Ο Τζον Τραβόλτα ή αλλιώς ο Τόνι Μανέρο παρέσυρε τους πάντες στους ρυθμούς του «Πυρετός το Σαββατόβραδο», ενώ η Ρενέ Ζελβέγκερ αποτυπώθηκε στις μνήμες μας ως «Ρόξι Χαρτ» στο «Σικάγο», μια γυναίκα που κατάφερε να ξεσηκώσει με τραγούδι και χορό τις συγκρατούμενές της στη φυλακή. Ανάλογες σημαντικές χορευτικές στιγμές που «γεννήθηκαν» για τη μεγάλη οθόνη αναφέρονται σε μια λίστα που δημοσιεύεται στο «CNN».
Το «Φλάσντανς» (1983) δεν χαρίζει απλώς ένα μοναδικό μουσικοχορευτικό θέαμα μέσα από την ιστορία της δεκαοκτάχρονης Αλεξ Οουενς (Τζένιφερ Μπιλς), αλλά μας δείχνει και πως μερικές φορές τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Αξέχαστες στιγμές είναι εκείνες που η Αλεξ, η οξυγονοκολλήτρια που έχει πάθος με τον χορό, χορεύει μοναδικά στη σκηνή έως ότου κάθεται σε μια καρέκλα, τραβά ένα σκοινί και χύνεται πάνω της νερό, αλλά και ο σέξι χορός που παρουσίασε μπροστά στους κριτές για την εισαγωγή της στην Ακαδημία Χορού του Πίτσμπουργκ.
Το μπλουζάκι μάλιστα με τον έναν ώμο απέξω που φορούσε η πρωταγωνίστρια παραμένει στη μόδα μέχρι σήμερα.
Τα κοριτσάκια που πήγαιναν διακοπές με τους γονείς τους και κοίταζαν δεξιά κι αριστερά για να συναντήσουν κάποιον σαν τον Πάτρικ Σουέιζι στον ρόλο του Τζόνι, που παρέδιδε μαθήματα χορού στους θαμώνες του ξενοδοχείου, δεν ήταν λίγα όταν προβλήθηκε το «Ντέρτι Ντάνσινγκ» (1987).
Μία από τις πιο αγαπημένες σκηνές των θεατών, πέρα από το μάθημα χορού της Μπέιμπι (Τζένιφερ Γκρέι), στο σπίτι του Τζόνι, το οποίο σηματοδότησε και την αρχή της ερωτικής σχέσης τους, ήταν φυσικά το εντυπωσιακό φινάλε υπό τους ήχους του «I’ve had the time of my life».
Το μιούζικαλ του Ράνταλ Κλάιζερ «Grease» (1978), το οποίο θα μεταφερθεί και πάλι στη μεγάλη οθόνη, με νέα στοιχεία, για επιλεγμένες αίθουσες των ΗΠΑ, δεν είναι απλώς μια νοσταλγική ματιά σε μια μυθική δεκαετία, αλλά και ένας δυναμικός και συναρπαστικός φόρος τιμής στη γενιά του ροκ εν ρολ.
Οι εικόνες του έργου αποτυπώνονται στη μνήμη χάρη στον έρωτα της Σάντι (Ολίβια Νιούτον) και του Ντάνι (Τζον Τραβόλτα), οι οποίοι εκφράζονται μέσα από το τραγούδι και τον χορό. Η τρίτη συνέχεια της κινηματογραφικής επιτυχίας της Αν Φλέτσερ «Step Up» (3D) αποδεικνύει πως οι χορευτές μπορούν να μεταδώσουν την ενέργεια και το πάθος τους στους θεατές. Η χημεία των δύο πρωταγωνιστών Τσάνινγκ Τέιτουμ και Τζίνα Ντούαν ήταν τόσο εμφανής, που κατέληξαν στο να παντρευτούν και στην πραγματική ζωή τους. Επιτυχημένη ήταν η χολιγουντιανή μεταφορά του κλασικού μιούζικαλ «Σικάγο» (2002), με τους Ρενέ Ζελβέγκερ, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και Ρίτσαρντ Γκιρ, όπως ήταν και εκείνες των «Ρεντ», «Ντρίμγκερλς», «Μάμα Μία», «Χερσπρεϊ» και «Το φάντασμα της όπερας».
Το παλαιότερο μιούζικαλ του Στάνλεϊ Ντόνεν «Φάνι Φέις» (1957) δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τη λίστα των έργων με μερικές από τις ωραιότερες χορευτικές σκηνές, καθώς σε αυτό είναι διάχυτη η λάμψη αλλά και το ταλέντο των Οντρεϊ Χέπμπορν και Φρεντ Αστέρ. Με τον «Πυρετό το Σαββατόβραδο» (1977) ο Τραβόλτα και η παρέα του καθιέρωσαν χορευτικές ντίσκο κινήσεις και ντυσίματα, ενώ συνέβαλαν στο να γίνει το σάουντρακ των «Μπι Τζις» ένα με τις υψηλότερες πωλήσεις.
Οι εκρηκτικοί ρυθμοί του «Φούτλουζ» (1984), το ριμέικ του οποίου αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2011, κέρδισαν επίσης το κινηματογραφόφιλο κοινό. Μοναδική η σκηνή του Ρεν (Κέβιν Μπέικον) να ξεσπά και να χορεύει μακριά από τα προβλήματά του, σε μια εγκαταλειμμένη αποθήκη.
Οι εικόνες της μεταφοράς του δραματικού ρομάντζου του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ‘50, μέσα από δύο αντίπαλες συμμορίες, τους λευκούς Τζετς και τους Πορτορικανούς Σαρκ, δηλαδή του βραβευμένου «Γουέστ Σάιντ Στόρι» (1961), αποτυπώθηκαν στο μυαλό πολλών, όπως επίσης και οι ερμηνείες των Τζορτζ Τσακίρης, Ρίτα Μορένο, Νάταλι Γουντ κ.ά., υπό τους ήχους κομματιών όπως τα «Μαρία» και «Αμέρικα».
Εσπασε ταμεία
Το διάσημο μιούζικαλ «Μάμα Μία», με τα τραγούδια των «Αμπα», με τους Μέριλ Στριπ, Κόλιν Φερθ και Πιρς Μπρόσναν έσπασε ταμεία, έκανε αίσθηση και τα κινηματογραφικά του γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν στη Σκόπελο και στη Σκιάθο διαφημίζοντας τη χώρα μας.
Ντέμη Αυλωνίτη
[email protected]
