Σύμφωνα με την αστρολογία, τα ουράνια σώματα (οι θέσεις των πλανητών, του φεγγαριού και των αστέρων) ασκούν δυνάμεις και επηρεάζουν ανθρώπους και γεγονότα που βρίσκονται στη γη. Αυτές οι επιδράσεις μπορούν να προσδιοριστούν χαρτογραφώντας τις θέσεις τους στον ουρανό, σε διάφορους χρόνους.
Ο όρος "ζωδιακός" (κύκλος ζώων) είναι μία ζώνη από δώδεκα αστερισμούς, μέσω των οποίων φαίνεται να ταξιδεύουν ο ήλιος, το φεγγάρι και οι πλανήτες. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τις κινήσεις των πλανητικών σωμάτων μέσω του ζωδιακού, για να προβλέψουν τις κατάλληλες χρονικές στιγμές για ζητήματα της πολιτείας ή πολέμου και για να προβλέπουν τον καιρό ή τις φυσικές καταστροφές.
Οι Πυθαγόρας, Πλάτωνας και Αριστοτέλης ήταν ανάμεσα στους μεγάλους διανοητές που δέχτηκαν την επίδραση των άστρων πάνω στη γήινη ζωή, ενώ οι Ρωμαίοι έμαθαν την αστρολογία από τους Έλληνες σκλάβους την εποχή μεταξύ του 250 και 244 π.Χ. δίνοντας ταυτόχρονα στους πλανήτες τα ονόματα που έχουν σήμερα.
Μέχρι την εποχή της Αναγέννησης όλοι οι μεγάλοι επιστήμονες, αλχημιστές, φυσικοί και φιλόσοφοι μελετούσαν και αποδέχονταν την αστρολογία. Στην ανατολή, η σύγχρονη αστρολογία χρησιμοποιείται κυρίως σαν μαντεία, ενώ στη Δύση χρησιμοποιείται σαν εναλλακτική μορφή συμβουλευτικής και θεραπείας.
(Lexitel)