρικού ρεπερτορίου» σημειώνει ο Ματ Γουλφ στην κριτική του στους New York Times. «Τραγικά ευάλωτη, χαμένη στις αυταπάτες της, αλλά και ψυχρά επιτήδεια και πανούργα. Αυτή η άγρια παραγωγή του Μπένεντικτ Άντριους είναι η πρώτη από όσες έχω δει, που κάνει σαφές ότι αυτή η γλυκομίλητη εισβολέας δίνει ό,τι εισπράττει και η κτηνώδης σύγκρουση ανάμεσα στην Μπλανς και τη νέμεσή της, τον Κοβάλσκι, προκαλεί αντιφατικές συμπάθειες όσο σε καμιά άλλη σκηνοθεσία… Η Μπλανς της Άντερσον δεν είναι το εύκολο καταταλαιπωρημένο θύμα, αλλά μια πεπειραμένη επιτήδεια, που παραχαράσσει τη ζωή της, σκληραγωγημένη από τις ατυχίες του έρωτα και τις απώλειες . Ο Μπεν Φόστερ ίσως είναι ο πρώτος Κοβάλσκι, απ’ όσους έχω δει, που ανακαλεί μνήμες από τον Μάρλον Μπράντο. Παίζει, όπως και εκείνος, έναν άντρα με τσαλακωμένη υπερηφάνεια και όχι κάποιον άξεστο, που θωρακίζεται πίσω από τη βία».

«Ο Μπένεντικτ Άντερσον, μετά τις καταπληκτικές Τρεις αδελφές του Τσέχοφ, και πάλι στο Young Vic, πριν από δύο χρόνια, δίνει στο έργο του Τέννεσση Ουίλλιαμς μια ριζοσπαστική νέα εκδοχή, και η Τζίλλιαν Άντερσον μια αδιανόητη ερμηνεία ως Μπλανς Ντυμπουά» γράφει ο Μάικλ Μπίλινγκτον στον Guardian. «Το πραγματικό τεστ οποιασδήποτε παραγωγής αυτού του έργου είναι αν σου επιτρέπει να δεις την άποψη του κάθε χαρακτήρα. Αν η Μπλανς είναι απλώς μια τσακισμένη καλλονή του Νότου και ο Στάνλεϋ ένα ακατέργαστο κτήνος, το έργο κατρακυλά στο μελόδραμα. Ο Άντερσον συλλαμβάνει και τις αλαφροΐσκιωτες μεγαλομανίες της Μπλανς, αλλά και την απελπισμένη συναισθηματική μοναξιά της. Ο Μπεν Φόστερ παίζει τον Κοβάλσκι με φυσικό ένστικτο, ένας κοντοκουρεμένος, γεμάτος τατουάζ στρατιώτης, που μόλις απολύθηκε από το στρατό, που αντιδρά στις ραδιουργίες της κουνιάδας του, με πολεμικά αντανακλαστικά… Μια δυναμική παράσταση, που μας θυμίζει ότι ο Ουίλλιαμς μιλάει για ατελείς ανθρώπους. Οι ερμηνείες της Άντερσον και του Φόστερ μας αποκαλύπτουν με σφοδρότητα δύο ανθρώπους που παλεύουν μεταξύ τους αλλά και με τους δαίμονές τους».

«Η Τζίλλιαν Άντερσον κάνει μια σπαρακτικά δυναμική ερμηνεία, καταδύεται στο διαταραγμένο νευρικό σύστημα της Μπλανς Ντυμπουά και της κατάρρευσής της», γράφει ο Πολ Τέιλορ στονIndependent. «Μια τολμηρή παράσταση. Ο Μπένεντικτ Άντριους σπρώχνει τον θεατή έξω από κάθε αίσθηση οικειότητας με τον κόσμο του Τέννεσση Ουίλλιαμς και ταυτόχρονα τιμά και σέβεται τον συγγραφέα με αυτή τη ριζοσπαστική ανανέωση του έργου του».

«Η Άντερσον μπαίνει στην παρέα μεγάλων αστέρων με την ερμηνεία της στην παράσταση» γράφει ο Hollywood Reporter. «Δίπλα στην Τζέσικα Τάντι, τη Βίβιαν Λη, τη Ρέιτσελ Βάις, την Κέιτ Μπλάνσετ. Ο σκηνοθέτης Μπένεντικτ Άντριους και οι ηθοποιοί του κάνουν μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και τολμηρή προσπάθεια να επανασυνδεθούν με τα αρχέγονα πάθη, που βρίσκονται στην καρδιά αυτού του πολυπαιγμένου αμερικανικού κλασικού έργου και αποκαθιστούν τη χαμένη του δύναμη».

Με έναν πρωτόγονο, νέο νατουραλισμό, στο ύφος της σχολής της Μεθόδου, το Λεωφορείο Ο Πόθος ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϋ της Νέας Υόρκης, στις 3 Δεκεμβρίου 1947, σε σκηνοθεσία του Ελία Καζάν, με την Τζέσικα Τάντι στο ρόλο της Μπλανς και τον Μάρλον Μπράντο, στα 24 χρόνια του, που σφράγισε με την ερμηνεία του τον Κοβάλσκι. Παιζόταν συνεχώς για δύο χρόνια, κέρδισε πολλά βραβεία –ανάμεσά τους το Πούλιτζερ για τον Τέννεσση Ουίλλιαμς– και αργότερα ανέβηκε στο Λονδίνο με σκηνοθέτη τον Λώρενς Ολίβιε και τη Βίβιαν Λη ως Μπλανς. Ο Μπράντο και η Λη συναντήθηκαν στην κινηματογραφική εκδοχή του έργου, με σκηνοθέτη τον Ελία Καζάν, που κέρδισε 3 Όσκαρ το 1951 και έκανε μια αδιανόητα επιτυχημένη διαδρομή. Από τότε αυτό το αειθαλές κλασικό έργο ενέπνευσε δεκάδες θεατρικές και τηλεοπτικές εκδοχές του, μια όπερα, τρία μπαλέτα, μια παρωδία μιούζικαλ στη σειρά «Σίμσονς» και μια εκσυγχρονισμένη κινηματογραφική έκδοσή του, την Blue Jasmine του Γούντι Άλλεν.

Η λεωφορειακή γραμμή Πόθος (Desire) λειτούργησε από το 1920 ως το 1948 στη Νέα Ορλεάνη, στις χρυσές μέρες της χρήσης των λεωφορείων ως μέσων μετακίνησης. Η διαδρομή του ήταν συγκεκριμένη, περνούσε και από την οδό Πόθου (Desire Street), ενώ η διαδρομή της Μπλανς στο έργο είναι αλληγορική, στα αδιέξοδα του πόθου και του πάθους.

Σκηνοθεσία: Benedict Andrews
Σκηνικά: Magda Willi
Κοστούμια: Victoria Behr
Φωτισμοί: Jon Clark
Ήχος: Paul Arditti
Μουσική: Alex Baranowski
Κάτινγκ στη Βρετανία: Maggie Lunn CDG & Camilla Evans CDG
Κάτινγκ στις ΗΠΑ: Jim Carnahan CSA

Ερμηνεύουν:
Gillian Anderson: Μπλανς Ντυμπουά
Ben Foster: Στάνλεϋ Κοβάλσκι
Vanessa Kirby: Στέλλα Κοβάλσκι

Kαι οι: Clare Burt, Lachele Carl, Branwell Donaghey, Otto Farrant, Nicholas Gecks, Troy Glasgow, Stephanie Jacob, Corey Johnson, Claire Prempeh

ΙΝFO:
Πότε: Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου, ώρα 21:00
Που: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών- Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη
Με ελληνικούς υπότιτλους
Διάρκεια: 3,5 ώρες

Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 14 € και 7 € (φοιτητικά)

Πληροφορίες για το κοινό στο τηλέφωνο: 210 72.82.333 και στην ιστοσελίδα του Μεγάρου: www.megaron.gr