Η Καίτη Χωματά, η Καίτη για πολλούς από εκείνους που συνωστίζονταν στις μπουάτ τότε, αναπαύτηκε, ατυχώς όχι πλήρης ημερών, αλλά παλικάρι, αφού πάλαιψε τον καρκίνο επί 28 ολόκληρα χρόνια.

Ακούγεται μελό, αλλά τώρα πια πώς να μη γράψεις πως στον «Ουρανό είναι ένα (ακόμα) αστέρι»; Και πώς να μη γαργαλήσεις τη μνήμη με το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» ή το «Κι αν σ’ αγαπώ δεν σ’ ορίζω», τραγούδια που αποδείχτηκαν διαχρονικά, αφού από γενέσεώς τους στη μακρινή δεκαετία του ’60 εξακολουθούν να ακούγονται και να κερδίζουν νέο κοινό.

Να αποτιμήσεις τα προσόντα της ερμηνεύτριας; Χαμηλών τόνων, πάνω απ’ όλα, και ταγμένη. Η ίδια δήλωνε «ερασιτέχνης» στο τραγούδι, δικαιολογώντας ίσως τη διάθεσή της, να μην αφήσει το μετερίζι που υπερασπίστηκε επί χρόνια.

Ανάμεσα στα λαϊκά από τη μία και στον Μίκη και τον Μάνο από την άλλη υπήρξε η Καίτη Χωματά, μια ηγερία του Νέου Κύματος, μαζί με τη Ρένα Κουμιώτη, την Πόπη Αστεριάδη και, φυσικά, την Αρλέτα.

Γεννημένη στην Αθήνα το 1946 και κάτοικος της Πλάκας, πλησίασε καταρχήν την τέχνη μέσα από τον κλασικό χορό, που αρνήθηκε τελικά για το τραγούδι. Και έγινε τραγουδίστρια λόγω μιας... αποβολής από το σχολείο! Τότε, το 1964, τραγούδησε στα «Νέα ταλέντα» του Γιώργου Οικονομίδη, την εκπομπή-εφαλτήριο για τους νέους με όνειρα που γράφονταν στο πεντάγραμμο. Εκεί την άκουσε ο Γιώργος Παπαστεφάνου, ενθουσιάστηκε και τη σύστησε στον Γιάννη Σπανό, που μόλις είχε έρθει από το Παρίσι. Το πρώτο δισκάκι στη Λύρα του Πατσιφά έγινε πραγματικότητα. Από τη μια του πλευρά το «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» και από την άλλη το «φλιπ σάιντ», όπως λέγαμε τότε, το «Μικρό ταξίδι στο γιαλό», που έγιναν αμέσως επιτυχίες. Κι έτσι άρχισε το ταξίδι της στις μπουάτ, κοντά στον Σαββόπουλο αρχικά και στον Βιολάρη στη συνέχεια. Στις μπουάτ, που ελάχιστα χρόνια αργότερα, επί δικτατορίας, η είσοδος και μόνο ήταν ήδη μια πράξη αντίστασης για το κοινό, πολλώ μάλλον για τους ερμηνευτές.

Με δύο γάμους στη ζωή της, τον πρώτο το 1966 με το σκηνοθέτη Βασίλη Μαυρομάτη (απέκτησαν δύο κόρες, τη Νατάσα και τη Γιούλα) και το δεύτερο πριν από λίγα χρόνια με τον Γιάννη Λιανό, με τον οποίο για πολλά χρόνια μοιράζονταν τη ζωή και στάθηκε στο πλευρό της μέχρι την τελευταία στιγμή.Αλλά και με μία ταινία στο ενεργητικό της, τη «Σκιές στην άμμο», θα τη θυμόμαστε την όμορφη μελαχρινή κοπέλα για τη φωνή και το ήθος. Κι αν μένει κάτι, είναι το από του στίχους της Πολυδούρη σε μελοποίηση Σπανού: «Και μόνο ένα παράπονο στα βάθη του μυαλού μας, τίποτ’ άλλο». Γιατί έφυγε νωρίς...