Έφυγε από τη ζωή - σε ηλικία 80 ετών - μετά από μακρόχρονη «μάχη» με τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο Γιώργος Μούτιος, μία από τις σημαντικότερες παρουσίες σε θέατρο, κινηματογράφο και τραγούδι στην Ελλάδα το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα.
Γεννημένος στην Καλαμάτα τον Ιανουάριο του 1932, σπούδασε μουσική και τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο και θέατρο στη σχολή του Εθνικού Ωδείου. Συνέχισε στη Βιέννη με ανώτερες σπουδές φωνητικής, θεάτρου και σκηνοθεσίας.
Η καριέρα του άρχισε από το τραγούδι, καθώς το 1951 προσελήφθη ως τραγουδιστής στο Εθνικό Θέατρο, και συμμετείχε ως μέλος του Χορού στην τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος».
Εμφανίστηκε σε συναυλίες κλασικού τραγουδιού σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και είχε τραγουδήσει την «Κάρμινα Μπουράνα» στο πλαίσιο του φεστιβάλ Αθηνών.
[Μαίρη Φαρμάκη, Θανάσης Βέγγος και Γιώργος Μούτσιος - "ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ"]
Το 1960 δίδαξε και τραγούδησε τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι στους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, μία μεγάλη στιγμή της καριέρας του.
Μετά από πολλές συνεργασίες με άλλους θιάσους (Ε. Λαμπέτη, Α. Βουγιουκλάκη, Σ. Γιούλη, Τζ. Ρουσσέα κ.ά.) το 1977 συγκρότησε θίασο με τη γυναίκα του, ηθοποιό Δέσποινα Νικολαΐδου.
[Αλέκος Τζανετάκος, Σάσα Καστούρα και Γιώργος Μούτσιος - "ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΤΣΕ ΦΡΟΝΙΜΑ"]
Στον κινηματογράφο εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε ηλικία 20 ετών. Από τις πρώτες επιτυχίες του ήταν η «Η αγνή του λιμανιού» (1952) και ακολούθησαν πάνω από 50 έργα κάθε είδους, όπως ο «Θανασάκης ο πολιτευόμενος» (1954) , «Ο κράχτης» (1964), «Θα σε κάνω βασίλισσα» (1964) , «Αχ!.. και νάμουν άντρας» (1966),«Τρούμπα `67» (1967) ,«Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί» (1967) , «Η επιστροφη της Μήδειας» (1968), «Ο αετός των σκλαβωμένων» (1970), «Ο δρόμος των ηρώων» (1971), «Εσχάτη προδοσία» (1971), «Ο αντιφασίστας» (1972).
[Με τη Μάρα Θρασυβουλίδου - "ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΜΕ ΝΟΤΕΣ"]
Το κύκνειο άσμα του στην μεγάλη οθόνη ήταν η ταινία του Δημήτρη Κολάτου «Αλέξανδρος και Αϊσέ» (2002).
Φωτογραφίες ΑΡΧΕΙΟ ΕΘΝΟΣ
