Τον γνώρισα πριν μερικά χρόνια, μόλις είχε βγει από το Fame Story... Τον έβλεπα συχνά σε events και party αλλά ποτέ δεν είχαμε μιλήσει... Ηρθε η ώρα που κάναμε την πρώτη μας συνέντευξη... και αν κάτι πρέπει να τονίσω για τον Νίκο Μίχα, είναι ο μεστός του λόγος, η ειλικρίνειά του, ο τρόπος που καταφέρνει να χρωματίζει αισιόδοξα τις φράσεις του ακόμη κι αν είναι νοσταλγικές ή προβληματισμένες, και η ισορροπία που κρατά στο λόγο του μεταξύ ...ανησυχίας και θετικής ενέργειας.
"Δεν κάνει ροκ μουσική", "δεν πάει με τα νερά κανενός συστήματος", βραβεύεται για το "Μπου..έλο", συνεργάζεται με τον Λάκη Λαζόπουλο, αυτό τον καιρό πειραματίζεται μουσικά και δίνει σε όλους την πιο ουσιώδη ευχή...
Απολαύστε τον Νίκο Μίχα σε μία ανθρώπινη, ώριμη, χαρούμενη συνέντευξη αποκλειστικά για τους αναγνώστες του www.e-go.gr!
Εβελίνα Σαρρή
Για την αρχή μία απορία των θαυμαστών σου... Στα πρώτα σου βήματα συγκαταλέγεται και η δημιουργία των Reneslip. Πώς προέκυψε αυτό το όνομα και τί σημαίνει?
Οι Reneslip ήταν το συγκρότημα που είχαμε φτιάξει στη Ρουμανία με τρείς συμφοιτητές μου και τον αδερφό μου. Ήμασταν στο στούντιο και κάναμε την τελευταία μας πρόβα πριν το πρώτο μας live σε ένα τοπικό club του Ιάσιου με το όνομα karaoke club. Στο τέλος της πρόβας συνειδητοποιήσαμε πως δεν είχαμε όνομα για το γκρουπ... Ο αδερφός μου τότε μας πρότεινε να βαφτίσουμε αυτό το σχήμα Reneslip όπου δεν είναι τίποτε άλλο από το Pilsener (όνομα μπύρας) ανάποδα!
Από το 2004 και μετά με τη συμμετοχή σου στο Fame Story II μέχρι και το «Τρέχει Τίποτα», η ζωή σου έχει αλλάξει πολύ. Εσύ φαντάζομαι ότι έχεις παραμείνει πιστός στις αξίες σου, αλλά αυτό που θα ήθελα να σε ρωτήσω είναι αν, όντας στο καλλιτεχνικό σου ξεκίνημα έκανες συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, που αν μετρούσες περισσότερα χρόνια στο χώρο, δε θα τις είχες καν συζητήσει?
Η ζωή μου σίγουρα έχει αλλάξει επειδή ασχολούμαι πλέον επαγγελματικά με τη μουσική. Υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβιβασμοί. Γενικότερα στη ζωή μου μέχρι τώρα δεν έχω κάνει συμβιβασμούς που να ντρέπομαι γι’ αυτούς. Και θεωρώ πως δεν έχω πάει με τα νερά κανενός συστήματος, όπως και αν λέγεται αυτό. Έχω κάνει πολλές θυσίες και έχω πετάξει πολλές ευκαιρίες ακόμα και να βγάλω εύκολα χρήματα λόγω του ότι δεν συμβιβάζομαι εύκολα.
Η πρώτη εντύπωση όλων είναι ότι είσαι ροκ παιδί. Όχι μόνο στη μουσική σου, αλλά και σαν άνθρωπος. Με τι άλλα ακούσματα μεγάλωσες?
Το αν είμαι ροκ παιδί δεν το ξέρω. Σίγουρα όμως δεν κάνω ροκ μουσική. Έχω ακούσει πολλές φορές από τον κόσμο να με αποκαλούν ροκά?ότι έχει ηλεκτρική κιθάρα δεν είναι απαραίτητα και ροκ. Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει τη μουσική και ασχολούμαι μαζί της όντας συνεπείς απέναντι στον εαυτό μου πρώτα απ’ όλα. Ακούω οτιδήποτε θα ηχήσει όμορφα στα αφτιά μου.
Και ερχόμαστε στη συνεργασία με τον Λάκη Λαζόπουλο με το τραγούδι «Τα παιδιά των μπαλκονιών» στο οποίο σου γράφει τους στίχους, σε μουσική δική σου και του Αδριανού Παπαμάρκου. Πρώτα τα εύκολα... Πώς προέκυψε η συνεργασία?
Η συνεργασία προέκυψε πριν από δύο χρόνια περίπου όταν ο κος Λαζόπουλος είχε γράψει αυτούς τους στίχους και ήθελε να τους κάνει τραγούδι για τις ανάγκες μιας καινούριας τηλεοπτικής εκπομπής που ετοίμαζε εκείνο τον καιρό. Μου προτάθηκε λοιπόν μέσω της δισκογραφικής μου εταιρείας να γράψω μουσική και να το τραγουδήσω. Η εκπομπή δεν έγινε, όμως το τραγούδι έγινε και ζήτησα από τον κο. Λαζόπουλο να μου το δώσει ώστε να το βάλω στον δίσκο μου. Μου το έδωσε και έτσι αυτή τη στιγμή υπάρχει αυτό το τραγούδι στον δεύτερό μου δίσκο με τίτλο «Τα παιδιά των μπαλκονιών». |
Πώς γράψατε το κομμάτι? Έγραψες πάνω στους στίχους του Λάκη ή έγραψε εκείνος στη μουσική των δυο σας?
Η μουσική φτιάχτηκε πάνω στους στίχους. Ήταν αρκετά δύσκολο όμως λόγω του ότι οι στίχοι ήταν αμέτρητοι. Αλλά είχα μαζί μου και ένα πολύ καλό φίλο και πάρα πολύ καλό μουσικό, τον Αδριανό Παπαμάρκου, που με βοήθησε πολύ και νομίζω πως κάτι καταφέραμε :)
«Δεν είμαστε παιδιά των λουλουδιών. Είμαστε εκείνα τα χλωμά παιδιά των μπαλκονιών». Συγκλονιστικός στίχος αυτός όπως και ο αμέσως επόμενος «Που όσα και να κάψουμε ποτέ δε θα ξεθάψουμε το μέλλον που το φάγανε οι γέροι στο παρόν». Στο σημείωμά σου γράφεις ότι ανήκεις ευτυχώς στα παιδιά που μεγάλωσαν σε αλάνες και χωματόδρομους. Νιώθεις ότι μην έχοντας ζήσει ο ίδιος αυτό που ο Λάκης περιγράφει, κατάφερες να το νιώσεις και να το μεταδώσεις με την ερμηνεία σου?
Όταν διάβασα τους κατά τη γνώμη μου καταπληκτικούς στοίχους, πραγματικά συνειδητοποίησα κάποια πράγματα που αν θέλεις τα είχα λιγάκι ξεχασμένα. Μπορεί να ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που είχαν την τύχη να μεγαλώσουν σε αλάνες και χωματόδρομους, διαβάζοντας όμως τους στίχους του Λάκη Λαζόπουλου, μπήκα σε έναν άλλο κόσμο και κατάλαβα έντονα όλη εκείνη την πίεση που ασκεί μια μεγαλούπολη γεμάτη θορύβους, μπετόν και στρίμωγμα, το άγχος και τη μιζέρια που επιβάλει ο συγκεκριμένος τρόπος ζωής. Τόσο μακριά και όμως τόσο κοντά από την δική μου πόλη - γειτονιά. Δυο βήματα και όμως δεν μεγαλώνουν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο ...και όσο είσαι παιδί δεν το αντιλαμβάνεσαι, όσο μεγαλώνεις όμως, αρχίζεις και αισθάνεσαι την διαφορά. Στις μέρες μας όποιο πρόβλημα υπάρχει έξω από την πόρτα μας έχουμε μάθει ή έχουμε αναγκαστεί να το αγνοούμε και να το προσπερνούμε αφήνοντάς το να υπάρχει. Αυτοί οι στίχοι λοιπόν με κάνανε να πάψω να αγνοώ και να προσπερνώ τα προβλήματα που υπάρχουν γύρω μου. Με «Τα παιδιά των μπαλκονιών» προσγειώθηκα στην πραγματικότητα, ανησύχησα, προβληματίστηκα, άνοιξα αγκαλιά σε ότι δυσκολεύεται γύρω μου, κατανόησα το παρελθόν μου, αγάπησα περισσότερο ότι έζησα... και ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον.
Μίλησε μας για το κλιπ του κομματιού και αν ένιωσες διαφορετικά στα γυρίσματα αυτού του βίντεο.
Μια παρέα νέων παιδιών πρωταγωνιστούν σε ένα πάρτι ...ένα πάρτι γεμάτο εικόνες, αντιδράσεις και συναισθήματα. Ένα πάρτι που τελειώνει και τους φέρνει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας ξημερώματα σε ένα διαμέρισμα στα Εξάρχεια, στο κέντρο της πόλης. Μια πόλη γεμάτη «παιδιά των μπαλκονιών». Ένιωσα πολύ όμορφα και αρκετά οικία με την κάμερα. Πράγμα που πολύ σπάνια μου συμβαίνει. Το κλίπ παίζει με τις εικόνες προσπαθώντας να δημιουργήσει συναισθήματα.
Πως ένιωσες όταν άκουσες το όνομα σου στην απονομή των Βραβείων Mad Video Music Awards 2008 που ήσουν υποψήφιος και κέρδισες και τα δύο βραβεία και εκείνο του καλύτερου rock video clip και του sexy video clip για το τραγούδι «Μπου...λο»?
Ήταν πραγματικά μια πολύ ωραία στιγμή της καλλιτεχνικής μου πορείας, ένιωσα υπέροχα γιατί είναι μεγάλη ικανοποίηση να νιώθεις ότι αυτό που κάνεις έχει μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο. Νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους αυτούς που με ψηφίσαν καθώς και το fan club μου που με στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια.
Τι ετοιμάζεις αυτό τον καιρό και πόσο διαφορετικό (αν είναι) θα είναι το νέο σου άλμπουμ?
Αυτό τον καιρό συμμετέχω στο tour θετικής ενέργειας της Amita Motion με συναυλίες σε μεγάλες πόλης της Ελλάδας παρέα με άλλους καλλιτέχνες αλλά και με προσωπικές μου συναυλίες. Παράλληλα είμαι στο studio και πειραματίζομαι κάπως προσπαθώντας να καταλήξω κάπου.. Ακόμα μάλλον δεν τα έχω καταφέρει αλλά το πολεμάω :) Ελπίζω πως θα κάνω κάτι καλό που θα μας ικανοποιήσει όλους.
Κάνε μία ευχή:
Να είμαστε όλοι happy!
