«Νομίζω πως χθες βράδυ η τηλεόραση εξάντλησε όλο αυτό το ελάχιστο

Να το πω περιθώριο που είχε να μας πείσει ότι διανύει περίοδο που ψυχαγωγεί τα πλήθη.

Θλιβερή, απομονωμένη,

προσηλωμένη σε μόνο στόχο το κέρδος,

αποτραβηγμένη σα γριά ξεμαλλιασμένη.

Από την παραμικρή ιδέα για ελάχιστα καλή ψυχαγωγία

έδωσε στο κόσμο και την χαριστική βολή.

Το ξέρουμε καλά. Χρόνια ολοένα και περισσότερο βουλιάζει στην ανυπαρξία,

με κύρια δικαιολογία τη συρρίκνωση της διαφημιστικής πίτας.

Όχι τη συρρίκνωση των ιδεών, των αξιών ανθρώπων και του να διαλέγεις από τα πανέρια....

Ήρθε και η κυβέρνηση που τα έκανε μπάχαλο ως συνήθως σε όλα δηλαδή

και απόκαμε το... ζώον. Ούτε το σανό που το ταΐζουνε δεν είναι της προκοπής....

Φυσικά οι άνθρωποι της τηλεόρασης κάνουν τη δουλειά τους

Και μας πασάρουν ότι πιο ευτελές για έξυπνο, αυτό που περιμέναμε και δε μπορούσαμε

Απορώ δηλαδή και πως ζούσαμε...

Έτσι μπήκε στη ζωή μας και το Rising star, όπου μάθαμε ότι αλλάζει ο τρόπος που βλέπουμε τηλεόραση! Ω της αρλούμπας!

Ω της αποχαύνωσης, Ω του ύπνου του πολλά βαρύ!

Ότι να ναι! Ο καθένας παρουσιαστής αμολάει ότι κοτσάνα του ‘ρθει και όποιον πετύχει!

Οι δε τραγουδιστές ολοένα και περισσότεροι τραγουδιστές

έχουν ξαμοληθεί στα talent και παριστάνουν τους κριτές.

Α ρε καημένη τηλεόραση... Α ρε δόλιο τραγούδι.

Αλλά θα πείτε το κοινό αμέτοχο;

Το κοινό άναυδο, τρέχει από εκπομπή σε εκπομπή και τώρα είναι και αυτό

Ένα έμμεσος κριτής. Ψηφίζει το τραγούδι.

Μπορεί να έχουμε πια φάει τόσο σανό,

Που αυτά να μας αξίζουν.

Γιατί 40% τηλεθέαση και κριτική σου απαγορεύει να τους κάνεις...

Α είδαμε και την Καλομοίρα, το καλό παιδί χαρά γεμάτο, όχι δεν θα άρει αυτό

Τις αμαρτίες της τηλεόρασης

Έχουμε αφήσει ελεύθερους να αλωνίζουν και αν έχουν μια σταλιά θύμηση

Δεν θα το αρνηθούν, να τις κουβαλάνε,

Αυτοί που κάποτε έστηναν κανάλια

και ορκίζονταν πάνω στο λαμπρό τους μέλλον! Και στην ποιοτική ψυχαγωγία.....

Πότε να γελάσουμε;»