Περάσαμε έναν αρκετά δύσκολο χειμώνα, με διεθνή και εσωτερικά θέματα που δεν μας άφησαν να ηρεμήσουμε και φυσικά μια πανδημία που δεν λέει να τελειώσει. Πώς ήταν για σένα ο χειμώνας που πέρασε; Ποιο ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που κλήθηκες να διαχειριστείς;

Ήταν πράγματι ένας δύσκολος και μουδιασμένος χειμώνας για εμάς τους ηθοποιούς με την έννοια ότι υπήρχε ένα μόνιμο σταμάτα-ξεκίνα με τις παραγωγές. Υπήρχε ο φόβος, η αγωνία του να μην νοσήσει κάποιος από μια παραγωγή. Αν κάποιος αρρώσταινε έπρεπε να υπάρξει επίσημα διακοπή, υπήρχε η προσωπική αγωνία των ηθοποιών μην κολλήσουν κάτι από την επαφή με τους θεατές γιατί όσο και αν τηρούσαμε τα πρωτόκολλα, μιλάμε για έναν ιό ο οποίος ξεγλυστράει με τρομακτική ευκολία και είδαμε ακόμα για μια φορά, εμπράκτως το πόσο εύθραστη είναι η δουλειά μας. Πόσο δύκολη και πόσο μεγάλη ανασφάλεια έχει και πόσο είμαστε έρμαια εξωγενών παραγόντων οι οποίοι καθορίζουν τελικά την επιβιώσή μας. Παρόλα αυτά δεν χάνουμε το κέφι μας, την όρεξή μας, όλοι οι παραγωγοί ήταν παρόντες να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους και να μην στερήσουμε από τον κόσμο το θέαμα.

Από την άλλη, σε επαγγελματικό επίπεδο, συμμετείχες σε πολύ ενδιαφέρουσες δουλειές. Ολοκληρώσατε τα γυρίσματα της σειράς του Παπακαλιάτη, συμμετέχεις στα γυρίσματα του «Έτερος Εγώ», έπαιξες σε μια πολύ ξεχωριστή παράσταση, το Νιζίνσκι, πρωταγωνιστείς τώρα στην παράσταση τα «Ματωμένα Χώματα» που έκανε πρόσφατα πρεμιέρα… Πώς αισθάνεσαι που, καταρχάς, είσαι από τους ηθοποιούς που έχουν πάντα δουλειά; Είναι καταξίωση αυτό για έναν ηθοποιό;

Θα σου πω κάτι που μου είχε πει ο αείμνηστος Κώστας Βουτσάς: «Στη δουλειά αυτή το συνάφι σου είναι αυτό που σε καταξιώνει και όχι οι θεατές» και κρύβουν μια μεγάλη αλήθεια τα λόγια του, με ποια έννοια: Ότι όσο αγαπητός και αν είσαι στο πλατύ κοινό εάν είσαι ένας δύσκολος συνεργάτης, ένας κακός επαγγελματίας, ένας δύστροπος άνθρωπος που δεν προσαρμόζεται εύκολα, η δουλειά με έναν τρόπο θα σε πετάξει έξω, οπότε χαίρομαι σε πρώτη φάση, με το γεγονός ότι εισπράττω την αγάπη του κόσμου και την εκτίμηση από το κοινό αλλά πρωτίστως χαίρομαι γιατί με εκτιμούν οι άνθρωποι της δουλειάς, με εμπιστεύονται και μου δίνουν την ευκαιρία να πραγματοποιώ τα όνειρά μου. Από εκεί και πέρα για κανέναν ηθοποιό δεν είναι εύκολο το να έχει συνέχεια δουλειά, το να είναι παρών στο θέατρο. Και επειδή δεν πρέπει να δίνουμε την αίσθηση ότι τα πράγματα μας χαρίζονται θα πρέπει να σου πω ότι πολλά από αυτά για τα οποία με βλέπεις σήμερα να συμμετέχω, έχω φροντίσει εγώ ο ίδιος να δημιουργηθούν οι συνθήκες για να είμαι σε αυτές τις δουλειές. Και τι θέλω να πω με αυτό; Πάντα υπάρχει ένα πλάνο μέσα στο μυαλό μου για το τι θέλω να κάνω μέσα στα επόμενα δύο-τρία χρόνια, δηλαδή ήδη έχω κλεισμένες τις δουλειές μου μέχρι του χρόνου το καλοκαίρι. Όμως να πω εδώ ότι δεν περίμενα να χτυπήσουν τα τηλέφωνα, αλλά πήρα εγώ αυτά τα τηλέφωνα, έκανα εγώ προτάσεις, έψαξα εγώ παραγωγούς και κάπως έτσι πηγαίνει η κατάσταση.

Πώς ήταν η εμπειρία σου από την συμμετοχή σου στα γυρίσματα της νέας σειράς του Mega «Μaestro» που υπογράφει ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης και ποιον ήρωα υποδύεσαι;

Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, μια εξαιρετικά μεγάλη και φιλόδοξη παραγωγή, περάσαμε ένα δίμηνο πολύ πολύ γεμάτο πολύ κουραστικό αλλά με πολύ μεγάλη ανταπόδοση. Είμαστε όλοι πολύ ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα, είναι μια σειρά δαιδαλώδης με πάρα πολλές ιστορίες οι οποίες μπλέκονται μεταξύ τους και έχουν ένα κοινό παρανομαστή, ένα έγκλημα το οποίο τις ενώνει. Εγώ υποδύομαι τον γιατρό του νησιού, έναν άνθρωπο οποίος αφήνει τα προβλήματά του στην πόλη και πηγαίνει εκεί για να ξεφύγει , δυστυχώς όμως δεν τα καταφέρνει γιατί εκεί έρχεται αντιμέτωπος με άλλα προβλήματα. Εντάσσεται στην κοινωνία του νησιού, αρχίζει να αλληλεπιδρά μαζί της και γίνεται και αυτός κομμάτι της περιοχής.

Μίλησέ μας λίγο και για τα «Ματωμένα Χώματα». Τι σε προσέλκυσε σε ένα έργο που μιλά για τη Μικρασιατική Καταστροφή;

Την περασμένη Τετάρτη κάναμε την πρεμιέρα μας, είχαμε και την αντικατάσταση του Κώστα Καζάκου από τον Νικήτα Τσακίρογλου, ήταν κάτι που έγινε την τελευταία στιγμή, οπότε ήμασταν ξαφνιασμένοι και μουδιασμένοι γιατί έπρεπε να προλάβουμε τον χρόνο. Ευτυχώς ο κύριος Τσακίρογλου μας έκανε την τιμή να είναι μαζί μας με πολύ διάθεση, πολύ μεράκι με μια στιβαρότητα, έναν επαγγελματισμό που είναι αξιοζήλευτος. Είμαστε πολύ χαρούμενοι για το θέαμα το οποίο παρουσιάζουμε, βαθύτατα συγκινημένοι γιατί φέτος που κλείνουμε τα 100 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή, εμείς καλούμαστε να διηγηθούμε μια στορία εκείνων των ανθρώπων οι οποίοι κατέφθασαν με πλοία στο λιμάνι του Πειραιά και όταν εμείς βγαίνουμε στη σκηνή και αντικρύζουμε τα θεωρεία του θεάτρου, ξέρουμε ότι είναι τα ίδια αυτά θεωρεία που για πέντε χρόνια φιλοξένησαν τους πρόσφυγες. Αυτό, όπως καταλαβαίνει κανείς, έχει μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση και για εμάς τους ηθοποιούς και για τους θεατές γιατί είμαστε στο σημείο εκείνο που αποβιβάστηκαν οι άνθρωποι, στο κτίριο που φιλοξενήθηκαν οι πρόσφυγες. Είναι ένα κείμενο υπέροχο και διαχρονικό, μια ιστορία που αφορά όλους τους Έλληνες και ειδικά τώρα που μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Το να βλέπουμε τον Ελληνικό πληθυσμό της Μικράς Ασίας που ξεριζώθηκε χωρίς να καταλάβει ποτέ το γιατί, να είναι έρμαιο συμφερόντων ξένων δυνάμεων, να πηγαίνουν από τον έναν στον άλλο, να μην αντιλαμβάνονται τι γίνεται, να μην τους εξηγεί κανείς. Με αποκορύφωμα βέβαια την καταστροφή της Σμύρνης όπου βρίσκονταν οι άνθρωποι μέσα στις βάρκες, έβλεπαν την Σμύρνη να καίγεται, πίσω τους ήταν τα συμμαχικά πλοία και δεν έδινε κανένας την εντολή να σταματήσει αυτό που γινόταν.

Στην παράσταση Νιζίνσκι- Η Προφητεία Της Φωτιάς συνεργάστηκες με τον Δημήτρη Λάλο. Πώς ήταν η συνεργασία σας; Ήσασταν συνυποψήφιοι την ίδια χρονιά για το βραβείο Χορν, σωστά;

Ναι, ισχύει αυτό ήταν και η χρονιά που τον είχα γνωρίσει τον Δημήτρη. Δεν είχαμε συναντηθεί έκτοτε και φέτος ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε μαζί. Είμαι πολύ χαρούμενος που δουλέψαμε μαζί γιατί είναι ένας ήρεμος, ψύχραιμος, συγκεκριμένος καλλιτέχνης που δεν ταλαιπωρεί τους συνεργάτες του, ξέρει πολύ καλά από την αρχή τι θέλει, ξέρει πώς να το ζητήσει και το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια είχε επενδύσει στο πειραματικό εναλλακτικό θέατρο, του δίνει μια πολύ μεγάλη πολυτέλεια να παίζει με ακραίες μορφές του θεάτρου, να κάνει ακραίες επιλογές και στο τέλος της ημέρας να κλείνει το μάτι στον θεατή και να του δίνει να καταλαβαίνει ότι όλο αυτό που βλέπει πάνω σε μια θεατρική σκηνή δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια αφήγηση της ιστορίας και ενός ταξιδιού στο οποίο συμφωνούν από πριν ηθοποιοί και θεατές ότι θα το κάνουν μαζί.

Έχεις μιλήσει με θάρρος για την περιπέτειά σου με τον καρκίνο. Μάλιστα έχεις πει ότι μιλάς γι’ αυτό προκειμένου να εμπνεύσεις ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση που βρέθηκες εσύ. Βλέπεις διαφορές στη ζωή σου πριν και μετά από αυτή την περιπέτεια;

Υπάρχουν πρακτικές διαφορές που έχουν να κάνουν με την ρουτίνα μου, με το πώς ζω, με πράγματα που πρέπει να προσέχω, με το γεγονός ότι υποβάλλομαι σε πολύ συχνές εξετάσεις, κάτι που ένας άνθρωπος της δικής μου ηλικίας συνήθως δεν το κάνει. Από εκεί και πέρα σε ότι έχει να κάνει με το ψυχολογικό κομμάτι σαφώς έχω εκτιμήσει εντελώς διαφορετικά τη ζωή, έχω εκτιμήσει εντελώς διαφορετικά τις ανάγκες, τις αξίες, ιεραρχώ διαφορετικά τα πράγματα. Ακόμα και στο κομμάτι της δουλειάς έχω σταματήσει να την αντιμετωπίζω σαν κάτι πάρα πολύ σοβαρό και σημαντικό. Για εμένα σοβαρά και σημαντικά είναι τα θέματα της υγείας, της ευζωίας και αυτά μόνο οπότε όλο το υπόλοιπο φροντίζω να το αντιμετωπίζω σαν κάτι που μου δίνει χαρά γιατί στην τελική εγώ διάλεξα αυτή τη δουλειά, δεν με πίεσε κανείς να σπουδάσω θέατρο.

Έκανες ψυχοθεραπεία;

Ναι, κάνω εδώ και τρία χρόνια ψυχοθεραπεία. Ήταν η ανάγκη που είχα να αντιληφθώ τι μου έχει συμβεί και να αναγνωρίσω ενδεχομένως τι είναι αυτό που μπορεί να με οδήγησε στην δύσκολη αυτή κατάσταση της υγείας μου και να θεραπεύσω διάφορα πράγματα τα οποία μπορεί να με ξαναγυρνούσαν στο σημείο μηδέν. Η ζωή είναι μια διαρκής εξέλιξη, ένας αγώνας συνεχόμενος, πρέπει να παλεύουμε για όλα, πρέπει να φροντίζουμε το μέσα μας, το έξω μας, το γύρω μας και μόνο έτσι θα καταφέρουμε να είμαστε σωστοί απέναντι στην κοινωνία. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί αν οι ίδιοι δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, αν οι ίδιοι δεν προσέχουμε τον εαυτό μας τότε είμαστε παντελώς ανίκανοι να κάνουμε το ίδιο για κάποιον τρίτο.

Έχεις πει ότι άργησες να αποκαλύψεις το πρόβλημα της υγείας σου στους πιο κοντινούς σου ανθρώπους.. Γιατί;

Είναι πολλοί οι λόγοι. Και για να μην τους στεναχωρέσω και γιατί φοβόμουν ότι μπορεί να έφτανα εγώ σε αυτό το σημείο να πρέπει να τους κάνω support ενώ δεν είχα το κουράγιο και τη δύναμη να κάνω κάτι τέτοιο και το πιο σημαντικό απ’ όλα γιατί έχω μια ψωροπερηφάνεια, δεν ήθελα οι κοντινοί μου άνθρωποι να με βλέπουν σε μια κατάσταση ανημπόριας. Ήθελα όσο ένιωθα ότι έχω τις δυνάμεις μου να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι και να το διαχειρίζομαι μόνος μου.

Δηλαδή μόνος σου στην ουσία το πέρασες...

Σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Υπήρξαν κάποιοι πιο κοντινοί άνθρωποι που τους το είχα πει όπως ήταν ο προπονητής μου ο οποίος έπρεπε να γνωρίζει για την κατάστασή μου. Εδώ και 10 χρόνια κάνω personal training οπότε αυτό είναι ένα κομμάτι πολύ σταθερό στη ζωή μου. Κάνω το σταυρό μου που όλα αυτά τα χρόνια έχω επενδύσει στην γυμναστική και το λέω αυτό γιατί με βοήθησε πάρα πολύ η γυμναστική μετά τις χημειοθεραπείες και τις ακτινοβολίες να διαχειριστώ τους πόνους. Το γεγονός ότι ήμουν ένας άνθρωπος που γυμναζόταν, το γεγονός ότι δεν σταμάτησα να γυμνάζομαι ακόμα και εκείνη την περίοδο, το ότι το σώμα ήταν σε μια διαρκή λειτουργία, με βοηθούσε πάρα πολύ.

Το γεγονός ότι δεν ξέρουμε τίποτα για την προσωπική σου ζωή, είναι κάτι που έτυχε ή είναι κάτι που εσύ ο ίδιος προστατεύεις συνειδητά;

Με πρόγραμμα και συνειδητά δεν κάνω τίποτα. Είμαι 20 χρόνια σε αυτή τη δουλειά και η σχέση που εγώ έχω χτίσει με το κοινό δεν είναι μια σχέση η οποία τροφοδοτείται από τέτοιες πληροφορίες. Ξέρω πολύ καλά ότι το κοινό και ειδικά τα τελευταία χρόνια, αυτό που επιθυμεί για εμένα είναι να είμαι υγιής και ευτυχισμένος. Χαίρομαι πολύ που δεν έχω χτίσει την σχέση μου με όλα τα υπόλοιπα. Θέλω πολύ οι άνθρωποι που έρχονται να με δουν στο θέατρο ή που επιλέγουν να με δουν σε μια σειρά ή σε μια ταινία να το κάνουν γιατί πράγματι κάτι τους ενδιαφέρει σε μένα σε σχέση με την υποκριτική, σε σχέση με αυτό που έχω να προτείνω σαν καλλιτέχνης. Πάντως να είσαι σίγουρη αν ποτέ παντρευτώ δεν θα το κρύψω. (γέλια)

Παραμένεις κατά του γάμου;

Δεν είμαι κατά του γάμου, είναι ωραία αυτή η υπόσχεση που δίνουν οι άνθρωποι ο ένας στον άλλον για να μοιραστούν τη ζωή τους, σέβομαι βέβαια και τους ανθρώπους που επιλέγουν απλώς να συζούν, να συνυπάρχουν και η επισημοποίηση μιας σχέσης έχει μια αξία η οποία για τον καθέναν κάτι λέει.

Το βλέπεις να συμβαίνει μέσα στην επόμενη δεκαετία;

Η αλήθεια είναι ότι έχω πει «όχι» και «αποκλείεται» για πάρα πολλά πράγματα και μετά τα έχω λουστεί οπότε ότι και να σου πω....Να ξέρεις ότι είμαι πια ανοιχτός στα πάντα στη ζωή μου, είμαι εδώ να το δω, να το ζυγίσω, να το αντιμετωπίσω και να δω πώς μπορεί να με διαμορφώσει με έναν τρόπο που ούτε εγώ ο ίδιος φαντάζομαι.

Είσαι άνθρωπος των σχέσεων ή σου αρέσει πιο πολύ να είσαι μόνος σου;

Η μοναχικότητα είναι μια όμορφη κατάσταση για τους ανθρώπους που τα πάνε καλά με τον εαυτό τους αλλά δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ζωής γιατί στο σπίτι μας μέσα, στο πολύ καλά προστατευμένο περιβάλλον νιώθουμε υπέροχα ως οι βασιλείς του κάστρου μας. Αλλά η ζωή έξω δεν είναι κάστρα, κάστρα, κάστρα αλλά είναι αλληλεπίδραση, είναι συνύπαρξη, είναι συνεννόηση, είναι διάλογος, είναι επικοινωνία. Είναι όλα αυτά τα πράγματα και καλό είναι να μπορούμε να μένουμε και μόνοι μας χωρίς να υποφέρουμε και να ταλαιπωρούμαστε αλλά σε καμία περίπτωση να είναι αυτό το κομμάτι το οποίο θα επενδύσουμε για την ζωή μας.

Πόσο ασχολείσαι με την εξωτερική σου εμφάνιση;

Θα σου πω την αλήθεια. Βάζω ενυδατική κρέμα κάθε μέρα, κουρεύομαι ανά τρεις εβδομάδες και σε ότι έχει να κάνει με τα υπόλοιπα ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι, συνεργάτες γύρω μου οι οποίοι φροντίζουν για πράγματα που εγώ αγνοώ, όπως είναι οι στυλιστικές επιλογές δηλαδή έχω μια στυλίστρια η οποία επιμελείται την εικόνα μου, τουλάχιστον στις δημόσιες εμφανίσεις μου.

Στο instagram είσαι αρκετά ενεργός. Σε φλερτάρουν;

Πλέον η προσέγγιση που σου κάνουν στα social media είναι ακραία. Οι άνθρωποι δεν φλερτάρουν, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις πλατφόρμες των social σαν να είναι χασάπικα, σαν να είναι μια βιτρίνα στην China Town με κρεμασμένα κοτόπουλα που στάζουν λίπη. Αν υπήρχε το φλερτ στα social media μπορεί και να είχε ενδιαφέρον μπορεί και εμένα κάτι να μου κέντριζε το ενδιαφέρον αλλά επειδή και οι νέες γενιές θέλουν να πάνε κατευθείαν στο ψητό, θέλουν να ορμήσουν να φάνε, χωρίς να μυρίσουν, να γευτούν, να απολαύσουν όλο αυτό το παιχνίδι, δυστυχώς έρχεσαι αντιμέτωπος με μια φωτογραφία που μπορεί να είναι πάρα πολύ ακραία και να είσαι γύρω και με κόσμο και να μην ξέρεις από πού σου ήρθε και τι να πεις..(γέλια)