Η Γιορτή της ζωής και της αναγέννησης της φύσης, το Πάσχα, είναι η έξοδος από τη χειμερινή ραστώνη. Μια έκρηξη ζωής, που πυροδοτείται από την ανάσταση του Θεανθρώπου, συνεπαίρνει τη φύση και όλα συνωμοτούν να πρασινίσουν, να ανθίσουν, να ζουζουνίσουν. Το Πάσχα, που συνηθίζουμε να το γιορτάζουμε ετοιμάζοντας ιδιαίτερες γεύσεις, ξεκινά με την κατανυκτική και νηστίσιμη Μεγάλη Εβδομάδα και κορυφώνεται τη νύχτα της Ανάστασης, με τα κόκκινα αβγά που τσουγκρίζουμε και με τη μαγειρίτσα, που έρχεται να προετοιμάσει τον οργανισμό για το πασχαλιάτικο πλούσιο εδεσματολόγιο.
Αν, λοιπόν, ξεκινά το αναστάσιμο τραπέζι με αβγοσαλάτα ραντισμένη με μοσχοβολιστό αγουρέλαιο, τσαχπίνικο ξιδάκι και μυρωδάτο χοντροκομμένο πιπεράκι, με αβγοτάραχο από το Μεσολόγγι, λαχανοντολμάδες και φυσικά με την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα (αβγοκομμένη ή όχι, παχύρρευστη και συναρπαστική στην πορσελάνινη σουπιέρα της), τότε αφήστε για λίγο το κρασί που «κοντράρει» με τις όξινες γεύσεις, οι οποίες λειτουργούν ως wine killers. Συνοδέψτε τα παραπάνω φαγητά με μια στιβαρή μπίρα, όπως μια τσέχικη Pilsner ή μια από εκείνες τις ελληνικές που αγαπήσαμε. Η μπίρα, με την πικρούτσικη γεύση της, θα σταθεί με αξιώσεις δίπλα στις διαφορετικές γεύσεις της βραδιάς.
Τώρα, την Κυριακή του Πάσχα, όπου και αν βρεθείτε, σίγουρα στο τραπέζι σας την πρώτη θέση θα έχει ο οβελίας –και γενικά τα αμνοερίφια– μαγειρεμένα με κάθε τρόπο. Φυσικά, ο μεγαλειώδης προπομπός τους είναι το κριτσανιστό, μυρωδάτο κοκορετσάκι κομμένο σε φετούλες, ενώ το τραπέζι συνήθως συμπληρώνουν πατατούλες φούρνου με λεμονάκι και δεντρολίβανο, και πράσινες δροσερές σαλάτες –με αρχηγό την «παραδοσιακή», με το ψιλοκομμένο μαρούλι, το φρέσκο κρεμμυδάκι, τον μπόλικο άνηθο και το λαδόξιδο. Από κοντά και οι χθεσινοί λαχανοντολμάδες (ωραιότεροι τη δεύτερη μέρα) και οπωσδήποτε τα κόκκινα αβγά, για να τσουγκρίσει και ανήμερα όλη η παρέα και να ευχηθεί. Για να μην είναι «φτωχό» το πασχαλινό τραπέζι, πολλοί το συμπληρώνουν με πλούσιες χωριάτικες σαλάτες, ελίτσες, καμιά τυροκαφτερή και άλλα τέτοια.
Φυσικά, υπάρχουν κρασιά που θα μπορούσαν να σταθούν δίπλα σε αυτήν τη γευστική πανσπερμία, αλλά όσοι έχετε κάνει Πάσχα στα Κυκλαδονήσια ή στην Κρήτη θα έχετε δει ότι ο κύριος συνοδός του πασχαλινού τραπεζιού είναι τα τσίπουρα και οι ρακές. Μια και μάλλον κάτι ξέρουν όλοι αυτοί, μην διστάσετε να βάλετε στο τραπέζι σας ένα τσίπουρο: Διαλέξτε ένα από τα δυνατά της Θεσσαλίας –αποστάγματα εξαιρετικά (κατά προτίμηση χωρίς γλυκάνισο), που ισορροπούν τις πιο έντονες διαφορετικές γεύσεις– και θα με θυμηθείτε!
Τι πίνουμε με τα γλυκά
Μετά το αναστάσιμο τραπέζι, σπάνια καταγράφονται γλυκά, όμως νομίζω ότι ταιριάζει μια χαρά ένα πληθωρικό, βουτυρένιο, μελωμένο γαλακτομπούρεκο, που θα το συνοδεύσει αρμονικά ένα γλυκό Μοσχάτο από τον Συνεταιρισμό της Σάμου. Γλυκό φινάλε του πασχαλινού τραπεζιού με λίγο «τσιμπολόγημα» σε αφράτο τσουρέκι, σοκολατένια αβγά και λαγούς που στέλνουν τις γλυκές τους νότες στους ουρανίσκους, παρέα με πατρινή γλυκιά Μαυροδάφνη ή με ένα γλυκίζον παλαιωμένο τσιπουράκι στο ποτήρι, μέχρι να συνεχιστεί η μέρα περνώντας σε... ώριμα αποστάγματα.
