Η Δώρα Χρυσικού δεν είναι ένας άνθρωπος που το βάζει κάτω στα δύσκολα. Το έχει αποδείξει εξάλλου αυτό περίτρανα με τη στάση της ζωής της εδώ και χρόνια.
Και δεν είναι πως δεν νιώθει φόβο. Φυσικά και νιώθει, απλά αποφασίζει να κάνει πράγματα παρά τον φόβο της.

Η ηθοποιός μίλησε σήμερα στην εκπομπή «Καλύτερα δεν γίνεται» για όλες τις δύσκολες στιγμές της αλλά και για την παράσταση «18/9» που ανεβαίνει στο ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και πραγματεύεται τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

-Είσαι ένας άνθρωπος που δίνει μάχες. Να ξεκινήσουμε από την πρώτη μάχη που ήταν να γίνεις μπαλαρίνα

«Η πρώτη μάχη ήταν η μοναξιά και το φευγιό από την Ελλάδα σε πολύ μικρή ηλικία. Στα 8 στη Γαλλία, στα 12 στη Γερμανία»

-Ήταν δικό σου αυτό το όνειρο;

«Είχα τρέλα με τον χορό, ήμουν σαν αφιονισμένη. Δεν ήταν καθόλου εύκολο και δεν ήταν εύκολη και η απόφαση των γονιών μου. Σκεφτήκαν αν της κόβουμε τα φτερά; Οπότε ήταν μια απόφαση στην κόψη επί της ουσίας»

-Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος πώς προκύπτει στην καριέρα σου και το «Μετέωρο βήμα του πελαργού»;

«Από μια αγγελία που είχε βάλει στην εφημερίδα, που περιέγραφε πώς ήθελε αυτή την ηρωίδα. Και έτσι όπως το διάβασα κι τυχαία έπεσε το μάτι της μάνας μου σε αυτή την περιγραφεί, ήταν σαν να με είδε μπροστά της. Και μάλιστα τους πήρε και τους είπε, αυτό που ψάχνετε είναι η κόρη μου. Και τότε προφανώς θα είπανε πως είναι καμιά τρελή μαμά… Αλλά όταν μετά με είδε κατάλαβαν ότι δεν ήταν τρελή και όντως ήμουν πάρα πολύ κοντά σε αυτό που είχε οραματιστεί»

-Αφορίστηκες;

«Βεβαίως με τιμή και με καμάρι»

-Δεν είναι όμως μόνο αυτή η περίπτωση που ήρθες αντιμέτωπη με αυτόν τον φανατισμό. Ήρθε και η ιστορία με τους πρόσφυγες

«Με τα παιδιά που είχα στο σπίτι ναι. Ήταν η πρώτη φορά που φοβήθηκα και σκέφτηκα ότι ενδεχομένως η πράξη αυτή να ήταν ριψοκίνδυνη γιατί δεν μπορούσα ποτέ να συλλάβω το μέγεθος της αρρώστιας του μυαλού κάποιων ανθρώπων.

Το αφήγημα ότι πήρα 3 παιδιά πρόσφυγες για να τα κακοποιήσω σεξουαλικά και να τα χρησιμοποιήσω ήταν κάτι που με διέλυσε ψυχολογικά. Δεχόμουν ανώνυμα τηλεφωνήματα και απειλές. Εκεί λοιπόν φοβήθηκα και για μένα αλλά και γιατί είχα ευθύνη τριών παιδιών»

-Τώρα με αυτή την παράσταση που κάνεις φοβήθηκες καθόλου;

«Όχι. Δεν είναι ότι έχω αποτάξει τον φόβο ή έχω απαλλαγεί. Ίσα, ίσα. Προφανώς και περιμένω ίσως να μου την πέσουν πάλι. Απλώς πλέον είμαι πάρα πολύ ατσαλωμένη γιατί έχω αντιμετωπίσει κι έναν καρκίνο. Κέρδισα πολύ μπόι με την αρρώστια»