από την αριαννα δημητροπουλου

δεσποινα μοιραρακη

Τα

αγαπημένα

μου

Με τα χαλιά, όπως δηλώνει, έχει σχέση λατρείας. Θεωρείται η βασίλισσα του χαλιού. Είναι το πρόσωπο που προβάλλεται περισσότερο στον τομέα της, αφού ο μισός τζίρος του μαγαζιού της γίνεται από την TV, που την έχει καθιερώσει σε όλη την Ελλάδα. Αν και ήταν φοιτήτρια στη Νομική Αθηνών, όταν ξεκίνησε την επιχείρησή της με ένα χαλί που της χάρισε ένας Πέρσης στο Λονδίνο, καθορίστηκαν και οι επιλογές που την οδήγησαν στην επιτυχία. Πολλοί επώνυμοι είναι πελάτες της, αφού είναι άριστη στον τομέα των δημοσίων σχέσεων σε συνδυασμό με τα πανέμορφα χαλιά που φέρνει από Ινδίες, Κίνα, Πακιστάν, Περσία. Πολυσυζητημένες οι λεπτομερείς και ιδιότυπες περιγραφές των χαλιών της από την «ιερή πόλη του Ισφαχάν με κεντημένα επάνω τους τα δέντρα της ζωής» Τη συναντήσαμε κουρασμένη αλλά ευτυχισμένη μετά την τετραήμερη έκθεση που διοργάνωσε την προηγούμενη εβδομάδα και μας μίλησε για τα αγαπημένα της.

Η τσάντα μου: «Το κουκλίστικο τσαντάκι το πρωτοαντίκρισα στην μπουτίκ του Versace στη Νέα Υόρκη που είχαμε πάει για να ψωνίσει ρούχα ένας καλός μου φίλος. Όταν το είδα, είπα: Αχ, τι ωραίο τσαντάκι!. Κι εκείνος μού είπε αυθόρμητα: Σ το παίρνω δώρο. Ήταν τόσο αυθόρμητο, είναι το αγαπημένο μου».

Η αφιέρωσή μου: «Στο πρώτο ταξίδι της γνωριμίας μας με ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο και ενώ καθόμαστε μετά τα μεσάνυχτα σε μια καφετέρια έγραψε στη χαρτοπετσέτα του καφέ αυτή την αφιέρωση. Για να το κάνει κάποιος, έπρεπε να το αισθανόταν και δεν θα μπορούσε να μου κάνει ωραιότερο και πιο ακριβό δώρο. Το φυλάω σαν κόρη οφθαλμού. Είμαι πολύ συναισθηματική, όπως βλέπετε».

Το φετίχ μου: «Το κόσμημα αυτό είναι δώρο από ένα κοντινό μου πρόσωπο που με συγκίνησε πολύ λέγοντάς μου: Δεν σου το κάνω δώρο, σ' το δίνω γιατί το κέρδισες με την αγάπη σου, την τρυφερότητα και τη συμπαράσταση».

Το βραχιόλι μου: «Ένα μασίφ χρυσό 18 καρατίων βραχιόλι από την Περσία, δώρο επίσης».

Το κολιέ μου: «Το αγόρασα στη Φλόριντα για να το φορέσω σε κάποιο κάλεσμα με ένα απλό μαύρο φόρεμα. Ήταν καταπληκτικό. Παρότι δεν είναι του στυλ μου, το φυλάω σε μια σπουδαία θέση στην μπιζουτιέρα μου».

Οι γόβες μου: «Είναι καταπληκτικές γόβες Prada. Έχουν πάλι Μοιραράκη μέσα τους. Είναι από ένα υπέροχο καρό ύφασμα που έχει 4-5 ειδών χρώματα και μια πάρα πολύ ωραία σύνθεση με λουλούδια, πράσινο ζαφειρί μαζί με χρυσό μπρονζέ και τιρκουάζ. Μου κέντρισαν το ενδιαφέρον στην μπουτίκ της Prada στη Ρώμη πριν από 4 χρόνια».

Το παντατίφ μου: «Είναι μια ξεχωριστή καρδιά από το παζάρι του Ισφαχάν στην Περσία, χειροποίητη. Μου την έχει κάνει δώρο ένας ξεχωριστός επίσης φίλος σε κάποιο ταξίδι μου για αγορές. Μόλις τη θαύμασα σε μια βιτρίνα κοσμηματοπωλείου, εκείνος μού την πρόσφερε και μου τη φόρεσε στο λαιμό. Μου θυμίζει όλες τις στιγμές που ζήσαμε μαζί εκεί».

Το ταξίδι μου: «Όλη μου η ζωή είναι τα χαλιά μου. Η αγαπημένη μου φωτογραφία είναι από ένα ταξίδι μου στην Περσία στο Ναϊν μέσα στους αργαλειούς με τις ντόπιες, προσπαθώντας να μάθω πώς υφαίνονται τα χαλιά με το τσαντόρ. Θεωρώ ότι ήταν από τις ωραιότερες εμπειρίες του ταξιδιού».

Το δαχτυλίδι μου: «Αυτό το δαχτυλίδι είναι 18 καρατίων, αλλά για μένα είναι 1.000! Θα σας φανεί παράξενο, αλλά μου το έκανε δώρο η Ελένη Βιτάλη, που σε μια δύσκολη περίοδο βρεθήκαμε πολύ κοντά. Το έβγαλε από το χέρι της, ενώ δεν το αποχωριζόταν ποτέ, και μου είπε: Σε παρακαλώ, κράτησέ το. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».

Η φωτογραφία μου: «Είναι από την αποφοίτηση του γιου μου του Γιώργου στα Financial Economics στο Πανεπιστήμιο της Ινδιανάπολης στην Αμερική. Είμαι πολύ περήφανη για εκείνον. Τώρα πήρε και το δεύτερο master του. Είναι άντρας πια, είναι το στήριγμά μου. Ένα παιδί με ήθος και πολύ μορφωμένο. Τον λατρεύω. Όταν πήρε το πτυχίο του, μου είπε: Μαμά, αυτό σου ανήκει».

Το έργο Τέχνης μου: «Είναι μια χειροτεχνία του γιου μου, του Τασουλίνου μου, στον οποίο έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Το έκανε με τα χεράκια του 11 ετών στη γιορτή της μητέρας. Αυτό είναι η ζωή μου όλη. Αν μετακόμιζα σε άλλο πλανήτη, θα έπαιρνα πρώτα αυτό το δώρο».

Το σφυράκι μου: «Πριν ξεκινήσω με τα έργα τέχνης, τα οποία δημοπρατούσα. Αυτό το σφυράκι είναι δώρο της μητέρας μου Αναστασίας, με την οποία είμαστε πολύ δεμένες με μεγάλωσε ορφανή από 6 ετών. Βλέπετε επάνω του τη φθορά του χρόνου από τη χρήση. Είναι 16 ετών και έχει χτυπήσει πολλές αντίκες και χαλιά. Το έχω στην κομόντ με τα εσώρουχά μου. Και σήμερα πριν από κάθε παρουσίαση παίρνω την ευχή της μαμάς μου, αγιασμό και βασιλικό».

Το χαλί μου: «Είναι το πρώτο μου χαλί. Αυτό που μου έκανε δώρο ένας Πέρσης πριν από 17 χρόνια στο Captain Passage στο Λονδίνο όταν αγόραζα αντίκες. Έχει συναισθηματική αξία για μένα, αφού αποτέλεσε την αρχή του νήματος των γκαλερί χαλιών Δέσποινα Μοιραράκη».

Ο πίνακάς μου: «Η αγαπημένη μου φίλη Πολίτσα από τη Θεσσαλονίκη μού το έκανε δώρο για τη γιορτή μου χρησιμοποιώντας μια φωτογραφία μου. Μάλλον εννοούσε πως θα μπορούσα να κάνω αεροπορική εταιρεία... με τα χαλιά μου. Πολύ χαριτωμένο και με πολύ φωτεινά χρώματα».