Ο Δημήτρης Μπάσης και η Μελίνα Ασλανίδου συναντιούνται το Σάββατο 21 Ιουλίου στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη για να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα με απρόβλεπτες επιλογές, εκρηκτικές ερμηνείες, συγκίνηση, αυτοσχεδιασμό και πάνω από όλα σεβασμό και αγάπη στην μουσική. Λίγο πριν από αυτή τη συναυλία, μιλήσαμε με τη Μελίνα Ασλανίδου για τα σχέδια, τους φόβους και τις γοητείες της εποχής...
Ε.Σ.
Ετοιμάζετε μια εμφάνιση με τον Δημήτρη Μπάση στο Θέατρο Πέτρας στις 21 Ιουλίου. Τι πρόγραμμα έχετε ετοιμάσει?
Με τον Δημήτρη έχουμε συνεργαστεί κατά καιρούς σε διάφορα αφιερώματα, ποτέ όμως σε κάτι δικό μας. Ήρθε η ώρα να γίνει και αυτό και επειδή έχουμε κοινή αισθητική τόσο στο παλιό λαϊκό αλλά και στο σύγχρονο τραγούδι και ο ένας συμπληρώνει τον άλλον, έχουμε φτιάξει ένα υπέροχο πρόγραμμα! Βρισκόμαστε αρκετές φορές μαζί στη σκηνή και μοιραζόμαστε τραγούδια πολύ αγαπημένα!
Δισκογραφικά πού βρίσκεστε αυτόν τον καιρό?
Στην ολοκλήρωση του επερχόμενου δίσκου μου... Μετά από μια τετραετία βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας πω, πως το Σεπτέμβρη θα κυκλοφορήσει η καινούρια μου δουλειά. Το πρώτο τραγούδι είναι σε στίχους της Σάννυς Μπαλτζή και μουσική του Τζίμη Καρυστινού, με τίτλο «Το κρύο και η μοναξιά». Και τα υπόλοιπα οκτώ, είναι σε στίχους του Κυριάκου Ντούμου και μουσική του Γιώργου Παπαδόπουλου.
Θα συνεχίσετε με άλλες συναυλίες το καλοκαίρι?
Ξεκινήσαμε στις 25 Μαΐου με τον Δημήτρη Μπαση από την Κέρκυρα, δεύτερος σταθμός ήταν τα Μιαούλεια στην Ύδρα και έπεται συνέχεια. Στην Αθήνα, 21 Ιουλίου στην Πετρούπολη, περιμένουμε όλους τους φίλους μας για μια υπέροχη βραδιά...
Βλέπετε διαφορές στο φετινό κοινό από άλλες χρονιές?
Ο κόσμος είναι αναστατωμένος αλλά πάντα έχει τη διάθεση να ξεφύγει μέσα από τη μουσική... Τέτοιες στιγμές η τέχνη μας ανυψώνει. Πάντα είχε αυτό το ρόλο της πνευματικής ανύψωσης, της ψυχαγωγίας και ουσιαστικά της φυγής από την καθημερινότητα, σε μια πιο ιδεατή πραγματικότητα... Οι Έλληνες περνάμε μια μεταβατική περίοδο, όμως με αλληλεγγύη, αγάπη και αλληλοστήριξη θα τα καταφέρουμε... Έχω μεγάλη πίστη στην ουσία του λαού μας....
Πώς κρίνετε την ανάμειξη των συναδέλφων σας στην πολιτική?
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ασχολείται με την πολιτική, άλλωστε όλοι καλούμαστε καθημερινά να παίρνουμε θέση στα πολιτικά.. Μακάρι να μπορέσει να εκφραστεί και μια πιο ουσιαστική άποψη για τα κοινά που αποβλέπει σ’ ένα καλύτερο σήμερα κι ένα καλύτερο αύριο...
Τι σας φοβίζει στην εποχή που ζούμε?
Τίποτα. Οι φόβοι δεν είναι καλός σύμβουλος... Τους ξορκίζω με το τραγούδι μου κι ακολουθώ το δρόμο που χαράζει η καρδιά μου...
Συναντάτε το τζίνι για να σας πραγματοποιήσει τρεις ευχές. Ποιες θα ήταν αυτές?
Να είμαστε όλοι καλά, με υγεία ψυχική, σωματική και πνευματική
Να βρισκόμαστε όλοι στον σωστό δρόμο προς την θετική εξέλιξη του είδους μας, έχοντας αλληλεγγύη, σοφία και αυτογνωσίαΚαι να γίνει ο κόσμος πιο ανθρώπινος, πιο ζεστός, πιο αληθινός… με φιλότιμο και χαμόγελο
Σας έχει συγκινήσει κάποια χειρονομία ή δήλωση συναδέλφου σας τον τελευταίο καιρό?
Με συγκίνησε ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στο Καλλιμάρμαρο που φώναξε εκλεκτούς καλλιτέχνες από την Ισπανία, τη Γαλλία την Ιταλία και από την Ελλάδα και πραγματικά δώσανε ένα μήνυμα χαράς, αλληλεγγύης και ενότητας...
Τι σας γοητεύει στην ελληνική μουσική πραγματικότητα?
Μου αρέσει που οι Ελληνες είναι λαός με νταλκά, παράπονο, έκφραση .... και δεν ντρέπονται να το φωνάξουν δυνατά... Να τραγουδήσουν δυνατά και να συντονιστούν στο υπέρτατο συναίσθημα της αγάπης!!! Ονειροπόλα ακούγομαι αλλά αυτός είναι ένας τρόπος να ισορροπώ με τη δική μου δύναμη σε αυτό τον κόσμο..
Και τέλος… πριν ένα χρόνο που σας ρωτήσαμε αν είχατε την ευκαιρία να βάλετε ένα μόνο cd να παίξει σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας στα πλαίσια ενός υποτιθέμενου μαθήματος Μουσικής Εκπαίδευσης, ποιο θα ήταν αυτό, απαντήσατε «Το χαμόγελο της Τζοκόντα του Μάνου Χατζιδάκι». Δεδομένου ότι έχουν λοιπόν ακούσει αυτό το άλμπουμ, ποια θα ήταν η επόμενη επιλογή σας?
Μίκης Θεοδωράκης «Canto General».
