Τελικά, όντως κάθε βραδιά θέλει το δικό της ποτό και τη δική της παρέα. Ειδικά τώρα, που η σαμπάνια δεν περνάει και τις πιο λαμπερές της ημέρες (για... dvdιακούς λόγους), ένα μεστό καλό ουίσκι είναι ιδανικό για να συνοδέψει μια έξοδο που απαιτεί ένα class λίγο υψηλότερο από ό,τι στον Ρέμο και λίγο πιο ανάλαφρο από τα μπαλέτα Bejart! Όπως η απρόσμενα καταπληκτική βραδιά που περάσαμε στο μουσικό θέατρο «Casablanca Music Hall» παρέα με το Grant’s 12 ετών. Για να προλάβω το Ηθών, αναφέρομαι στο εκλεκτό ουίσκι, το οποίο είναι αγαπημένο στους κοσμικούς κύκλους. Πρέπει να ευχαριστήσω ειδικά τη φίλη μου Πέγκυ Ρίζου, η οποία με έπεισε να το δοκιμάσω, αφού δεν είμαι λάτρης του ουίσκι!

Η βραδιά με τη Νίνα Λοτσάρη, τον Κώστα Καζάκο και τον Παναγιώτη Πετράκη ήταν ένα ταξίδι σε κοσμοπολίτικους τόπους, με κομμάτια από θρυλικές κινηματογραφικές επιτυχίες, όπως οι: «Τζέιμς Μποντ», «Τζίλντα», «Νονός». Με χορευτικές κινήσεις -και προσεγγίσεις ρόλων- οι τρεις περφόρμερ δένουν το γαλλικό chanson με το φλαμένκο, το τανγκό και την ντίσκο. Μια παράσταση που σίγουρα θα πάω να ξαναδώ και ένα ουίσκι που σίγουρα θα ξαναδοκιμάσω!