«Εγώ, εσύ…..εμείς» είναι ο τίτλος της παράστασης σύγχρονου χορού που από τις 17 Μαΐου και για τρεις μόνο παραστάσεις θα παρουσιάσουν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης ο Φώτης Διαμαντόπουλος, οι συνεργάτες και η ομάδα «ένα».
Με χρήση πολλαπλών οπτικοακουστικών μέσων και με βασικό μέσο έκφρασης τον χορό η παράσταση «Εγώ, εσύ……εμείς» μας παρασύρει σε μια περιήγηση σύγχρονων αναζητήσεων και προβληματισμών, αναδεικνύοντας την ανάγκη για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία.
Ο Φώτης Διαμαντόπουλος μας μίλησε για την παράσταση «Εγώ, εσύ…..εμείς» και για πολλά άλλα...
e-go: "Εγώ, εσύ…. εμείς": Πως εμπνευστήκατε αυτή την παράσταση και τι θα δούμε σ΄αυτή;
Καταστάσεις προσωπικές όπως μοναξιά, έλλειψη επικοινωνίας, απομόνωση, εσωστρέφεια, ανασφάλεια, βιώνουμε όλοι μας στο «σύγχρονο» τρόπο ζωής. Επίσης όλοι ξέρουμε ότι, όταν επικοινωνούμε τα προβλήματα μας, αμβλύνεται η ένταση τους , και μπορούμε έτσι να τα αντιμετωπίσουμε ευκολότερα. Στην παράσταση βλέπουμε ακριβώς, ανθρώπους να αποφασίζουν να δουν πέρα από τον εαυτό τους. Να κοιτάξουν στα μάτια το συνάνθρωπο τους , όχι ως υποχρέωση αλλά ως πραγματική ανάγκη.
Πόσο μόνος μπορεί να είναι ο σύγχρονος άνθρωπος και που οφείλεται αυτό;
Πολύ μόνος. Θεωρώ ότι, οι χωρίς όρια , επιθυμίες για προσωπικό κέρδος, οικονομική επιφάνεια, κοινωνική ανέλιξη, δημιουργούν ένα νέφος που μας καθιστά ανίκανους να δούμε τι υπάρχει εκτός αυτού. Εγκλωβισμένοι λοιπόν στις σύγχρονες ανάγκες και παράλληλα απομακρυσμένοι σε μεγάλο βαθμό από το φυσικό περιβάλλον και τους συνανθρώπους μας οδηγούμαστε συνήθως σε αδιέξοδα που λόγω αυτής ακριβώς της εσωστρέφειας οξύνονται και μεγεθύνονται.
Υπάρχει τελικά λύτρωση από την μοναξιά που βιώνουμε;
Πιστεύω, ότι πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας στη ζωή και στη κοινωνία σε σχέση με το περιβάλλον. Να φέρουμε στην επιφάνεια έννοιες και δράσεις που έχουν να κάνουν με τη συντροφικότητα, την προσφορά, τη συνεργασία, την ευθύνη μας απέναντι στη ζωή και τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον άλλο άνθρωπο. Έτσι έχει οριστεί από τη φύση. Ας ξαναβρούμε λοιπόν όλα αυτά τα καλά στοιχεία που υπάρχουν μέσα μας, ώστε να επέλθει η λύτρωση.
Πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει ένας άνθρωπος του χορού και γενικότερα των τεχνών στη δύσκολη αυτή οικονομικά εποχή που διανύουμε;
Δεν είναι εύκολο, διότι οι τέχνες δεν υποστηρίζονται όσο θα έπρεπε, πόσο μάλλον σε εποχές σαν αυτή που διανύουμε. Νομίζω όμως ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να δράσει έτσι, ώστε να βρει τρόπους να εκφραστεί ανεξάρτητα από μια οικονομική βοήθεια ή ενίσχυση. Είμαι υπεύθυνος λοιπόν και δημιουργώ τις συνθήκες εκ νέου, με βάση τα καινούρια, κάθε φορά δεδομένα.
Τι πιστεύετε για τα τηλεοπτικά προγράμματα που αφορούν το χορό (Dancing with the Stars, So you think you can dance κ.ά); «Εκπαιδεύουν» το κοινό και το κάνουν πιο δεκτικό στην τέχνη του χορού ή όχι;
Η εκπαίδευση κάποιου ή του κοινού είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν νομίζω ότι μπορεί να συντελεστεί μέσω ενός τηλεοπτικού προγράμματος όπου όλα αντιμετωπίζονται επιφανειακά και κινούνται με γνώμονα το χρήμα και τον χρόνο. Αυτό που μπορεί να κάνει το κοινό πιο δεκτικό ή όχι, ως προς μια μορφή τέχνης είναι η σοβαρότητα και η εντιμότητα με την οποία του παρουσιάζεται.
Ετοιμάζετε κάτι για το μέλλον;
Συμμετέχω στην παρουσίαση της πειραματικής σκηνής του μπαλέτου της ΕΛΣ, με μια δημιουργία για κάποιους από τους χορευτές.
Γεωργία Οικονόμου
